Dagboek van een oversteek - van Bali naar Christmas Island - Deel 1

Donderdag 18 augustus 2011

Het plan om net na de middag te vertrekken valt al snel in
duigen. Bali wilt ons niet loslaten. Het papierwerk (om
uit te klaren moet je opnieuw het scoutsspelletje doen met
de zes stempels, alleen doen ze wat moeilijker) duurt een
hele voormiddag en de dame die onze was ging terugbrengen
daagt maar niet op. Als we beslissen nog snel even een
Bluebird taxi te nemen om te gaan eten in de stad, blijkt
dat ook een vergissing want we komen in een onmogelijke
file terecht. Uiteindelijk nemen we afscheid van onze
vrienden van Sugar Daddy (die we wellicht niet meer
zullen terugzien omdat ze pas in maart in ZA plannen te
zijn) op het ponton en kunnen we losgooien om 16u.
Jangada, de Franse catamaran met kinderen, vaart toevallig
op hetzelfde moment de haven van Benoa mee uit. Er is
weinig tot geen wind, dus motoren we de nacht in. Als ik
om 4 uur de wacht overneem is Jangada verdwenen. Er
springen dolfijnen in het fosforescerende water.

Vrijdag 19 augustus 2011

De hele dag blijft de wind uit, zodat we verder motoren.
De kinderen hebben een nieuw plan. Ze maken armbandjes in
macramé, in allerhande vormen en kleuren. De kuip lijkt
wel een fabriekje. Ze willen er een hele voorraad van
hebben om ze te kunnen verkopen aan de mensen in de
resorts op Cocos Keeling, Mauritius en La Reunion. Met de
opbrengst willen ze ijsjes eten. Net voor zonsondergang,
hebben we de gordel met gunstige passaatwinden gevonden en
kan de motor uit. We hebben ook beet, een bluefin
tonijntje, maar het is nog een jonkie en moet nog groeien,
dus gooien we het terug. Een paar uur later merken we dat
de stroming ook heftig begint mee te zitten. Een volle
twee knopen. Op ons dooie gemakje zeilen we de hele nacht
aan 8 tot 9 knopen. Op 12 uur tijd varen we losjes meer
dan 100 mijl bij elkaar. De snelste nacht ooit.

Zaterdag 20 augustus 2011

Af en toe zien we gammele houten vissersschepen die van
Benoa komen. Ze durven toch ver in zee te gaan in die
boten. Sommige zijn 's nachts zelfs niet verlicht. De hele
dag door worden armbandjes gemaakt. 's Middags eten we
varkenslapjes met boontjes en het mag een wonder zijn dat
alles in de potten en de borden is blijven liggen. Er
staat een woelige zee, maar iedereen heeft z'n zeebenen
intussen gevonden. Om drie uur horen we Jangada opnieuw.
Ze zitten een stuk achter, maar ze halen bij. Wij hebben
intussen de zeilen moeten reven omdat het te hard ging.
Als we zo zouden doorvaren zouden we zondagnacht toekomen
en het wordt niet aangeraden om de ankerbaai van Christmas
Island 's nachts aan te doen. We mikken op maandagmorgen
en zo negeren we de potentie om nog meer records te
breken. Het wereldrecord armbandjes maken tussen Bali en
Christmas Island is wel al verpulverd en enorm scherp
gesteld.