Gold Coast, Australië

Na vier dagen laten we het anker vallen op de zandbodem van “The Spit” in Gold Coast.  Blij dat we er tijdig zijn. Opa, mijn vader, komt over een paar dagen aan in Brisbane. Veertig dagen geleden stapte hij op het cargoschip Oberon in Zeebrugge om ons te komen bezoeken en deed dezelfde route als ons (Atlantic – Panamakanaal – Pacific – Austalië), met maar een viertal tussenstops.

Het is druk met organiseren. We willen de boot uit het water halen om het onderwaterschip een nieuwe dikke laag antifouling te geven (om aangroei te voorkomen), ondertussen moeten we een paar dagen onderdak vinden in een betaalbaar hotel, een auto huren om Opa op te halen, de voedselvoorraad aan boord aanvullen, de boot kuisen, etc…

Nog snel even met de dinghy naar de shops om de voedselvoorraad aan te vullen. Snel. Te snel… We werden ‘geflitst’ op het water… 20 knopen waar we er maar 6 mochten doen (maar op een soort autosnelweg voor boten)…

Met veel sympathiek gelul en gespeelde naïviteit (we’re from Belgium) laten de drie waterflikken de 200 dollar vallen en komen we ervan af met een waarschuwing.  :-)

Straks leggen we de boot in een haven. Morgen pikken we mijn vader op in Brisbane. Overmorgen gaat de boot uit het water.

En krijg ik net een kaartje en cadeautje van mijn liefste. Vandaag, 21 maart, zijn we 21 jaar samen!

Explosie aan boord

Dag drie van onze ¨Processie van Echternach” (elke vier mijl die we afleggen, worden we door de stroming een mijl achteruit gezet) naar Gold Coast, werd plots opgeschrikt door een enorme knal die in de kajuit weerklonk. Motor ontploft? Gasontploffing? Duikfles stuk?

Niets van dat. Een fles zelfgemaakte appelcider is met een verbazingwekkende kracht uiteen gespat. De plastic fles (een Schweppes PET fles), zat in één van onze houten krukjes (een houten kubus met een houten deksel en een kussen erop) opgeborgen, met daarin het brouwsel. Wellicht een beetje teveel gist en suiker, in combinatie met de hitte en het schudden van de boot. 

De explosie was zo hevig dat twee zijkanten van de houten kubus opengereten waren. Anderhalve liter appelcider werd in het rond gespoten in de kajuit. Het geluid was dat van een kanonschot.

We kregen de slappe lach toen Flor zei: “stel je voor dat iemand op dat krukje had gezeten”…

Onderweg naar Gold Coast

Het traject van Pittwater naar Gold Coast is ongeveer 400 mijl (een kleine 800 kilometer) lang. Een drietal dagen met een boot als de onze. Afhankelijk van de elementen natuurlijk. Er blaast meestal een noordelijke wind en langs de oostkust van Australië staat een constante zuidelijke stroming. De eerste dag vliegen we vooruit. Ruime wind, alle zeilen open en we gaan gemiddeld 7 knopen door een erg woelige zee. Alle vijf moeten we onze zeebenen terugvinden. Er wordt niet veel gezegd en niet veel gegeten. Als we in de vooravond voorbij Port Stephens varen en wat later Sugarloaf Point proberen te ronden, vallen de wind en de golven weg, en krijgen we te maken met een forse tegenstroom van zo’n 2,5 knopen. Zeilen naar beneden en de motor gaat aan.

Om die tegenstroom te ontwijken zijn er twee tactieken. Een eerste tactiek is de route te volgen die de tankers nemen die naar het noorden varen omdat die de plaatsen kennen waar de stroming het minst is. Een tweede tactiek is heel dicht tegen de kust varen omdat daar de stroming meestal omgekeerd wordt. Omdat de nacht invalt beslissen we voor de eerste tactiek te gaan en zo lekker veilig ver genoeg van de kust te blijven. Het blijkt de verkeerde keuze. De hele nacht varen we 6,5 knopen door het water en maar 4 knopen over de grond…  We hebben een tanker gevolgd met een onnozele kapitein… Het is alsof je in de verkeerde richting op een loopband in de luchthaven van Zaventem stapt.

Leuk is wel dat we voortdurend begeleid worden door dolfijnen. Zelfs ‘s nachts, bij het beetje maanlicht van de halve maan, maken ze er nog een schouwspel van. Ze maken grote tuimelingen voor de boeg, schieten als lichte schimmen onder de boot door, ze verrassen je door vlak naast je boven te komen en krachtig in- en uit te ademen door hun spuitgat. ‘t Is een soort verstoppertje spelen in het donker. Zo vliegt de tijd.

De tweede dag kiezen we voor de tweede tactiek en dat loont. Bijna geen stroming meer, en de motor blijft draaien want er is geen sikkepit wind. Het is een prachtige, zonnige dag en we genieten van de machtige, voorbijtrekkende kustlijn. Onwezenlijk dat ondertussen de wereld vergaat voor de mensen in Japan.

Onwezenlijk ook dat de mens zich nog steeds moeten behelpen met energievoorziening waar we de planeet mee om zeep helpen. Onbegrijpelijk. Er is geen visie over het behoud van onze planeet. Een vriend, Pieter Casneuf, stuurt me deze link: http://www.desertec.org/en/global-mission/  In minder dan zes uur tijd krijgen onze woestijnen meer zonne-energie dan de gehele mensheid verbruikt in een jaar. Onze woestijnen zijn een oase van schone energie. Wat zitten we nog te knoeien met olie en kernenergie? Iemand?

Tsunami

Even een kort berichtje om te melden dat we OK zijn.

Er was even een Tsunami-alarm voor de Australische oostkust, na de aardbeving in Japan, maar die werd even later weer ingetrokken. We hebben er niets van gevoeld.

We liggen in een vredig en rustig Pittwater, te wachten op wat zuidelijke wind om verder naar het noorden te zeilen.

Veel groeten,

‘t Nest

 

The National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) has produced an "energy map" which shows the power of the tsunami that hit Japan following the country's biggest quake on record.

Terug op zee

We hebben het de voorbije anderhalve week bijzonder druk gehad. Overdag met allerhande klusjes en taken om ons landleven achter te laten en opnieuw te gaan varen.

• Gekregen Weber gasbarbecue (van Simon) kuisen en schilderen – check
• Kampeergerief triëren - check
• Gasfles aanschaffen en vullen voor de barbecue – check
• Barbecue met en afscheid van onze vrienden van de Nika – check
• Barbecue met en afscheid van nieuwe vrienden in Cammeray – check
• Barbecue met en afscheid van Jeremy (de piloot die onze kinderen meenam) – check
• Aperitief met en afscheid van Greg & Leisha van Fine Gold - check
• Etentje met Go Beyond - check
• Barbecue met Sea Level – check
• Traditionele vrijdagavondbarbecue op de marina (2x) – check
• Motoronderhoud van de boot – check
• Professionele riggingcheck van de boot – check
• Voedselvoorraad aan boord checken en aanvullen – check
• 200 liter diesel bijtanken voor de boot met jerrycans (20 cent/liter goedkoper) – check
• Boot kuisen buiten – check
• Boot kuisen binnen – check
• Auto kuisen buiten – check
• Auto kuisen binnen – check
• Auto onderhoud – check
• Auto verkopen – check
• Australische bankrekening openen om geld voor auto te ontvangen – check
• 20 liter non alcoholisch Gingerbier maken – check
• 20 liter witbier maken – check
• 20 liter pils maken – check
• Kinderen lesgeven – check
• Kinderen spelen met de grote internationale troep bootkinderen van Totem, Cat Mousses, Tangaroa en Hinayana in het park
• De was – check
• Overzichtskaart kopen voor de Indische oceaan – check
• Cruising guides kopen voor Indische oceaan – check
• enz…
• enz…
• enz…

En dan hebben we nog niet vermeld waar we het meest mee bezig geweest zijn. Bepalen wat onze terugweg zal worden.

Ondertussen is 1 ding zeker geworden. We gaan niet door de Golf van Aden zeilen. Het is onverantwoord op dit moment. Zeilboten zijn een te gemakkelijk doelwit voor de piraten. En als je gepakt wordt is de kans klein dat je er goed vanaf komt. We zijn erg geschrokken van het overlijden van de 4 Amerikaanse zeilers en  de gijzeling van de Deense familie. De Deense familie van de ING hebben we in de Pacific meermaals ontmoet. In Moorea heeft de oudste zoon van de familie nog voor onze dinghy gewaakt terwijl we gingen winkelen… Heel vreemd dat ze nu gekaapt zijn. We hopen dat het allemaal goed komt met hen.

Andere opties om toch door de Golf van Aden te gaan (A Small Nest in Sri Lanka op een cargo zetten tot in Turkije) of een gewapende privémilitie inhuren om een klein konvooi zeiljachten te begeleiden tot in de Rode Zee, zijn beide afgevallen wegens te duur.

Blijven er twee mogelijkheden over:

1. Via Zuid Afrika naar huis. De route die we dan volgen is Darwin (Australië) - Bali (Indonesië) – Christmas Island – Cocos Keeling – Chagos Archipelago – Mauritius – La Reunion – Zuid Afrika – Saint Helena – Ascenscion – Brazilië – Caraïben – Azoren – thuis. Veel zeilen en dan missen we een grote tour door Azië, waar we zo naar uitkeken. Maar we zullen de wereld (bijna anderhalve keer) rondgevaren hebben.
2. Een tour door Azië, terugkeren naar Australië, de boot verkopen en terug naar huis vliegen. Dan hebben we de wereld niet rondgezeild maar wel Azië gezien…

‘t Zal 't een of ‘t ander worden. We hebben nog een beetje tijd om definitief te beslissen.

Nu maken we ons klaar om onze geliefde Cammeray Marina te verlaten en onze vrienden en de vele vriendjes van de kinderen van de Tangaroa, Fine Gold en Totem er achter te laten. Tangaroa heeft hun boot verkocht in Australië en zij vliegen terug naar Nederland, Totem heeft hier werk gevonden en die blijven hier nog wat om de portemonnee te spekken, de Australiërs van Fine Gold zijn thuis.

We varen terug naar het noorden. Mijn vader komt op 20 maart aan in Brisbane, als enige passagier op een cargoschip. We willen er graag met onze boot zijn als hij er toekomt.