Land

Het is zover. Morgen laten we ons gezellig nest achter en ruilen we de boot voor een auto en een tent. De komende twee maanden gaan we zoveel mogelijk proberen te zien van het uitgestrekte Australische land. Het doet heel vreemd aan om de boot achter te moeten laten. Het voorbije anderhalf jaar hebben elke nacht op onze boot geslapen, uitgezonderd eens in de Galapagoseilanden, en het zal heel vreemd doen om ze aan een boei te laten hangen en achter te laten.

Nu zeker, omdat je overspoeld wordt door de apocalyptische beelden in Queensland, en je eerder op een boot zou willen blijven dan in een tentje.  Hopelijk worden de overstromingen niet veel erger meer (er is gisteren een volledig dorp weggespoeld en in Brisbane zijn er intussen meer dan 6 doden en 70 vermisten), en komt de ellende niet verder naar het zuiden. We dachten dat we sinds lang eens niet elke dag naar het weerbericht zouden moeten kijken, maar dat blijft nog wel even zo.

Morgen trekken we naar de Blue Mountains. We gaan er een paar dagen onze tent en veldbedjes uittesten. We hebben vandaag ontdekt dat we niet alles in de koffer krijgen en daarom gaan we in eerste instantie maar voor een goeie week weg om ons wat te organiseren en ‘in te kamperen’. Daarna komen we terug naar Sydney en hopen we een dakkoffer op Ebay op de kop getikt te hebben om vanaf dan een grote en langdurige tocht te maken en in het stof, op de grond, te leven in zuidelijk Australië.

Met Flor gaat alles goed. De wonde geneest goed en we houden goed in de gaten dat er geen infecties ontstaan. Zelf heeft hij er helemaal geen last meer van.

Vanaf begin maart keren we terug naar de boot en beginnen we aan onze terugreis naar België. Het staat nog open hoe. We hebben er al veel over gepraat met compagnons en over elke keuze valt bijzonder veel te zeggen. Er zijn eigenlijk drie opties.

A. We varen via Indonesië en Thailand door de Golf van Aden naar de Rode Zee. Vervolgens via het Suezkanaal naar de Middellandse zee en zo verder naar huis. Een klassieke route, ware het niet dat die nu verstoord wordt door de Somalische piraten in de Golf van Aden. Een dag of vijf vaar je door risicogebied.

B. We varen via Indonesië richting Zuid Afrika. Vervolgens ronden we de kaap en varen dan terug naar de Caraïben (het noordelijke deel nu) naar de Azoren en dan terug naar huis. De veilige route. Maar het is een ellendig lang stuk zeilen. Eigenlijk is dat bijna anderhalve keer de wereld rondvaren. Grote moeilijkheid in deze is het stuk tussen Madagascar en Zuid Afrika. Dat staat bekend als één van de zwaarste zeeën, met gigantische golven en stormen, die onvoorspelbaar zijn. Groot voordeel is dat we op bezoek kunnen bij Ilse, Haïkes zus.

C. We varen hier nog een jaar rond in Australië en omstreken, verkopen hier de boot en vliegen terug naar huis. Zekerheid en wellicht het meest verstandige, maar weinig romantiek en avontuur.

De Poll is bij deze geopend. Hiernaast in het rechter vak. We zijn benieuwd naar wat jullie ervan denken, maar we beloven voorlopig wel niet dat we gaan luisteren ;-).