We rijden nog wat verder door de groene outback en slaan onderweg even af richting White Cliffs. “Even afslaan” wilt in Australië het volgende zeggen: een weg nemen die 100 kilometer verder stopt in een mijnstadje. De uitgestrektheid van Australië blijft verbazen. White Cliffs is nu bijna verlaten. Geen honderd mensen zullen er meer leven. De meesten leven er onder de grond om van de hitte te kunnen ontsnappen. Ooit is het een grote stad geweest waar meer dan 4000 mensen woonden. Allemaal mijnwerkers die in de opaalmijnen werkten.
Toen er minder opaal gevonden werd, lieten de grote mijnbedrijven het gebied gewoon achter. Een paar mensen bleven er nog hangen en gaan nog elke dag op zoek naar opaal.
We bezoeken Jock’s Place. Jock is een zestigjarige halve gare, maar een intelligente en bijzonder leuke vent. We zijn de enige bezoekers. Hij neemt ons mee doorheen zijn huis: een mijn. Hij overdondert de kinderen met zijn bulderstem en fantastische verhalen. Geen van hen deinst terug als hij dichter komt. Ze hangen aan zijn lippen en willen alles over hem weten. Heerlijk figuur. De hele tijd dacht ik: Paul Jambers zou hier één van zijn topafleveringen opnemen.
Daarna rijden we verder naar Cobar en erna Dubbo. Hier blijven we nog drie dagen genieten van de rust en het zwembad van de camping en sluiten we onze landtour af. Het was heerlijk en prachtig. We reden meer dan 8000 kilometer in onze volgepropte derdehands auto, we hebben een ongelooflijk knap stuk van moeder aarde gezien op een bijzonder moment (La Nina, het ijskoude zomers Tasmanië en een groene outback). En wat zijn we blij dat we de ‘luxe’ van onze boot weer bijzonder waarderen: een eigen bed, een gasfornuis met drie gaspitjes, een tafel, een douche en een eigen wc. Het leven in een tent is er niks mee vergeleken. Leve onze Nest! En we zijn blij dat we weer nieuwe dingen kunnen ontdekken.
Veel groeten,
‘t Nest
PS: Ondertussen op de boot hebben we het heel druk met het bepalen van de terugweg en het klaarmaken van de boot voor de tweede helft van onze reis. Ondanks alle hindernissen op onze terugweg, kijken we daar al geweldig naar uit. En wat zijn we blij dat het opnieuw een heerlijk avontuur zal worden!
Jock klinkt als een heel interessant man. Heb je ook foto's gemaakt van hem?
BeantwoordenVerwijderenIk wens jullie weer heel veel succes met het uitpuzzelen van de terugreis.
Groeten uit bewolkt en koud Vlaanderen.
Jock! Mijn zotte maat! Heeft hij jullie laten boren ook?
BeantwoordenVerwijderenwe varen net de laatste sluis vh panamakanaal uit als ik dit hier lees.
BeantwoordenVerwijderenNu gaat het nonstop naar Auckland Nw Zealand, en over 3 w ben ik er !
32 ° was het hier over de middag. De doortocht door het panamakanaal,
van Gatun tot Miraflores, nam in totaal 10 u in beslag. Een spektakel op zich: alles gigantisk. Moet wel een hele belevenis geweest zijn voor de kinderen... en heel wat spannende momenten voor de skipper zeker ?!