We liggen hier geankerd tussen dertig andere jachten, die om het kwartier stevig dooreen geschud worden door passerende vrachtschepen en pilotboten. Maar dat deert ons niet. We zijn zeilers die van de koude Noordzee naar de Pacific gevaren zijn. Die golfjes zijn rimpels voor ons. Ha.
De Moo doet overuren. We moeten vaak naar de kant om alles te regelen. Er komt een pakket aan van Ship Shop (weer een fantastische service!) met wat vervangmateriaal per koerier. Het pakket is intussen in Panama, maar om een of andere reden kunnen ze het niet naar het opgegeven adres van de marina brengen en is het nu niet traceerbaar. Verder nemen we hier taxi’s dat het een lieve lust is. Gas bijvullen, navigatiekaarten kopen, naar de shopping mall, naar de winkel, naar de groentemarkt, naar een winkel met motoronderdelen, enz… De taxichauffeurs laat je overal wachten of neem je gewoon mee als tolk in de winkel.
We doen het zo vaak dat we 2 vaste chauffeurs hebben: Rosevelt en Frederico. Gisteren, nadat Rosevelt ons afgezet had aan het winkelcentrum, is hij 5 keer overkop gegaan. We hebben de laatste dagen zo vaak met hem in de taxi gezeten dat we van een geluk mogen spreken dat we er niet bij zaten. Auto in frieten, maar gelukkig is Rosevelt ongedeerd. Het zou nogal een begrafenis geweest zijn: de man heeft 10 zonen, 8 dochters en 20 kleinkinderen… Hij liet in het midden hoeveel vrouwen hij had.
Vandaag dan maar met Frederico naar de Prize Smart, een soort Makro, waar Frederico een ledenkaart bij heeft. Geweldig veel boodschappen gedaan. Twee van die platte Colruyt-steekkarren en een grote winkelkar helemaal overladen. De komende drie maanden moeten we niet meer naar de winkel. De monovolumewagen van Frederico hebben we tot de nok volgestouwd, en Haike en de kinderen moesten met een andere taxi terug. We zijn twee uur bezig geweest om alle boodschappen van de kade met de Moo naar de Nest te brengen. 5 Volle Moo’s boodschappen.
Terwijl de kinderen mochten gaan spelen bij nieuwe vriendjes op de Pickles (Brits-Amerikaans gezin met vier kinderen op een Trintella 49) heeft Haike alle boodschappen opgeborgen en heb ik het motoronderhoud gedaan. Verse olie, nieuwe filters, riemen en impellor gecheckt: alles is weer tiptop en klaar voor de oversteek van de Grote Oceaan. En fier als een gieter dat het gelukt is om zelf het onderhoud te doen (nog geleerd van een werknemer van Sopramar toen we in Lagos, Portugal waren).
21 Maart, ‘t was een mooie dag. Toen Haïke aan het worstelen was om zakken bloem in een kastje krijgen en ik onder de motorolie hing, beseften we plots: “Hé, we zijn vandaag precies 20 jaar samen”.
---------------------------------------------------------------------------------
Ondertussen krijgen we een bericht bij de reacties dat Electrabel onze site onder pornografie gecatalogeerd heeft. Nu heb ik al veel complimenten gekregen, maar dat is wat overdreven, vind ik.
Is er iemand die dit kan oplossen?
