La Réunion

Een brok geschiedenis…

… over het eiland La Réunion ga ik hier nu niet neerschrijven, maar kort geschetst is La Réunion, net als Mauritius en Rodrigues, onderdeel van de Mascarene eilanden. Het grootste verschil met de twee andere eilanden is dat La Réunion tot Frankrijk behoort. En dat merk je. Het is net alsof we terug in Europa (Frankrijk) zijn. We betalen hier in Euro’s (dat is voor het eerst sinds Las Palmas, twee jaar geleden), rijdt men aan de rechterkant van de weg (in file!!!), koop je chocoladebroodjes, croissants, stokbrood en brie. Er wonen vooral jonge mensen op La Réunion, 30% is werkloos omdat de gulle sociale zekerheid van Frankrijk ervoor zorgt dat je op dit eiland ruim kan rondkomen. In Mauritius was het opvallend hoe de verschillende culturen en rassen mooi naast elkaar leven, zonder mixing. Hier op La Réunion is het helemaal niet zo, het is een Franse chaos: alle culturen en rassen door elkaar, en mét elkaar. Het geeft een exotisch sfeertje.

Het eiland zelf is wellicht het mooiste van de Mascarene eilanden. Een actieve vulkaan domineert het bergachtige groene landschap, met diepe valleien, watervallen en afgeboord met een prachtige, dramatische kustlijn. Dat moet je de Fransen wel nageven: ze zijn erin geslaagd om de mooiste overzeese eilanden voor zich te houden: La Réunion, Nieuw Caledonië en heel Frans Polynesië. Straf.

Het jachthaventje van Saint Pierre

Als je naar La Réunion komt gevaren, heb je twee opties met je boot. Of je gaat naar de jachthaven van ‘Le Port’, of je gaat naar het jachthaventje van ‘Saint Pierre’. De eerste ligt ver afgelegen van het eigenlijke stadscentrum, maar het is een veilige aanloophaven dat je in elk weer kan nemen. Het tweede zou veel gezelliger zijn en ligt pal in het centrum van Saint Pierre, maar is niet altijd veilig aan te lopen. Als er teveel golven staan, kan je er niet in omdat er zich bij de ingang een geweldige surf kan ontwikkelen. We beslissen om toch eerst Saint Pierre te proberen, vroeg in de ochtend, en moest dat niet lukken varen we wel naar Le Port. Als we aankomen zien we een trosje surfers naast de ingang de geweldige golven nemen, maar we zien ook dat het aanlopen van het haventje veilig is. Martin, de solozeiler van Imagine, vaart kort achter ons omdat zijn kaarten geen detail tonen van de haven. Mads van Go Beyond staat ons op te wachten op de pier en geeft ons extra begeleiding via de radio. Diep is het toch niet, want na een korte bocht rond de pier, wijkt Martin iets te veel uit naar stuurboord en raakt even de grond. Hij is onmiddellijk weer vrij, dus geen erg.

Mads had ons al een plaatsje geregeld bij de havenkapitein, in zijn beste Frans. Het haventje had nog maar twee beschikbare plaatsen en we zijn Mads bijzonder dankbaar dat hij een plaats voor ons gereserveerd heeft. Als we binnen draaien staat aan het benzinestation een mannetje enthousiast te zwaaien. Wij negeren hem, en varen rechtstreeks naar het plaatsje dat Mads ons geregeld had. We zijn nog niet goed en wel aangelegd of datzelfde enthousiaste mannetje komt op ons afgestormd, blijkt helemaal niet enthousiast meer en geeft ons een uitbrander van jewelste. Hij blijkt de havenkapitein te zijn en kan het helemaal niet op prijs stellen dat we rechtstreeks naar het plaatsje gevaren zijn. Er was geen woord tussen te krijgen, om hem uit te leggen dat we begrepen hadden dat we rechtstreeks naar ons plekje mochten gaan. Een spuwende vulkaan van Franse furie.

Alle andere boten met cruisers snappen er niks van. De havenkapitein was bij hen net enorm charmant en joviaal.  Misverstand, te wijten aan Noors Frans of Alzheimer. Maar we liggen veilig binnen in het tjokvolle jachthaventje van Saint Pierre. Mooi blij.

Wachten op het weer

We moeten wachten in La Réunion op een goed ‘weatherwindow’ om de gevreesde oversteek naar Zuid Afrika te maken.  1400 mijl die we hopen in 10 dagen af te leggen. Het weer onder Madagascar en bij de oostkust van Zuid Afrika kan genadeloos zijn voor zeilers. Er worden gemiddeld vier tot vijf zware stormen per maand opgetekend, en geregeld worden er golven tot 20 meter (!!!) gerapporteerd. Af en toe verdwijnt er eens een bootje in…

Onnodig te zeggen dat er een soort ‘examenstress’ bij de cruisers hangt. Er wordt vaak overlegd over tactieken en theorieën ontwikkeld over de frequentie van de anticyclonen die ten zuiden van ons passeren en hoe de gevreesde Agulhasstroming te trotseren.  De helft van de vloot betaalt een weerman om hen te assisteren in de beslissing wanneer te vertrekken. Wij vertrouwen op ons buikgevoel, de gribfiles, passageweather en proberen een zo goed mogelijke synthese te maken van wat de anderen denken. Wat zeker is, is dat het weer hier snel verandert, en dat het onmogelijk is om het weer verder dan 5 dagen in te schatten. Onze tactiek is een ‘weatherwindow’ uit te kiezen dat ons vlotjes 100 mijl ten zuiden van Madagascar laat zeilen (ongeveer de helft van de oversteek), en dan zullen we moeten zien wat komt.

Onze Estse vriend Uku van Temptation III was rechtstreeks van Mauritius naar Richards Bay in Zuid Afrika gevaren. Hij mailde ons: “Today, I arrived to Richards Bay. I got everything. Last days 45 knots NW as well. I was happy to get 25 knots SE to across Agulhas. Today I’m drying my sailing clothes and yacht from inside. Hope you will get nice conditions but my believing is, that you cannot plan here nothing. Even local forecasts are so different for one day before.”

Voorlopig is er geen gunstig vertrekmoment, dus houden we ons bezig. Voornamelijk met het afwerken van een uitgebreid to do-lijstje. Haïke doet de boot overal opnieuw blinken, we checken alles, klimmen in de mast om het hele want te checken, duiken onder de boot, ruimen alles op, maken alles vast, vullen alle tankjes met diesel, enzovoort, enzovoort…. De boot moet tiptop zijn voor ons ‘examen’. Failure is not an option.

En we hebben ook een autootje gehuurd, dus rijden we geregeld het binnenland in om dit prachtige eiland te bezoeken. Zo werd ‘Haïke Tours’ nog eens geactiveerd. Later meer.

Voor wie meer wil intussen, twee links van bevriende zeilers die ‘in hetzelfde schuitje’ zitten:

David van Shearwater, die op het juiste weer wacht in Mauritius: www.mangoandme.net en John en Jennifer van Ile de Grace die op dit moment hun oversteek naar Zuid Afrika aan het maken zijn: http://sv-grace.blogspot.com/