La Réunion, deel II

En zo loopt ons verblijf op La Réunion zachtjes naar zijn einde. We hebben een schitterend eiland kunnen ontdekken, we hebben prachtige wandelingen gemaakt (naar de vulkaan Piton de la Fournaise en vanuit Cilaos), we hebben mooie toertjes gereden met de auto (Route Forestière naar Le Maïdo, doorheen het midden van het eiland en langs de hele kust) en we hebben weer nieuwe vrienden gemaakt. We houden van het eiland, en weer betrappen we er ons op dat we hier wel eens zouden willen blijven wonen…

De cruisers hebben hier een hechte groep gevormd. Allemaal lichtjes zenuwachtig voor de volgende heftige passage. Het contact met elkaar is intens. Veel overleggen over het weer en de te volgen tactiek, en veel ontladen met het nodige nat. Elke avond is er wel iets te doen: een verjaardagsfeestje (Annemiek van Blauwe Pinquin werd 31 en dat werd stevig gevierd), we doken de stadsfestiviteiten in, kregen vuurwerk, speelden weerwolven met een hele bende, kropen gezellig bij elkaar en de overige avonden werden ingevuld met de edele kunst van het Texas Hold ‘Em Pokeren.

De dagen worden gevuld met klussen en voorbereidingen bij iedereen. En de dagen dat er niet geklust wordt, heeft Haïke Tours wel een alternatief in de aanbieding. We rijden met vijftien man de vulkaan op om er een heftige wandeling te maken (ze kreeg van de deelnemers drie Michelinsterren voor haar trip), een paar dagen later organiseert ze een groepswandeling vanuit Cilaos, waar iedereen uitgeput maar doodcontent van teruggekeerd is en ze organiseert een ‘soiree’ naar een dansoptreden waar de vrouwen geweldig van konden genieten en de mannen bij in slaap vielen. Ja, Haïke Tours, je zal er nog van horen…

De kinderen beleven hier ook de tijd van hun leven. Ward en Flor zijn meestal de hele dag op tjok met Chris, hun vriendje van de Deense boot Exabyte. Spioneerspelletjes, zwemmen, vissen, computerspelletjes, kaartspelletjes, … Het heeft geen grenzen. Sepke speelt nog af en toe mee, maar moet haar tijd ook netjes verdelen met het puberen. Ze doet niets liever dan een boek lezen met een Ipod op haar oren en bij de ‘grote mensen’ horen. Het is een privilege om het allemaal van dicht te mogen meemaken als ouder (en zoveel mogelijk te laten gebeuren).

Les Requins de La Réunion

Het mooie aan het jachthaventje van Saint Pierre is dat het naast een prachtig strand ligt achter het rif en dat je op de pier een fantastisch uitzicht hebt op de surfers. Er staan bijna elke dag prachtige surfgolven waarop een tiental surfers spektakel geven. Zelf doen ze er allemaal een beetje koeltjes over, maar surfen in La Réunion is niet zonder gevaar. Een maand geleden is hier nog een surfinstructeur door bullsharks helemaal opgepeuzeld. Een paar dagen later beleefde een kajakker de schrik van zijn leven toen zijn kajak doormidden gebeten werd en hij een Tigershark moest wegkloppen met zijn peddel. Afgelopen jaar zijn hier vier ernstige incidenten gerapporteerd, wat La Réunion wellicht het gevaarlijkste eiland maakt ter wereld. De reden hiervoor is dat hier een enorm grote Bullshark en Tigershark populatie zit.  Bovendien is er een ‘fishfarm’ nabij een van de populairste (surf)stranden in Saint Gilles Les Bains. Het voederen van de vissen in de fishfarm trekt andere vissen aan die dan weer de haaien aantrekken. En hier zitten ook veel zeeschildpadden, die dan weer een lekkernij zijn voor de bullsharks. Combineer dit met het feit dat die bullsharks dom en agressief zijn (en vanaf valavond beginnen jagen) en met het feit dat een surfer van beneden af gezien op een zeeschildpad lijkt (en bij valavond maar geen genoeg krijgt van het surfen), en je begrijpt waarom hier veel ongelukken gebeuren.

Les incendies de La Réunion

Nog iets opmerkelijk tijdens ons verblijf hier: enorme bosbranden. Aangestoken door pyromanen. Dagen lang heeft het natuurpark in de bergen in brand gestaan. Vanop onze boot konden we ‘s nachts de rode gloed zien en leek het alsof de vulkaan aan het uitbarsten was.  Toen er op de heuvel van Saint Pierre nog een andere brand ontstond duurde het uren vooraleer de brandweer ter plaatse was omdat die hun handen vol hadden met het blussen in de bergen. Helikopters en een blusvliegtuig vlogen af en aan.  Even werd gedacht dat er zich tussen de cruisers een pyromaan bevond omdat, toen we in Mauritius waren, daar ook de branden heftig opflakkerden. Grootste verdachte zou kampvuurverslaafde Flor zijn, maar hij heeft een motief voor elke nacht dat er branden werden ontstoken: in zijn bedje naast zijn broer.

Zwemmen

Haïke heeft haar ‘watergevoel’ gevonden. We hebben hier dus een schitterend strand met een fantastisch stuk zee dat mooi beschermd ligt achter het rif. Elke dag zwemt Haïke nu 2 kilometer crawl aan een moordend tempo, als een torpedo. Niemand, tenzij  met zwemvliezen, kan haar nog bijhouden (en dan nog). Iedereen die het probeert moet met hartproblemen afgevoerd worden.

Tactiek

Met mijn uitstekende schoolslagsteek kan ik ze gelukkig nog voorblijven (mentaal dan) en ik hou me ondertussen bezig met de tactiek om ons overzeilen naar Zuid Afrika zo goed mogelijk te laten verlopen. En makkelijk is dat niet. Ik hou er nogal graag een afwijkende visie op na en begrijp daarom niet goed waarom we hier vandaag in de steek gelaten zijn.

Vandaag is hier uit Saint Pierre een grote groep vertrokken (Coconut, Hocus Pocus, Empire, Pomona, Imagine, Misty, Exabyte en Tutatis). Wij vertrekken ten vroegste vrijdag of zaterdag (maar voor één keer willen we het nautisch bijgeloof ‘never leave on a Friday’ wel respecteren).  De hele groep heeft ervoor gekozen om met heel rustig weer te vertrekken, dus zullen ze wellicht de eerste twee dagen moeten motoren.

Go Beyond, Blauwe Pinquin en wij liggen hier nu nog. Beetje verweesd maar overtuigd dat we liever met wind willen vertrekken dan de eerste twee dagen te moeten motoren. Het is namelijk een passage waar je zowat alles moet verwachten: van geen wind tot veel te veel wind. En meestal zit het venijn op deze route in de staart: wanneer je die beruchte Agulhas current over moet, nabij de Zuid-Afrikaanse kust. Dan mag er geen zuidwestelijke storm opsteken en wil je de motor kunnen gebruiken om nog in de stilte voor de storm snel dat laatste stuk over te steken en beschutting te zoeken in Richards Bay.

Maar we respecteren de keuze van onze cruising buddies en hopen dat ze er allemaal zonder kleerscheuren geraken. We hebben allen dezelfde waypoints ingesteld, zodat we mekaar, moest het nodig zijn, kunnen helpen. Bij het afscheid nemen, voel je dat heel sterk: iedereen vertrouwt op elkaar. Het is een geweldig mooie en hechte gemeenschap, die wereldzeilers.

De kakkerlakkenboot

Ja zeg. Nog iets. Het ponton in deze jachthaven was dus half gevuld met wereldcruisers, een vierde gevuld met aftandse wrakken die het zeegat nooit meer zullen zien maar waarvan de eigenaar een romantische ziel is, en nog een vierde gevuld met lokalen die op hun boot leven. Eén van de laatste categorie boten staat hier intussen bekend als ‘de kakkerlakkenboot’. Stel hierbij even een dramatisch en akelig kerkorgelakkoord voor. ‘DE KAKKERLAKKENBOOT’ (dramatisch kerkorgelakkoord), dus. Mads en Elin (van Go Beyond) waren dus een aantal dagen voor ons hier aangekomen en werden het plaatsje toegewezen naast… ‘DE KAKKERLAKKENBOOT’ (dramatisch kerkorgelakkoord). Nu moet je weten dat Go Beyond van alle boten wellicht de netste, properste en meest hygiënische boot is van de hele wereldvloot. Je kan er van de grond eten, wat zeg ik, je kan er uit de bilges eten. Het contrast met hun buren kon dus niet groter zijn. Toen wij arriveerden en er dus een plaatsje werd vrijgemaakt, verder op het ponton, hebben ze even overwogen om dat plaatsje in te nemen en ons het plekje naast ‘DE KAKKERLAKKENBOOT’ (dramatisch kerkorgelakkoord) te laten, maar we waren te goeie vrienden en dat konden ze ons niet aandoen. Bovendien hadden ze besloten dat zij wellicht de meest oninteressante boot ter wereld waren voor kakkerlakken en ze waren er gerust in.

Anderhalve dag later is die gerustheid omgeslagen in een lichte ongerustheid. Toen Mads zijn boot aan het afspoelen was (hij doet dat normaal gezien drie keer daags in een marina, maar nu was het wat drukker geweest), belandden een paar druppels water op de boot van de buren. En wat zag hij daar: van onder de winches en uit de raampjes van ‘DE KAKKERLAKKENBOOT’ (dramatisch kerkorgelakkoord) kwamen plots tientallen, neen, honderdtallen dorstige kakkerlakken gekropen. Als het al een horrortafereel voor ons zou geweest zijn, moet ik zeggen dat ik bijzonder blij ben dat mijn goeie vriend Mads daar niet gestorven is aan een immens hartfalen.  Toen ze de kakkerlakken hun boot zagen enteren via de fenders tussen de boten zijn ze zich gaan verleggen. Niet zeker of die pestbeesten zich de dagen voordien ook al niet aan een aanval gewaagd zouden hebben.

Een dag later kwamen onze Braziliaanse vrienden José en Sandra van Tutatis toe. Hij is een ex-piloot en zij een ex-stewardess en ex-triatlete die de bijnaam ‘The Body’ meegekregen heeft bij de cruisers (tot grote jaloezie van alle andere cruisersvrouwen, maar, geloof me, de bijnaam is absoluut terecht). Zij krijgen het ex-plaatsje van Go Beyond toegewezen, naast ‘DE KAKKERLAKKENBOOT’ (dramatisch kerkorgelakkoord) en TIJDENS het binnenvaren van hun box sprongen de kakkerlakken van ‘DE KAKKERLAKKENBOOT’ (dramatisch kerkorgelakkoord) op hun boot. José heeft een soort noodmanoeuvre moeten uitvoeren om onmiddellijk terug uit die box te sturen terwijl hij de kakkerlakken te lijf ging en heeft bij de havenkapitein een nieuw plaatsje geëist en een pestcontrole bij ‘DE KAKKERLAKKENBOOT’ (dramatisch kerkorgelakkoord) laten uitvoeren.

De sympathieke hippie die met zijn vrouw en kinderen op ‘DE KAKKERLAKKENBOOT’ (dramatisch kerkorgelakkoord) woont, begreep er niets van. Het is een lieve vent, maar nu is mijn nieuwe theorie toch sterker dan mijn sociaal gevoel om bevriend te worden. In feite is het een aanpassing van wat gekend is: dat een baasje op zijn hond lijkt. Wel in dit geval begint de sympathieke gozer op zijn huisdieren te gelijken. I kid you not: de kinderen hebben er schrik van… Er zit een film in, in het genre van The Fly !

Nu, dat is allemaal bijna twee weken geleden gebeurd. Go Beyond, de properste boot te wereld, zit nu, op dit eigenste moment, wel met kakkerlakken aan boord…