3-10-2009 – Dag 71 - Alvor

Until relatively recently Alvor was little more than a small fishing village reached via a shallow, sandy lagoon almost impassable by yachts. (Imray)

Je kan er niet binnenvaren bij laag water, bij teveel stroming, bij aanlandige wind, tijdens ebstroom of ‘s nachts.  Bon, niet veel ruimte om onnozel te doen dus.  Onze boot heeft een diepgang van 2 meter en het kanaaltje tot de lagune is 2 meter diep.  Je moet dus gebruik maken van het getij om binnen te varen.  Halftij bij vloed is het beste moment omdat je dan nog de zandbanken kan zien liggen en als je toch zou vastlopen je dan kan gebruik maken van het opkomend tij…  Wij op halftij binnen.  Heel voorzichtig, zachtjes varend, Haïke en Sepke op de punt om te kijken waar de ondieptes waren. Bij het rode driehoekje op de luchtfoto hadden we maar een paar centimeter onder de kiel, terwijl alle dieptealarmen en het geroep van Sepke en Haïke (die de grond konden zien) de rust van de meeuwen op de zandbank verstoorden.  Geen grond geraakt, maar hadden we een half uurtje vroeger binnengevaren waren we wel op die ondiepte gebotst.

Het is inderdaad een prachtige lagune.  Het tijverschil van bijna 3 meter zorgt ervoor dat je een constant wisselend uitzicht hebt.  Het ene moment lig je op een groot meer, een paar uur later lig je op een klein watertje met rondom zandvlaktes vol vogels als in het zwin.

Eerlijkheid en de afwijking om alles af te wegen, gebieden ons ook te zeggen dat we niet de enigen zijn die hier liggen.  En dat is een eufemisme.  Je ankert hier op een zakdoek plaats en je ligt hier zo dicht bij de andere boten dat je rustig een babbeltje kunt slaan met de buren zonder te moeten roepen.  Je hangt ook fenders (stootkussens) buiten omdat de stroming en de wind de bootjes alle kanten doet uitdraaien en dat het soms spannend is om te zien of je niet tegen een van je buren gaat zitten…

De helft van de boten die hier liggen, lijken hier al weken, zo niet maanden te liggen.  Het lijkt zelfs dat ze hier nog altijd zullen liggen als we hier passeren in de terugweg.  80% van de boten zijn van Britten. Aangevuld met wat Hollanders, Skandinaven en Duitsers.  Belgen zijn we na Engeland niet meer tegengekomen.  Wat een bende landrotten, zeg.

Het stadje zelf is bijzonder toeristisch.  Het ene restaurant naast het andere, de ene bar naast de andere, het ene prullenwinkeltje naast het andere…. Onze kinderen vinden dat leuk en gezellig.

Deze namiddag zijn we naar het strand gegaan (aan de andere kant van de natuurlijke dijk) om te zwemmen in het zuivere water van de Atlantic met zijn leuke golven.

We zijn bijzonder blij, op een paar mijl van het peperdure Lagos, gratis te overnachten, op een ankerplaats die niet klotst en wiebelt.