We laten de vissers van Teluk Potopadou achter. Officieel omdat we niks meer kunnen uitdelen (officieus omdat die gasten achter mijn vrouw zitten maar dat hou ik voor mezelf).
Het is maar een half dagje zeilen van Teluk Potopadou naar Gili Lawang. Bij het ronden van de noordkant van Gili Lawang komen we opnieuw terecht in een wildwaterbaan met draaikolken en hysterische golfjes, maar de boot heeft er geen hinder van en vaart er rustig door.
Daarna gaan we op zoek naar een geschikte ankerplaats. Omdat er een enorme stroming zit tussen het eilandje Gili Lawang en het grote eiland Lombok, willen we zo dicht mogelijk bij kust van Gili Lawang ankeren, waar minder stroming zou moeten zitten. We zien een gat tussen koraalriffen en zoeken voorzichtig onze weg naar binnen. Uiteindelijk vinden we een ankerpoel van vijf meter diep, zo groot als een zwembad. We ankeren er midden in. Links, rechts, voor en achter ons zijn we slechts op een paar tientallen meters omgeven door koraal. Geen andere boot te bespeuren. Heel speciaal.
Ondertussen heeft lerares Haïke met Sepke en Ward het programma Biologie afgewerkt voor het tweede middelbaar. Nog belangrijker in de opvoeding van de kinderen is dat ik ze daarna leer ‘klakkebuisschieten’. Zelf was ik in 1980 kampioen klakkebuisschieten, het jaar nadat mijn neef Peter dat was (in onze zelf georganiseerde tornooien) en heb er goeie hoop op dat die traditie zich zal verder zetten.
Wat is klakkebuisschieten?
BeantwoordenVerwijderenen chapeau voor lerares haike voor het doorzettingsvermogen om de kinderen les te geven en te blijven motiveren!
BeantwoordenVerwijderenJullie zijn in Tomboek. Daar schreef Max Havelaar het prachtige gedicht van Saidjah en Adinda ..." Ik weet niet waar ik sterven zal..."
BeantwoordenVerwijderenInderdaad ook petje af voor alle vlijt daar aan boord.