woensdag 16 maart 2011

Onderweg naar Gold Coast

Het traject van Pittwater naar Gold Coast is ongeveer 400 mijl (een kleine 800 kilometer) lang. Een drietal dagen met een boot als de onze. Afhankelijk van de elementen natuurlijk. Er blaast meestal een noordelijke wind en langs de oostkust van Australië staat een constante zuidelijke stroming. De eerste dag vliegen we vooruit. Ruime wind, alle zeilen open en we gaan gemiddeld 7 knopen door een erg woelige zee. Alle vijf moeten we onze zeebenen terugvinden. Er wordt niet veel gezegd en niet veel gegeten. Als we in de vooravond voorbij Port Stephens varen en wat later Sugarloaf Point proberen te ronden, vallen de wind en de golven weg, en krijgen we te maken met een forse tegenstroom van zo’n 2,5 knopen. Zeilen naar beneden en de motor gaat aan.

Om die tegenstroom te ontwijken zijn er twee tactieken. Een eerste tactiek is de route te volgen die de tankers nemen die naar het noorden varen omdat die de plaatsen kennen waar de stroming het minst is. Een tweede tactiek is heel dicht tegen de kust varen omdat daar de stroming meestal omgekeerd wordt. Omdat de nacht invalt beslissen we voor de eerste tactiek te gaan en zo lekker veilig ver genoeg van de kust te blijven. Het blijkt de verkeerde keuze. De hele nacht varen we 6,5 knopen door het water en maar 4 knopen over de grond…  We hebben een tanker gevolgd met een onnozele kapitein… Het is alsof je in de verkeerde richting op een loopband in de luchthaven van Zaventem stapt.

Leuk is wel dat we voortdurend begeleid worden door dolfijnen. Zelfs ‘s nachts, bij het beetje maanlicht van de halve maan, maken ze er nog een schouwspel van. Ze maken grote tuimelingen voor de boeg, schieten als lichte schimmen onder de boot door, ze verrassen je door vlak naast je boven te komen en krachtig in- en uit te ademen door hun spuitgat. ‘t Is een soort verstoppertje spelen in het donker. Zo vliegt de tijd.

De tweede dag kiezen we voor de tweede tactiek en dat loont. Bijna geen stroming meer, en de motor blijft draaien want er is geen sikkepit wind. Het is een prachtige, zonnige dag en we genieten van de machtige, voorbijtrekkende kustlijn. Onwezenlijk dat ondertussen de wereld vergaat voor de mensen in Japan.

Onwezenlijk ook dat de mens zich nog steeds moeten behelpen met energievoorziening waar we de planeet mee om zeep helpen. Onbegrijpelijk. Er is geen visie over het behoud van onze planeet. Een vriend, Pieter Casneuf, stuurt me deze link: http://www.desertec.org/en/global-mission/  In minder dan zes uur tijd krijgen onze woestijnen meer zonne-energie dan de gehele mensheid verbruikt in een jaar. Onze woestijnen zijn een oase van schone energie. Wat zitten we nog te knoeien met olie en kernenergie? Iemand?

10 opmerkingen:

  1. Geen idee. Nog een goede vaart.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Iemand ? Ja....

    Volgende problemen bij "Woestijn-elektriciteit":
    - Cost
    - Transport
    - Security of plant
    - Political risks
    - Technology

    Bref, is met huidige stand van zaken ook niet de ultimate solution.

    Goede vaart!
    Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nucleaire wolk op rechts, piraten op links...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Willem, ik sluit me graag aan bij Ingrid. Ik weet het niet, maar het volplanten van de Sahara met glas zal ongetwijfeld ook weer gevolgen hebben die we niet willen. Je zet immers een heel stuk van de aarde in de schaduw en voert de energie af. Ik kan me zomaar voorstellen dat het klimaat daar zijn eigen reactie op zal formuleren. We moeten niet doen aan symptoom bestrijding, maar aan een structurele reductie van onze honger naar energie. Da's lastig voor de economische groei, de drug van de 20e/21e eeuw, maar er zijn toch leuker dingen dan materialistisch gedreven welvaart? Zeilen bijvoorbeeld...
    Groet, Pim

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Meerdere energiebronnen benutten waardoor eventuele risico's gespreid worden: windenergie, waterkracht, bio-energie, geo-thermische energie èn zonne-energie. Een groot studieveld ligt open maar de tandraderen in die machines lopen stroef. Afstappen en loslaten van wat gekend en winstgevend is is niet vanzelfsprekend voor ons mensenras. Soms is er een stok(je) achter de deur nodig om die stap(pen) te zetten. Is now one of those moments?
    Verder nog heerlijke zeiltijden toegewenst en een snelle terugkeer van de zèèbèènn!
    Hilde en Dries

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Willem, mijn standpunt was jou al bekend. Zonne-energie is natuurlijk WEL de oplossing, al dan niet in de Sahara. Stop met miljardenverslindende investeringen en subsidies in vuile steenkool en olie. Investeer dat geld in een groot electro netwerk dat zonne-energie distribueert. En denk niet alleen aan electro maar ook aan het gemak waarmee we thermische energie kunnen opwekken uit de zon. Dat gaat om veel hogere effectiviteit / efficiency en alle benodigde technologie is al lang en breed klaar.
    En natuurlijk moeten we zuiniger met energie omgaan, maar dan nog zal het verbruik verdubbelen komende 40 jaar door groei van bevolking en welvaart. Let The Sunshine!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sander is een vent naar m'n hart. Hij heeft trouwens een geweldig leuke blog over de bouw van zijn nul-energie-woning:
    http://voornietsgaatdezonop.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hey moatje,

    ook alleen de quote gelezen ;-)

    Gr,
    Stanislas

    BeantwoordenVerwijderen