De oversteek naar Luderitz, Namibië: 14, 15 en 16 februari 2012?=

Veel zeilblabla hieronder. Maar we liggen intussen veilig en wel in Luderitz, Namibië. Snelle maar lichtjes vermoeiende oversteek gehad. Daarmee weet je alles.
Op valentijnsdag om 06u vertrokken uit Paternoster. Heerlijk zeilweer. Onze rode gennaker stond als een groot rood valentijnshart boven de boeg van onze nest.
Om 14u trok de wind aan tot 20 knopen en hebben we ons hart maar gestreken. Met een knoop stroming in de rug ging het allemaal vlotjes. Voor het eerst zagen we de
mogelijkheid om maar twee ipv drie nachten te moeten zeilen naar Luderitz. Tegen zes uur 's avonds heeft Haike haar eeste boek al uit.
De nacht is verschrikkelijk. Geen oog dicht gedaan door het rollen van de boot.
15 februari 2012
Snel gezeild, een hele dag. Beetje te snel willen zijn om maar twee nachten te moeten varen: met volle zeilen door een redelijke deining van 3,5 meter, pal voor de
wind blijven doorsjezen. Het moest er van komen: een klapgijp. Gelukkig ving onze 'bulletallie' het goed op, maar er was toch wat onnozele schade: net onder de tweede
reef van het grootzeil zijn de naden van een van de zeillatten losgekomen. Omdat het nog maar 1 of 2 dagen zeilen is, beslissen we te wachten met de herstelling tot
we in Luderitz zijn. Ondertussen is het zeilen met een volledig groot zeil wel uit den boze. We zeilen verder met 2 reven in het zeil, en je zal dan altijd zien dat
de wind begint weg te vallen. Toch blijven we hoopvol om voor morgenavond binnen te varen in Luderitz.
Iets meer geslapen tijdens de nacht omdat we stikkapot zijn van die vorige nacht. Tijdens de nachtwacht ontdek ik dat ik verslaafd ben aan Billtong (gedroogd vlees,
typisch afrikaans), want het derde pak van de zes waarmee ik tot thuis wilde toekomen werd geopend... Tijdens Haikes wachten leest ze haar tweede boek uit.
16 februari 2012
De wind draait gradueel van zuid naar zuidwest en wordt minder en minder sterk. Dat maakt dat we de hele voormiddag druk in de weer zijn met het vinden van de juiste
zeilvoering en het even vinden om het daarna weer te mogen aanpassen. Gesukkel was het. Genua uitbomen, wat later alles terug binnenhalen want er moest gegijpt
worden. Hup gijpen. Genua opnieuw uitbomen aan de andere kant. Net op het randje en te weinig wind. Genua en spiboom terug binnenhalen. Gennaker uithalen, hijsen en
zetten. Na een half uurtje viel de wind helemaal weg. Gennaker terug naar beneden. Wind trekt terug aan. Genua uitbomen. Terug op gijpkoers, pffff. Even later valt de
wind weer weg. Genua terug binnen. Motor aan. Uitgeput. Nadien motorzeilen we nog, varen we wat later weer melkmeisje, dan enkel met grootzeil en daarna enkel met
uitgeboomde genua. De wind langs de Namibische kust is zo betrouwbaar als de toezegging van Leterme op de uitnodiging van een feestje.
Door al dat gedoe verliezen we natuurlijk tijd en merken we dat we Luderitz niet meer zullen halen voor het ondergaan van de zon. In de gidsen wordt afgeraden om er
binnen te varen na zonsondergang. Maar het afwegen van nog een nacht op zee of een vlakke ankerplaats en een goeie nacht rust, doet ons toch kiezen om 's avonds
Luderitz nog binnen te varen. Twee uur stressen later (Haike leest ondertussen een derde boek uit), terwijl we als een gek de navigatielichtjes tegen de achtergrond
van een helverlichte haven proberen te ontcijferen, krijgen we door Luderitz portcontrol de toestemming om te gaan ankeren tussen een paar andere jachtjes en
vissersbootjes, net buiten de havengeul. Het waait hard maar het anker pakt meteen en we liggen precies in het midden van het enige plekje dat nog over was. Da BMF
zorgt weer voor onze nachtrust, sie. 't Is onbetaalbaar, een goed anker.
Morgen inklaren en het zeil herstellen. Daarna zien we wel weer. Ciao!