Nog 1 nachtje slapen…

Het is zover. We slapen nog één keertje op Belgische bodem. Op Belgisch water om precies te zijn. We slapen met ons vijven op de boot.

De efficiëntie is op zijn toppunt. Wat er vandaag nog allemaal in orde is geraakt, onwaarschijnlijk: onze domicilieverandering, volmachten bij de bank, installatie satelliettelefoon, overdrachtsformulieren voor het huis, nalezen artikel De Morgen (ja, ja, allemaal de Morgen van zaterdag kopen !!!), de laatste betalingen regelen, enz, enz, enz… Het meeste was al sinds lang geleden voorbereid, maar net op de laatste dag valt alles op zijn plooi.

De mannen van Ship Shop zijn ondertussen schitterend werk aan het leveren aan de boot. Bevestigingspunten voor de zonnepanelen, dieptemeter herstellen, nog het laatste bijkomend materiaal aan het voorzien (een sleeplijn, wereldontvanger, …). Jean Engelbert, het opperhoofd van Ship Shop deed nog een reserveschroef cadeau. (Tip van Thomas Siffer: zorg voor een reserveschroef: hij heeft ooit met een kameel een schroefprobleem moeten oplossen, zie www.landinzicht.be …). Merci Jean!

Het was dus een gerush en een gestress (bij BNP/Fortis is het informaticasysteem bijvoorbeeld niet echt gunstig voor mensen die zich aan het opjagen zijn). En dan kwamen we om 16 uur op de boot aan met de kinderen. Bijzonder fijn te merken hoe snel ze zich thuis voelen op onze boot. Je ziet het zo: die gaan dat kunnen. Het zijn bootkids, die van ons.

We hadden nog bezoek van goeie vrienden die er morgen bij het afvaren niet bij kunnen zijn. We hadden bezoek van goeie vrienden die nog een handje komen toesteken morgen. We hadden bezoek van mijn goeie broer Anton en zijn vrouw Michèle… Dat laatste was de mooiste afsluiter van de dag die we hadden kunnen wensen. Het trakteren op Belgische frietjes voor de laatste keer was leuk, maar wat het allermooiste van de dag was, is toen ze Haike hebben gevraagd meter te zijn van het kindje dat ze verwachten. Awel, dat was recht naar het hart! Haike loopt hier nog altijd zo fier als een pauw rond. Ik denk dat er een kleine de beste meter ter wereld getrokken heeft!

En nu moeten we dringend gaan slapen. Stikkapot. De laatste dagen is de nachtrust er enorm bij ingeschoten. Er is nog een aanzienlijk to do lijstje af te werken, en we hopen niet teveel opgehouden te worden door heel lieve en geïnteresseerde mensen die we heel graag zien, en waar we zo moeilijk “neen” tegen kunnen zeggen. We hopen dat iedereen kan begrijpen dat we geen opendeurdag kunnen houden op de boot terwijl we nog zo veel moeten afwerken.

Allez, wat ik kan zeggen na vandaag:

• Koop De Morgen van ‘t weekend
• Volg eens een zeilcursus bij Tom Robeyn van Offshore Navigation
• Koop eens een boot bij Jean Englebert van Ship Shop.
• Doe eens iets zot.

… en je leven is niet meer zoals het was en je zou het nooit meer anders willen.