Sydney, begin 2011, met eindelijk wat tekst…

Het is een bijzonder prettig eindejaar en begin van het nieuwe jaar geweest. Veel fijne momenten gedeeld met onze zeilbuddies van Sea Level, Woolloomooloo, Quartermoon, Tangaroa en Fine Gold.

Kerstavond en Kerstmis

Het Kerstfeest was heel warm (letterlijk en figuurlijk), zeilvrienden onder elkaar in de erg gastvrije marina van Cammeray. Eén grote happy family van wereldzeilers dat op Kerstdag gewoon verder gezet werd rond een barbecue in het park. Het was zo’n hartelijke bijeenkomst dat iedereen zo een beetje het gemis van zijn vrienden en familie in deze periode wat kon vergeten.

Boxing Day

Tweede Kerstdag is een groot evenement in Sydney. Dan vertrekken jaarlijks een kleine honderd boten in de Sydney-Hobart race, richting Tasmanië. Iedereen die een bootje heeft trekt ermee de haven in om het gebeuren te aanschouwen. Hectisch is een eufemisme voor wat er dan op het water plaatsvindt. Duizenden bootjes vlak naast elkaar, in het zog van die racezeiljachten. Het was machtig om mee te maken. We mochten mee met de Sea Level (erg snelle catamaran), dus konden we het spektakel vanop de eerste rij zonder stress meemaken. Memorabel hoe we naast de koploper, Wild Oats, tussen de Heads naar buiten voeren. De Wild Oats zou het pak blijven aanvoeren tot in Hobart, waar ze drie dagen later aankwam.

Pittwater

Wat doet een zeiler met een boot tussen Kerst en Nieuw in Sydney. Die gaat naar Pittwater. Een grote baai 20 mijl ten noorden van Sydney. Het goeie was dat er een stevige zuidwester voorspeld was, zodat de zondagszeilers in Sydney bleven en de drukte daar wat gemilderd werd. Drie dagen spelen met de Moo en het geleende speelgoed om erachter te hangen van de Quartermoon (een kneeboard, een wakeboard en een donut). Afgewisseld met surfen en bodyboarden op het machtige Palm Beach strand. Het leek wel of we op vakantie waren.

Eindejaarsavond

En dan is het kwestie van op tijd terug te geraken in Sydney om een plaatsje te bemachtigen om het meest indrukwekkende vuurwerk ter wereld te kunnen zien. En als je denkt dat je qua drukte op het water tijdens de Sydney Hobartrace alles gezien had, dan werd je bij deze nog eens extra verrast. Het is mogelijk om nóg meer boten op het water te krijgen! En laat ze dan nog eens allemaal ankeren! Wat een feest. We slaagden erin om een uitstekend plaatsje te bemachtigen. Onze gasten waren Simon van de Woolloomooloo met zijn vriendin Eva (of ex-vriendin, we zijn het niet zeker en het is niet zo heel duidelijk, maar het doet er niet toe want ze komen goed overeen) en hun zoontje Emil; en Sammy en Mike van de Quartermoon, met Mikes broer James. Een full boat dus, met z’n elven feestend op A Small Nest het oude jaar uit. Geweldig feestje, heerlijke gerechten op de geleende Weber barbecue van Simon, veel bier om alles door te spoelen en vele bezoekjes weg en weer van andere vrienden (Go Beyond, Sea Level, …). En dan de kers op de taart: het vuurwerk. Ze doen een eerste vuurwerk voor de kinderen al om 21u. Dat is al zowat het meest indrukwekkende vuurwerk dat ik ooit in m’n leven heb gezien. En doe dat dan nog eens maal tien en je krijgt het middernachtvuurwerk. Een miljoen dollar aan vuurpijlen gingen de lucht in en vier miljoen werd uitgegeven aan veiligheid en organisatie. Vijf miljoen mensen hebben het spektakel aanschouwd. Duizenden boten op het water. Geen incidenten. Die Australiërs kunnen er wat van, van organiseren en van iets groots zien.

Nieuwjaar

We zijn gewoon blijven liggen op onze ankerplaats na het vuurwerk. Zowat midden in de haven eigenlijk. En we werden dan ook al vroeg wakker geschud door de golven van de ferry's en vertrekkende boten.  We zetten onze gasten af aan de vismarkt in Blackwattle Bay en konden meteen ons volgende bezoek aan boord verwelkomen. Mijn neef Paul en zijn vriendin Laurence. We namen hen mee op een toer door de haven, gingen ergens ankeren om te barbecueën en hadden zo veel tijd om bij te praten. Het was sinds Panama, in maart, dat we nog eens Belgisch bezoek aan boord hadden. Het deed geweldig deugd en het was een heel fijn weerzien met familie.

2011

Blackwattle Bay werd voor een paar dagen onze uitvalsbasis omdat je er gratis kan ankeren en vlakbij het centrum van Sydney bent. Kilometers rondgestapt door Sydney, vele gratis musea bezocht en weer vele indrukken kunnen opdoen. Nooit gedacht dat Sydney zo’n kleurrijke mix is van verschillende rassen.

En zo, met het verstrijken van de tijd, groeiden langzaam onze plannen voor ons lang verblijf in Australië. We kunnen omwille van het cycloonseizoen niet veel vroeger dan maart terug naar het noorden zeilen. Bleven er twee opties voor ons open: een autootje kopen en rondtrekken in de outback, of naar Tasmanië zeilen. Onze ergste vijand is onze portemonnee in die beslissing. Het leven in Australië is bijzonder duur, zoals we eerder al schreven. We hebben lang met het idee gespeeld om op de boot te blijven leven en naar Tasmanië af te varen (op de boot leven is het goedkoopst én Tasmanië zou iets goedkoper zijn dan het vaste land), maar bij toeval werd ons lot bezegeld door een buitenkansje om goedkoop een degelijke auto op de kop te tikken.

De ouders van Simon hebben vandaag een nieuwe auto gekocht (een nieuwe Holden Ute, echt waar) en gingen de oude auto bij de dealer inleveren voor een belachelijk laag bedrag. Ze wilden ons die auto wel laten voor datzelfde bedrag. Dus, vanaf vanavond zijn we de fiere bezitters van een Subaru Outback. Wat kan een mens meer wensen om met zijn familie de outback in te trekken?

Begin volgende week leggen we de boot aan een mooring van Cammeray Marina, stappen we met onze tentjes in onze nieuwe voiture en rijden eerst richting Blue Mountains en Hunter Valley waar we uitgenodigd zijn om een farm te gaan bezoeken. Daarna rijden we naar het zuiden en zien wel waar we eindigen.

‘t Zal vreemd doen ons huis op het water in te wisselen voor het leven op land voor een paar maanden.

Een bijzonder hartelijke groet van ons allen, en maak er een mooi 2011 van!

‘t Nest