07-09-2009 – Dag 45 – Figueira da Foz

“Book us in for five, mate”, konk het, midden op zee, op z’n plat Australisch door de marifoon, toen ik Allan een passage uit de Lonely Planet had voorgelezen:

Restaurant Nucleo Sportinguista do Concelho.  Sitting on the cobblestones under the awning here, surrounded by enthusiastic locals and a sea of tables draped in checked tableclothes, feels a bit like crashing a Portuguese family’s private barbecue. The waitresses bring round plate after plate of grilled meat and fish and you eat as much as you like of everything. With wine at €1 a pitcher, it’s an unbeatable deal.

Dat hebben we wel verdiend.  Het buitenvaren uit Aveiro was een bijzonder spannende ervaring. Het beste moment om er binnen en buiten te varen is één uur voor hoog water.  Maar dat is het ook in Figueira da Foz.  Beide havens liggen in de monding van een rivier, dus de stroming loopt er enorm op.  Omdat het zes uur varen is van het ene naar het andere is een optimale planning onmogelijk en moet je kiezen welke van de twee je in mindere omstandigheden doet.  Wij kozen ervoor om Figueira da Foz op het juiste moment binnen te varen (16u30), en Aveiro in de moeilijke omstandigheden en bij eb uit te varen.   De Imray had ons al gewaarschuwd:

There are strong tidal streams and the entrance can be dangerous on the ebb (…)  Winds from between NW and SW can quickly produce a vicious sea, at its worst on the ebb tide – which may reach 8 knots in the entrance at springs…

Er stond een NW-wind, het was eb en er is springtij.  Tot zover geen probleem, dachten we.  We wisten wat voor gerecht we gingen voorgeschoteld krijgen.  Maar wat we niet hadden voorzien is dat er een dikke saus over dat gerecht gegoten was, in de vorm van een potdichte mist.  You couldn’t see a f%*k , mate!

Blind zijn we dus dat druk en moeilijk pokkegat uitgevaren.  Met een ei in ons broek, maar zonder brokken te maken. 

En dat gaan we vanavond dus vieren in dat restaurantje.

Aveiro, waar we vandaan komen, heeft iets bijzonder speciaal.  We zijn een zestal kilometer stroomopwaarts gevaren, en dan zie je langs de ene kant natuurpracht dat best te vergelijken is met Het Zwin, en aan de andere kant kades met vervallen boten, dat het best te vergelijken is met een autokerkhof in Charleroi.  Very strange, mate!

Hier in Figueira da Foz is het snikheet.  De kinderen zijn een uurtje geleden voorzichtig met de tuinslang op de kade beginnen spelen.  Ondertussen zijn ze elkaar bijna aan het verdrinken in de haven.  There’s a waterwar going on, mate!