Christmas Island - 22 tot 27 augustus 2011

Hoe dingen kunnen omslaan. Toen we rustig dichter kwamen bij ‘Flying Fish Cove’ in Christmas Island zagen we een onrustige ankerplaats waar een cargoschip probeerde aan te meren. Samen met twee andere jachten moesten we buiten blijven wachten tot wanneer het cargoschip goed aangemeerd was. Er is maar één bruikbare boei in de ankerbaai, dus die lieten we aan David, de solozeiler van Shearwater. Jangada en wij gingen op zoek naar een geschikt ankerplekje in het zand tussen heel veel koraal. Alles was diep, moeilijk ankeren. Uiteindelijk gooien we ons anker  op een stuk zand, maar het is te klein om al onze ankerketting op te leggen, dus ligt onze ketting ook deels op het koraal lawaai te maken en schade aan te brengen. Geen zorgeloze ankerplaats trouwens omdat je min of meer aan de lijkant van het eiland ligt omdat de wind rond te hoek komt geblazen. Onbegrijpelijk dat ze hier geen vijftal operationele moorings hebben om het koraal te sparen. Onbegrijpelijk omdat Christmas Island bij Australië hoort en overladen wordt door subsidies van het moederland. Eenmaal geankerd liggen we heen en weer te rollen als een grasspriet in een storm. In Aitutaki lagen we ook ooit zo lastig geankerd. Bovendien hebben we zicht op een industriële constructie die de fosfaatwinning in vrachtschepen moet krijgen. Een stoffig, grauw en triestig zicht. En wat er dan gebeurt verpest het feestje helemaal: onze laptop geeft de geest. Een kleine ramp. Wat een opeenstapeling van kloterij. Het is geen liefde op het eerste zicht, dat Christmas Island.

We hebben contact met customs, quarantaine en immigratie en ze nodigen ons uit om een uur later aan wal het papierwerk in te vullen. Wellicht de leukste, vriendelijkste, tolerante en meest behulpzame beambten die we ooit ontmoet hebben. Ze maken er geen probleem van dat we niet 76 uur op voorhand onze komst hebben aangekondigd (zoals dat telkens moet als je Australië nadert, maar in dit geval compleet onduidelijk was voor ons), ze zeggen ons enkel dat we dat moeten doen als we de volgende keer terugkomen.

Ze lachen wel eens als we vragen of er een computerspecialist op het eiland is. Of een computerwinkel. Iemand komt ons zeggen dat ze in het postkantoor een laptop verkopen. Een half uur later heb ik de enige laptop die op dit eiland te verkrijgen is, gekocht. Nu nog internet vinden om alles aan de praat te krijgen…

Als we eenmaal terug op de boot zijn om te lunchen komt een godsgeschenk langs gevaren in een kajak. Laurie, met zijn drie kinderen.  Hij is psycholoog in het vluchtelingencentrum op het eiland en droomt ervan om ooit zelf met zijn vrouw en kinderen een zeiltocht te maken. Hij biedt me aan om zijn kantoor te gebruiken als hij geen consultaties moet doen, en de computer daar te connecteren op het (trage) internet. Twee dagen lang zit ik in zijn kantoortje om die nieuwe laptop geïnstalleerd te krijgen.

Laurie geeft ons ook nog eens zijn auto te leen, voor een hele dag. We bezoeken het eiland, samen met David van Shearwater. Het eiland verrast ons helemaal. Hier geen toeristen, maar wat een pracht van een eiland. Schitterende watervallen, grotten, blowholes, … Christmas Island is bekend om zijn vele vogels en krabben. Miljoenen zijn er. Van een onwaarschijnlijke natuurpracht. Hoe dingen kunnen omslaan. We zijn helemaal verzot op het eiland, na onze toer.

Laurie vraagt ons ook om een presentatie te geven in de school en we gaan daar met plezier op in. Gisteren hebben we met ons vijven in de bibliotheek van de school aan de kinderen van het derde leerjaar tot het tweede middelbaar verteld wat we precies deden, geïllustreerd met foto’s, wereldkaarten en filmpjes.  Ik was een bijzonder trotse vader als ik onze kinderen uitleg zag geven aan die grote groep, in het Engels. De school hing aan hun lippen en ze kregen een overweldigend applaus. Daarna werden ze uitgenodigd op de sportnamiddag van de school en ze hebben zich rot geamuseerd. Toen Ward terug in de auto zat, zei hij: ‘ik zou hier wel kunnen wonen, op Christmas Island’. Dat hebben wij ook. Het leven is hier fantastisch. De mensen en de natuur hier hebben een diepe indruk nagelaten. Hoe dingen kunnen omslaan.

Vandaag nemen we afscheid en varen we drie dagen naar Cocos Keeling. We gaan het missen, Christmas Island. Een absoluut topeiland.