Dagboek van een oversteek: van Christmas Island naar Cocos Keeling, Indische Oceaan – 27, 28, 29 en 30 augustus 2011

We geraken pas zaterdagnamiddag van onze ankerplaats weg. Nog teveel op ons to do lijstje voor we kunnen vertrekken. Haïke en de kinderen vullen onze watertanks terwijl ik boodschappen ga doen en nog wat hoog noodzakelijke downloads ga doen voor de nieuwe laptop.

De nieuwe computer raakt min of meer operationeel voor ons, maar het blijft toch een geweldige aanpassing. Nieuwe softwareomgeving (Windows 7 ipv XP), nieuwe programma’s (geen Outlook meer, lightversies van Word en Excell), en vooral: een ander klavier. QWERTY ipv AZERTY. Een verschrikking.

En elke dag merken we nog meer dingen die we wellicht voor goed kwijt zijn. De oude laptop heeft nu helemaal de geest gegeven en van dingen recupereren op de harddrive is nu geen sprake meer. De filmpjes die we het afgelopen jaar gemaakt hebben, zijn we kwijt. Ook een paar documenten met schrijfsels en verzinsels zijn weg, onze database van de locaties van elke dag en elke ankerplaats die we aangedaan hebben, veel planningsinfo voor de rest van onze trip, alle mailadressen en telefoonnummers van onze contacten, en de ontelbare uren die Haïke besteedde om alle foto’s te benoemen, te klasseren en te organiseren…  Ze is er het hart van in. Gelukkig hebben we nog al onze foto’s op de geheugenkaartjes van de fototoestellen staan.

Om twee uur zaterdagnamiddag zijn we eindelijk los uit de ankerplaats Flying Fish Cove van Christmas Island. Ward en Sepke moesten boven het anker snorkelen om aanwijzingen te geven om de ketting uit het koraal los te krijgen. Een half uur later, terwijl we langs de kust varen, hebben we een vis aan de haak. Een dikke yellowfin tonijn. Een uur later liggen we te klutsen op een zware zee. Er is veel wind en veel stroming, dus het gaat hard.

‘s Avonds eten we boterhammen met verse tartaar van tonijn. De nacht is onrustig door de golven maar het blijft hard gaan. ‘s Morgens wordt het schoolwerk van de kinderen onderbroken door het bezoek van een enorme school dolfijnen. ‘t Is een plezier om te zien.

Zo gaat het eigenlijk ook de tweede dag verder. De eerste 24u leggen we 170 mijl af en de tweede 24u leggen we 180 mijl af. Het gaat snel. We vangen nog een bluefin tonijn bij zonsondergang.

Eén vermeldenswaardig incident tijdens de tweede 24u: ons gasfornuis dondert uit zijn hengsels. Om tijdens overtochten te kunnen koken kan je het gasfornuis los zetten, zodat het mee kan bewegen op de golven en de potten kunnen blijven staan terwijl je kookt. Nu is één van de twee metalen aanhechtingspunten waar dat fornuis in slingert, doorgebroken. Voorlopig is het dus gedaan met koken en we kunnen maar hopen dat er een lasser te vinden is op Cocos Keeling. We vragen ons af of het kaarsje van Oma opnieuw is uitgegaan. Nog 30 uur te gaan…

Dan valt de wind plots weg. Het zal nipt worden om na de derde 24u (waarin we 150 mijl doen) Cocos Keeling voor zonsondergang te bereiken. Niemand ziet het zitten om nog een extra nacht buiten te moeten wachten. We zetten de motor bij om het alsnog te halen, maar het zal nipt zijn.

Ondertussen blijft het klooien met die nieuwe laptop. De instellingen om mails en weerberichten via de satelliettelefoon binnen te halen zijn niet juist en zo verspeel ik een half uur kostbare satelliettelefoonminuten om slechts 1 mail en geen weerbericht binnen te krijgen. De ene mail is gelukkig van Go Beyond met kostbare informatie.

Mads van Go Beyond mailt ons een haarfijne route door om de ankerplaats in Cocos Keeling, waar zij nu liggen, te bereiken, maar schrijft er wel bij dat het enkel doenbaar is bij daglicht. Teveel ondieptes en koraalhoofden die ontweken moeten worden. Na het lezen ervan geven we nog wat gas bij. Het zal spannen, maar de motivatie is groot. Het is al sinds 17 augustus (sinds we Bali verlaten hebben) dat we nog eens een rustige nacht gehad hebben. De Indische Oceaan is tijdens onze oversteken niet lief geweest en de ankerplaats bij Christmas Island was wellicht de woeligste die we ooit hebben meegemaakt. Het atol van Cocos Keeling zou zalig rustig zijn, dus daar willen we nu zo snel mogelijk liggen.

Flor heeft zijn eerste rekenboek van het nieuwe schooljaar al uit.