De oversteek naar Zuid Afrika - dag 3

De onmetelijke grootte van de oceanen begint weer door te dringen. Drie dagen onderweg, nog minstens een week te gaan. Minstens, want het gaat traag. Er is weinig
wind en als we motoren moeten we spaarzaam zijn met onze diesel, dus gaan we traagjes vooruit. We houden er nu een gemiddelde van iets meer dan vijf knopen op na,
terwijl we meestal 6,5 tot 7 knopen rekenen.
Fijne dag gehad. Vanochtend konden we zeilen, daarna tijdens ons middagmaal (spaghetti bolognese), viel de wind helemaal weg en zijn we met z'n allen in het water
gesprongen. Zwemmen in 5 kilometer diep water, het zal altijd een kick geven. Even daarvoor hadden we nog walvissen voor de boot zien zwemmen. Daarna hebben we onze
weg verder gezet op motor.
We hebben nog nieuws ontvangen over dat gezonken jacht Wizzard. Het zou tegen een container gevaren zijn. Over die piratenmelding niets meer gehoord, dat zal dus wel
niets geweest zijn.
Haike is intussen aan haar zesde boek bezig (2 per dag!) en de hele dag zijn de kinderen in de weer geweest met het in elkaar steken van een toneeltje. Geen van allen
mochten gestoord worden. Ik heb ondertussen het gevoel een solozeiler te zijn, en om de eenzaamheid te doorbreken praat ik nu en dan eens tegen Don, de automatische
piloot.
Nog een mijlpaal gepasseerd: 90 mijl geleden zijn we opnieuw (voor de derde keer deze wereldreis) over de steenbokskeerkring gezeild. De eerste keer gebeurde dat een
jaar geleden toen we van Nieuw Caledonie naar Australie voeren, daarna eerder dit jaar als we van Sydney naar Darwin voeren, en nu opnieuw. De vierde keer dat we de
steenbokskeerkring zullen oversteken zal het langs de kust van Namibië zijn. Misschien moeten we die eens overzwemmen voor de verandering.
Bon, ondertussen 300 mijl achter de rug en nog 1100 te gaan. En we zijn aan het motoren, dedju.
De reden dat we geen wind hebben is dat er een front zit aan te komen waar we door moeten. We gaan gedonder op onze donder krijgen de volgende 24 uur. We mogen
stortregens verwachten gepaard met stormwinden en donder en bliksem. Als we ergens schrik van hebben is het dat wel: de bliksem. Nooit echt geruststellend op open zee
met een aluminium mast in de lucht te pieken. Straks gaan de belangrijste elektronische dingen de oven in (kooi van Faraday): de laptop, de satelliettelefoon, een
reserve gps en de handheld marifoon. Bij Thor, tot morgen!