Best wishes!

Simon’s Town, South Africa – Happy Xmas & NY !

Als dieven in de nacht zijn we stilletjes de jachthaven van False Bay binnen gevaren. De laatste mijlen werden we omringd door een groep dolfijnen die onze boot gebruikten om te vissen. Ze joegen een school vissen richting onze boot en dan kwam de groep dolfijnen zich te goed doen aan een opeengepakte groep vissen tegen onze flank. Eerder zagen we overal zeehonden op de meest relaxte en kluchtige manier rondzwemmen en plots schrikken als ze onze boot zien.

We hebben ons in het donker aangelegd in de jachthaven, op een plaatsje dat we al maanden voordien gereserveerd hadden, en wat later helpen we onze buddies van Go Beyond naast ons aanleggen. Het is een intens goed gevoel te weten dat we die Indische Oceaan achter ons hebben en dat we de Zuidafrikaanse oostkust getrotseerd hebben zonder ongelukken. Het zwaarste van onze zeil reis ligt achter de rug. Yessss.

Om vijf uur in de ochtend zijn we ons bed ingedoken, maar de slaap was moeilijk te vatten. Zo zenuwachtig voor het weerzien met onze familie.

Vandaag hebben we Haike’s zus Ilse, met haar man Jeroen en de twee schatten van kinderen Julie en Charlotte teruggezien. Ze wonen al 13 jaar in Zuid Afrika en het was lang geleden dat we ze in levende lijve gezien hadden. Het doet iets met een mens, om na drie jaar familie te omhelzen. Tranen hebben we verbeten.

De volgende dagen komt de rest van de familie overgevlogen uit België: alle ouders en mijn broer met zijn gezin. Wat volgt zal een intens weerzien zijn en genieten van de eindejaarsfeesten in een warm klimaat. En we verwachten ook nog wat goeie vrienden. We gaan dus een paar weken van wat stilte op de blog genieten ;-)

Voor jullie allemaal een mooi en intens eindejaar gewenst, samen met mensen die jullie dierbaar zijn. Geniet van elkaar!

Een mooie kerst en een gelukkig nieuwjaar gewenst!

Veel liefs van,

Flor, Ward, Sepke, Haïke en Willem

A Small Nest

Cape Agulhas

Rounding Cape Agulhas, South Africa

Hey Ho, Hey Ho, al die willen te kaap’ren varen, moeten mannen met baarden zijn ….

Vandaag een paar mijlpalen gevaren op onze reis. We hebben Cape Agulhas gerond, het meest zuidelijke punt van Afrika. We zijn ook op de meest zuidelijke breedtelijn geweest van onze trip: 35° zuid.

En nu hebben we ook de Indische Oceaan verlaten en vaart A Small Nest opnieuw door het water van de Atlantische Oceaan.  Laatste keer dat we dat deden was in Panama, bijna twee jaar geleden.

We hebben nu alle drie de oceanen volledig over gestoken.

Straks varen we langs Kaap de Goede Hoop naar Simonstad, waar we de boot even rust gunnen en we een grote familiereünie hebben. Wat zal dat heerlijk zijn, na zo’n lange tijd.

Hier gaan we er eentje op drinken.

Knysna, de ontmoetingen

Homeboy

Homeboy woont in een sloppenwijk omdat hij drie maanden geleden een drama meegemaakt heeft. Zijn dochtertje had, in hun pas gebouwd stenen huisje, de gas laten aanstaan. De boel is ontploft en hij is zijn dochtertje verloren. Zijn vrouw en hun zoontje waren op dat moment niet thuis. Hij vertelt het zo oppervlakkig mogelijk, om niet te moeten huilen. Homeboy heeft werk als poetsman in het havencomplex van Knysna, maar hij klust bij om zijn leven terug op de sporen te krijgen. We zetten hem drie dagen mee aan het werk op onze boot. We geven A Small Nest een ‘groot onderhoud’: alle metaal wordt opgepoetst en de hele boot wordt gewaxt. Na drie dagen ziet ze er weer als nieuw uit en is Homeboy geweldig gelukkig. Hij was zo dankbaar voor al hetgeen we hem meegegeven hebben voor zijn vrouw en zoontje dat hij zei dat we zijn laatste werkdag niet moesten betalen. We hebben hem het dubbele betaald van zijn dagprijs. Crème van een gast.

Born in Africa

Eén van de Belgen die met ons een praatje komen maken zijn Remi en Lieve. Hij is gepensioneerd en ze wonen 6 maanden per jaar in Plettenberg, iets verderop. Om hier ook iets om handen te hebben, hebben zij zich in het vrijwilligerswerk gestort in een project dat de dochter van vrienden hier opgestart is. ‘Born in Africa’ is een fosterproject dat kansarme kinderen uit sloppenwijken sociaal en educatief begeleidt en ze een kans geeft degelijk onderwijs te genieten en professioneel succesvol te kunnen worden. We krijgen een uitgebreide rondleiding en introductie en we zijn erg onder de indruk van de verwezenlijkingen die bezieler en spilfiguur Isabelle De Smul heeft gemaakt en van het professionalisme waarmee de onderneming Born in Africa is opgebouwd.  Het is een fantastisch project, zeker als je beseft dat voor een bijdrage van 250 euro per jaar, je een kind dat volledige jaar zijn studies en begeleiding kan bekostigen. Het geld gaat bovendien rechtstreeks naar je petekind, dus je weet dat het goed besteed is. Check it out: www.borninafrica.org .  Wij zijn fan.

Knysna, 30 november – 15 december 2011

“En ik moet nog bloggen ook, en ik moet nog bloggen ook, en ik moet nog bloggen ook”, loop ik hier de laatste dagen als een neuroot te herhalen terwijl we van de ene activiteit, klus, ontmoeting, afspraak, uitnodiging, … in de andere vallen. Morgenvroeg vertrekken we hier, als we door de befaamde ‘Heads’ geraken en laten een formidabel plaatsje achter. Gelukkig heeft ons hier niemand werk aangeboden, of we waren wellicht voor goed gebleven.

Het jachthaventje van Knysna is als een kruising tussen een authentiek Italiaans haventje en Disneyland. We liggen langs de kade, pal in te midden van restaurantjes, winkeltjes, ijskraampjes en mimespelers. Voor de honderden toeristen die hier elke dag langs de kade wandelen zijn ook wij een attractie. Nog nooit hebben we zo vaak ons verhaal gedaan. Het leukste van al waren de vele Belgische toeristen die een praatje kwamen maken, en ons stuk voor stuk fier het nieuws kwamen brengen dat we een regering hebben.

We moeten ons dus niet meer aan onze belofte houden dat we niet zouden terugkeren vooraleer er een regering zou zijn.

En het goeie nieuws is dat we 40 uur varen voor de boeg hebben. We ronden Cape Agulhas, de meest zuidelijke kaap van Zuid Afrika. En dan zullen we tijd hebben om al onze indrukken die we in Knysna gehad hebben, kunnen verwerken, beschrijven en posten op de blog.

Hasta La Vista!

Het Nest

Knysna, South Africa

Als je alle verhalen hoort en de gidsen leest over de ingang van Knysna, dan is het een wonder dat hier toch nog jachten proberen binnen te varen.

Het optimaal moment om binnen te varen is één uur voor hoog water. Wij zijn twee uur na hoog water toegekomen, lichtjes ontgoocheld omdat we de laatste uren tegen de stroming van 2 knopen in moesten boksen. We dachten dat binnenvaren onverantwoord zou geworden zijn.

Het was echter een makkie. Olivier van Jangada kwam ons tegemoet gevaren met zijn dinghy om ons de juiste weg te wijzen door de pas, en Go Beyond, die net achter ons voer, kreeg instructies via de radio van de lokale reddingsdienst.

Wat daarna volgde was paradijselijk. Indrukwekkende ingang tussen ‘The Heads’, daarna afdraaiend langs ‘the Featherbed’, zo genoemd omdat het daar altijd rustig is en de hangmatten of beddenbakken in oude boten plots een verenbed leken. Verder het kanaal volgend tot de jachtclub en erna het jachthaventje over een spiegelgladde lagune.

Het haventje ligt vol, maar we kregen een mooi plaatsje langs de kade. Sinds we aangelegd zijn, zijn de kinderen de hele namiddag op schok met de kinderen van Jangada (in de voormiddag is het ‘school’). Leuk om ze zich zo te zien amuseren met vriendjes.

Wat een verschil met dat horrorhaventje van Port Elisabeth. Het filmpje over dat horrorhaventje heb ik eindelijk kunnen uploaden…

                     Het horrorhaventje van Port Elisabeth

Van Port Elisabeth naar Knysna, Zuid Afrika

Twee nachten hebben we wakker gelegen in Port Elisabeth. Wat een
horrorhaventje. Als de wind uit het nooroosten waait, komt daar een
onuitstaanbare deining binnen. Dat in combinatie met het kramakkelige
ponton dat met roestige bouten en kettingen aan mekaar hangt, het getrek en
gepiep van alle landvasten en het gewiebel, zorgt voor slapeloze nachten.

We zijn vanmorgen dan maar vertrokken naar Knysna waar we morgenvroeg
zouden moeten arriveren.

Bijzonder spannende ingang in Knysna trouwens, volgens de gidsen: "Several
experienced people have lost their lives in this entrance. If there is any
doubt about the conditions, visibility, etc. prudence should be favoured."
(South African Nautical Almanac, Tom Morgan).

'If there is any doubt', dan varen we door naar Mosselbay. 'All in' or
'Fold': to be continued…

Port Elizabeth, South Africa

Ja zeg, natuurlijk zat het venijn nog in de staart. Vandaag een hele dag met mijn zeilpak, dat voor het eerst sinds een jaar of langer boven moest komen, buiten gezeten. Het stonk een beetje naar de schimmel. Ruwe condities. Regen, met bakken. Slechte zichtbaarheid. Harde wind, heel veranderlijk. Constant de radar in het oog moeten houden voor cargoschepen. Cargoschepen die op minder dan 200 meter passeren en dat een ‘safe distance’ vinden. Allemaal met zout water over je kop en regen in je ogen. Noordzee-condities eigenlijk. Hoe gaan we dat ooit nog terug leuk kunnen vinden, zoals vroeger?

Een ander probleem bij deze passage van Durban naar Port Elisabeth, is dat als je snelheden op de GPS hebt zien passeren van 12 knopen en meer, dat je plots niet meer gelukkig bent met de 7 knopen die je gewoon bent. De stroming was ondertussen weggevallen en we hebben onszelf erop betrapt dat we voor een paar uur de boot tot 9 knopen gepusht hebben (en het nog traag vonden ook).  Dat is perfect te rechtvaardigen als je wedstrijdjes zeilt, maar het is lichtjes krankzinnig als je met je huis, hebben en houden, de wereld rond zeilt. En dat door weer en wind.

Maar het was bijzonder geestig. We hebben de andere boten, die ook van Durban kwamen, compleet in de vernieling gezeild tijdens deze passage. Yeyeah!

We zijn van Durban naar Port Elisabeth gezeild in 46 uur. 390 mijl. Het zal ook de snelste ‘48’ uur zijn voor onze tabelletjes.

De jachthaven van Port Elisabeth is er ook eentje om nooit te vergeten. We zijn van de gelukkigen die een plaatsje op het L-vormig ponton hebben gekregen. Nu ja, gelukkigen… Als we binnen zitten en we kijken naar de beweging van de andere boten en het ponton, dan worden we zeeziek. Het avontuurlijkste ponton ter wereld! Maar het houdt al jaren en dat is het van plan nog jaren te doen.

Nu gaan we vieren dat we de zuidkust van Zuid Afrika hebben bereikt.

Mooi blij!

‘t Nest

Van Durban naar East London, neen, naar Port Elisabeth!

We hebben net een record op onze tabellen gezet. De snelste 24u met onze
boot. Afgelopen etmaal hebben we 248 mijl afgelegd. Gemiddeld genomen doen
we 100 mijl minder per dag. Ook hebben we de snelste 12u kunnen noteren:
126 mijl. Gemiddeld meer dan 10 knopen, en dat is hard! Nu moeten we er ook
wel bijzeggen dat we een gemiddelde stroming van drie knopen mee hadden. En
dat is ook heel hard (en geweldig geestig). Maar goed. Het staat toch
netjes in de tabellen.

Toen we vannacht om 2u bij East London aankwamen, hebben we beslist om door
te varen naar Port Elisabeth. Het laatste weerbericht leek gunstig, onze
snelheid was top, dus dachten we: ach, die volgende 140 mijl nemen we er
nog wel effe bij. Het is nu kwestie om proberen in Port Elisabeth voor
donker binnen te zijn. Nog 80 mijl te gaan, met beduidend minder stroming
sinds we 'de hoek' omgedraaid zijn en nu pal naar het westen sturen.

We'll see. Tot later.

Van Durban naar East London

De tocht van Durban naar East London is er eentje van 250 mijl. Als we de boekjes mogen geloven voelt het echter maar aan als een tocht van 150 mijl omdat we met de befaamde Agulhas current zullen meevaren en die zou ons twee tot drie knopen moeten duwen.

Het gevaar dat aan deze route vasthangt is het veranderlijke weer. Als je plots een Zuidwestelijke storm op je dak krijgt terwijl je in die Agulhas current vaart, kan het tricky worden. Dan ontstaan er golven tot 20 meter hoog…

Het is dus van essentieel belang om goed naar het weer te kijken voor te vertrekken. Dat hebben we gedaan, en vanavond biedt zich een ‘weatherwindow’ aan dat tot in East London gunstig zou zijn. We hopen dat het zo blijft, want het weer verandert hier soms van de ene op de andere dag.

Ondertussen nog iets geweldig. Onze vrienden van de Blauwe Pinquin hebben ook een filmpje gemaakt over onze passage door de Indische Oceaan. Zo zie je het eens vanuit een ander standpunt. Check it out: ‘The Blue View’, met dank aan Ben en Annemiek !

 

http://youtu.be/rhn1boiV1Fw

Tot in East London,

‘t Nest

Op Safari: Hluhluwe–Imfolosi Game Reserve, KwaZulu-Natal, Zuid Afrika

Mooie safari achter de rug. Veel dieren gezien, van dichtbij. Machtige ervaring. Vier van de Big Five gezien: olifanten, buffels, neushoorns en leeuwen. Het jachtluipaard bleef verstopt.

Durban

Het regent nu al drie dagen honden in Durban. Alles is vochtig. We tjokken door de stad in regenjassen. Het lijkt België wel.   Als we door de straten lopen valt het op dat we de enige blanken zijn. We zijn één keer een stukje te ver in een ‘no go area’ verzeild geraakt, en toen een vreemde vent Ward aanklampte terwijl wij door iemand anders werden aangeklampt, hebben we maar snel rechtsomkeer gemaakt en ons uit de voeten gemaakt. Maar voor de rest is er niet veel aan de hand, als je je aan de ‘regeltjes’ houdt.

Maandag gaan we op Safari. We hebben een autootje gehuurd om naar het Hluhluwe-Imfolozi Park te gaan (Hluhluwe wordt uitgesproken als ‘sjla-sjloe-wie’), het beste wildreservaart van KwaZulu-Natal, volgens sommigen zelfs beter dan het Krugerpark. We blijven er twee keer overnachten in het Hilltop restcamp en we hopen er The Big 5 te zien (olifanten, luipaarden, leeuwen, neushoorns en buffels) naast al het andere wildlife.

Daarna gaan we de hoogste toppen en de bergnatuur van Zuid Afrika bewonderen in de Ukhahlamba Drakensbergen.

Vanaf volgend weekend kijken we naar een geschikt weatherwindow om verder te varen.

Tot volgende week!

Video: A Small Nest crosses The Indian Ocean

Durban - Zuid Afrika

Een paar uur later was er een oplossing gevonden en mochten we langszij
gaan liggen bij 'Baker Street' een Oyster 56 van een bijzonder vriendelijk
Brits koppel.
Het is intussen 16u en als we naar het gebouw van de douane en immigratie
willen gaan, worden we tegen gehouden door een man van de jachtclub: 'Dat
mag je nu niet meer doen. Het is te laat'. Er wordt ons op het hart gedrukt
om na 16u de stad niet meer in te gaan. Gegarandeerd val je dan ten prooi
aan een gewapende overval.
's Anderendaags als we wat rondwandelen door Durban worden we door
winkeliers meermaals gewaarschuwd: 'kom hier nooit 's avonds'. Allemaal
leggen ze uit wat een mooie stad dit is en wat een fantastisch land dit is
en dat ieder huisje zijn kruisje heeft. Hier is het kruisje criminaliteit.
En ondanks het leger politiemensen krijgen ze het niet de baas. Onze buren
van Baker Street zagen een man een levensloos lichaam voortslepen toen zij
terugkwamen van het inklaren bij de douane...
We liggen hier dus in het Wilde Westen.

De oversteek naar Zuid Afrika - Dag 12 eindigt op een sisser

We zijn er! We liggen in de 9de grootste haven ter wereld en de grootste van Zuid Afrika: Durban! Het naderen van de haven was magistraal. We zeilden als een
speer door de Agulhas current aan 9 knopen, recht naar de haven. 10 mijl buiten de haven sprongen de walvissen hoog uit het water langs onze bakboordkant. Het
leek wel of ze blij waren voor ons. Ooo, oooo ooooo, wat een gevoel!

Het is een geweldige tocht geweest, die we niet snel zullen vergeten. Wat een opluchting: we hebben Zuid Afrika gehaald zonder
kleerscheuren. Levend! Haha! Van de drie oceanen is de Indische veruit de zwaarste en uitdagenste geweest. Maar we zijn er (bijna) vanaf. Nu nog drie tussenstops
(East London, Port Elisabeth en False Bay), daarna de Kaap ronden en de 'Bitchy Ocean' ligt achter ons.

Deze oversteek van La Réunion naar Durban betekende voor ons:
11 dagen en 5 uren op zee
1475 GPS-mijlen, en 1507 logmijlen
Maximaal gemeten windsnelheid: 48 knopen
Maximum snelheid: 10,1 knopen
Gemiddelde snelheid: 5,7 knopen
Motoruren: 96
Waterverbruik: minder dan 200 liter (inclusief drinkwater, op 11 dagen met 5 personen, dus we stinken een beetje)
Gevangen: 1 Wahoo van 1,4m
Gezien onderweg: Sei walvissen, dolfijnen, 1 turtle, bluebottlekwallen, albatrossen, en een blauwe pinguin.
Leukste moment: de poolparty met Go Beyond en Blauwe Pinquin
Spannendste moment: de storm
Schade: 1 scheurtje in het grootzeil, voorlopig hersteld

En dan: DE ANTICLIMAX

We varen de haven binnen, langs de verschillende dokken naar het jachthavendok. Als we daar aankomen, krijgen we te horen dat er geen plaats meer is voor ons. We
moeten weg. Het is van het meest absurde dat ik al gehoord heb. Ik zie een paar mogelijkheden om tegen een andere boot aan te gaan liggen, maar de havenmeester wilt
dat niet. De volgende jachthaven (East London) ligt 500 kilometer zuidelijker, langs de wilde Zuidafrikaanse kust. We zijn moe, niet overtuigd van het weerbericht om
nog eens twee dagen te gaan zeilen door die gevaarlijke Agulhas current, en we worden weggestuurd! Haha. Afrika. Wat een welkom. Ik heb me nu in de ingang van die
jachthaven geankerd. De man die me liever buiten wou, moet nu maar een oplossing zoeken. Ik ben te moe om me nu nog druk te maken. Ik heb mijn Westmalle Tripel, deze
om onze aankomst in Zuid Afrika te vieren, open getrokken en nu ga ik met een open gemoed rustig wachten op een oplossing.

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 11

Rustig dagje. Zeilen in de voormiddag, motor aan in de namiddag. Goed om wat uit te rusten. Vier uur geslapen tussen middag- en avondmaal. 't Was nodig.
Als alles vlot verloopt zouden we tegen morgenavond Durban moeten bereiken. Onze taktiek om een paar dagen voor dat aankomend front meer zuidelijk te gaan varen heeft
gemaakt dat we die storm konden uitrijden (wind langs achter houden en wachten tot het gepasseerd is), maar heeft wel gemaakt dat we een pak extra mijlen gedaan
hebben. En we hebben veel kalme periodes gekend, dus was het een relatief langzame oversteek. Hoedanook, het was ons niet om de snelheidsrecords te doen, het was ons
vooral te doen om heelhuids die beruchte passage naar Zuid Afrika af te werken. En we hebben er bovendien een bijzondere stormervaring opzitten. Ja, ja, ik zie mij de
komende 40 jaar al zitten aan de toog van menige zeilclubs: "Storm? Haha, storm? Noem je dat een storm? Wij hebben voor de kust van Zuid Afrika in een storm van
windkracht 10 gezeten. Huilende spoken! Huilende spoken! ...". En dan zo met half toegeknepen ogen, acterend alsof je nog altijd lichtjes getraumatiseerd bent, in de
verte wegturen. Haha.
Morgen wordt de tweede bingofinale gespeeld. Sepke en Ward liggen op kop. Flor zit in een lichte depressie want zijn nummertjes trekken op niks. Haike is aan haar
vierhonderste boek bezig deze oversteek. Ik denk dat de boot een knoop sneller zal varen als al die uitgelezen boeken van boord gaan.
Allez, het laatste nachtje van deze oversteek gaat in. Hip hip.
11/15/2011 6:35:58 PM (utc) 029 36.126 S 033 10.005 E COG: 268 Deg SOG: 6.07 Kts

De oversteek naar Zuid Afrika - Dag 10 - Storm II

De rest van de dag hebben we met onze stormfok gezeild in 30-35 knopen
wind. Zwaarder dan vannacht werd het dus niet, maar het is wel ruw
geweest. Af en toe vulde een overslaande golf onze kuip. Het ergste lijkt
nu voorbij te zijn. De stormfok is terug opgerold en nu zeilen we met een
klein beetje genua verder. Nog een geluk dat we die storm ver genoeg van
land gekregen hebben, zodanig dat we de storm konden 'uitrijden'. We zijn
belachelijk ver uit koers gezet, maar op die manier bleef het veilig.
Toen we thuis vertrokken, heb ik me nog afgevraagd of we ooit dat stormzeil
nodig zouden hebben. Het is de eerste keer dat we het gebruikt hebben. Ik
hoop het nooit meer boven te moeten halen.
Morgen is er windstilte voorspeld. Dat is nu ook weer niet nodig.

De oversteek naar Zuid Afrika - Dag 10 - Storm

Om 2u 's nachts is het begonnen. Donder en bliksem kwamen alsmaar dichter. De bliksemschichten op het water waren soms zo fel dat ze pijn deden aan de ogen. Het weer
werd steeds slechter en slechter. Om 5u kwam alles samen tot een hoogtepunt, boven en rond onze boot. Eerst zagen we de bliksemschichten pal boven onze boot van de
ene wolk naar de andere ontploffen met zo'n krachtige en luide knallen dat je die kon voelen door je lijf. De angst dat een bliksem op de mast zou slaan was groot. De
golven werden woester en woester, regen viel met bakken uit de lucht en een stormwind gierde om de boot. Huilen zoals spoken. Zo klinkt de stormwind. Bijna een uur
lang kregen we winden voorgeschoteld tussen de 45 en 50 knopen (windkracht 9 tot 10 Beaufort). Dat is angstaanjagend hard. Sommige golven werden door de wind onthoofd
en de lucht in geblazen. De zee zag wit van schuim. De kinderen sliepen, Haike probeerde dat, en ik zat het boeltje met ongerust aan te kijken. Wanneer gaat
wat stuk en hoe erg zou dat zijn, zit je de hele tijd te denken.
Om zes uur werd het wat meer licht en dat is, in tegenstelling tot wat ik dacht, niet echt geruststellender. Dan zie je namelijk de horror buiten.
Maar A Small Nest deed het uitstekend. Wat een boot is dit toch. Het is onwaarschijnlijk hoe goed deze boot zich in zwaar weer blijft gedragen. Een tijd lang heb ik
de boot met de motor tegen de wind en de golven in gestuurd en buiten het geweldig op en neer gaan en het verschrikkelijke geluid van die huilende wind, was het best
comfortabel binnen. Gezellig zelfs.
En dan plots, om 8u was het allemaal weer verdwenen. Geen wind meer. We waren het eerste deel van het front gepasseerd. Tussen verschillende squalls links en rechts
scheen zelfs even het zonnetje.
Maar de rust is slechts van korte duur. We hebben tijd om alles aan dek nog eens te checken, extra vast te maken en de stormfok klaar te maken voor volgende aanval
van slecht weer. Nu komen de beruchte Zuidwester ons testen. Het weerbericht: wind 28-34 knopen uit ZW, met windstoten van 40-50 knopen of meer vanaf de middag. Tegen
de late avond neemt de wind af tot 20-25 knopen ZW. Hoge en zware golven tot de late avond.
We hebben nog snel spaghetti kunnen eten voor de volgende storm aankwam. Nu zitten we er midden in. Huilende spoken waait het: 35 knopen en we vliegen van links naar
rechts. We zitten binnen te schuilen. Haike ligt een boek te lezen, de kinderen hebben een kamp gemaakt in de kamer van Sepke en ik zit dit hier neer te tikken.
Nog zes uur en het zal weer rustig zijn. Hopelijk zonder brokken. We laten vanavond weten of we erdoor geraakt zijn. So long!

11/14/2011 11:41:10 AM (utc) 030 02.397 S 036 17.017 E COG: 311 Deg SOG: 6.64 Kts

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 9

Verdomme. We worden aangevallen door een front met bijzonder slecht weer
en we kunnen er niet aan ontsnappen. De komende 24u, vanaf vanavond,
gedurende de nacht, morgenvroeg tot morgennamiddag krijgen we zware
condities. Donder, bliksem, hoge golven, stormwinden, noem maar op...

Voor de rest goeie dag geweest. Snel gezeild. De optie om naar Richards Bay
te gaan is definitief afgevallen. De twee andere opties om ofwel naar
Durban ofwel naar East London te gaan staan nog steeds open. We zullen wel
zien waar we beland zullen zijn nadat het front gepasseerd is.

11/13/2011 4:00:51 PM (utc) 029 45.870 S 038 02.074 E COG: 253
Deg SOG: 7.08 Kts

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 8

Prachtige zonsopkomst gezien vanmorgen in het oosten en even later de volle maan
zien ondergaan in het westen. Dolfijnen komen welgemutst wat naast de boot
springen
terwijl wij aan een heel gezapig tempo zeilen. Het gaat traag want weinig wind.
Even later merk ik een scheur(tje) in het grootzeil en haal het snel naar
beneden om
het te herstellen. Ondertussen varen we verder met enkel onze rode gennaker uit.
Machtig zeil is dat toch.
Tot in de namiddag verder gezeild met enkel de gennaker, dan viel de wind
helemaal weg en moest de motor weer op.
Op de radio overleggen we met Go Beyond wat de beste taktiek is om een front
door te geraken waar we weer wind van 40 knopen kunnen verwachten, met veel
regen, donder
en bliksem. Dat is voor maandagmorgen. En dan is er nog de volgende strategie te
bepalen waar we uiteindelijk Zuid Afrika zullen aanlopen. Het weerbeeld langs de
oostkust van Zuid Afrika is zo stabiel als de Europese economie: je kunt er geen
staat op maken. De strategie om rechtstreeks naar East London te varen ziet er
al
minder rooskleurig uit, vandaag. Wellicht morgen weer anders. We zullen wel
zien. Ondertussen blijven we iets meer naar het zuiden varen om die storm die
eraan komt
te kunnen uitrijden terwijl we dan wat meer noordelijk zullen draaien om een
betere hoek op de wind en de golven te hebben. En dan houden we de richting van
Durban
aan. Als het weer ons niet toelaat naar East London af te zakken, zullen we in
Durban aanleggen. We hebben trouwens gehoord dat het zeilmeisje Laura Dekker
daar
gisteren zou aangekomen zijn. Rechtstreeks van Darwin naar Durban. Wat een
tocht. Chapeau zeg.
Ondertussen amuseren we ons met de mailtjes van Sugar Daddy:
"Dear smelly nasties....er small nesties- We're approx. 300 nm astern and
closing, we shall beat to quarters when we close for battle, standby, the
dirty-daddies". En
een ander: "We'll be transferring fresh water to Small Nest via water balloons,
ha ha, the dirty daddies". Wij gaan die schone luxesupercatamaran bekogelen met
ballonnen zout water, haha (we moeten spaarzaam zijn met ons zoet water).
We komen weldra in een druk vaargebied en moeten dus uitkijken om nergens onder
een tanker of cargoschip te belanden. Een fantastisch hulpmiddel daarvoor is het
AIS-
systeem waarop je de naam, de koers, de grootte, de snelheid, etc van die grote
boten kan ontvangen. Heel makkelijk en accuraat. Welnu, onze AIS-ontvanger is nu
toch
wel net gestorven zeker. De unit is stuk. We zullen de radar moeten gebruiken.
En het peilkompas.
Bon, we gaan nu eerst eens wat champignonsoep maken, sie. Nog een leuk weekend
verder.

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 7

De nacht brengt rust, in de wind en in de golven. Motor aan. Het leuke ervan is dat je gedurende de nacht niet spaarzaam met energie moet zijn en degene op wacht
filmpjes kan kijken op de laptop terwijl binnen de sfeerlichtjes branden en buiten de radar continu blijft draaien en een alarm geeft als er een schip in de buurt
komt.
's Ochtends vroeg zien we een wit zeil aan de horizon. We gokken op Blauwe Pinquin (Ben en Annemiek uit Nederland waarvan geregeld een artikel in het maandblad Zeilen
staat) en het klopt. Een uurtje motoren en we varen naast hen. Vervolgens vliegt er een zak met Wahoo van onze boot naar hen en een zak met chocolade en tijdschriften
naar ons.
Het heeft iets absurds, eerst al elkaar te ontmoeten op die onmetelijke oceaan, en vervolgens nog eens naast elkaar te liggen en met elkaar te zitten kletsen. Wat
later komt Go Beyond er ook bij en hebben we met z'n allen de avontuurlijkste poolparty ooit gehouden. Ongezien: drie boten die naast elkaar op een spiegelvlakke
Indische Oceaan liggen te drijven en waarvan iedereen in het water springt om te zwemmen. Het was schitterend en uniek. Ook nog een stuk van onze megawahoo aan Go
Beyond kunnen geven en de kinderen kregen hun prijzen van de bingowedstrijd van Rhune.
Het was lastig om de motor terug te starten en verder te varen richting Zuid Afrika. We zouden het liefst van al daar de rest van de namiddag met de twee andere boten
gelegen hebben. Soit. We moeten vooruit.
In de late namiddag hebben de weerberichten binnen gehaald en was het hoog tijd om de strategie te overleggen. Het weer voor de oostkust van Zuid Afrika is geweldig
wispelturig en je wilt er niet op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn. Richard Bay lijkt plots zo gunstig niet meer om als bestemming te kiezen. We
bekijken de andere mogelijkheden en wellicht zullen we ervoor kiezen om meteen een heel stuk verder naar East London te varen. Dat is drie dagen langer varen, maar
het weer is beter als we die route volgen.
De grap van het veranderen van die route is dat we vanavond opnieuw halfweg waren. Er zit nog een Westmalle Tripel in de koelkast om dat te vieren. Ze verkochten
ook Westmalle Tripel in de supermarkt in La Réunion. Wat een eiland, toch.
Verder nog opmerkelijk nieuws. Mads van Go Beyond had een gesprek met de derde officier van een Noors cargoschip dat ons gepasseerd kwam. Het was onderweg naar
Brazilië en was vijf dagen geleden belaagd geworden door Somalische piraten en ze zijn kunnen ontkomen. NABIJ DIEGO GARCIA, CHAGOS ARCHIPELAGO !!!! Dat is pal in
het midden van de Indische Oceaan, meer dan 1600 mijl (bijna 300 km) van Somalië! Ze zitten al tot daar! We waren aanvankelijk van plan geweest om na Cocos Keeling
naar Chagos te varen en daarna naar Mauritius, maar een gebrek aan voldoende voedsel aan boord deed ons anders beslissen. Nog een geluk dat we er niet geraakt zijn.
Onwaarschijnlijk dat die piraten al tot daar vrij spel hebben. Wetende dat er bovendien een Amerikaanse marinebasis op Diego Garcia gevestigd is.
Vanavond hebben we tijdens het avondmaal een prachtige zonsondergang gezien in het westen, kort erna gevolgd door een prachtige opkomst van de volle maan in het
oosten. Er staat een zacht windje en we zeilen heel rustig en traagjes de nacht in.
11/11/2011 17:32 utc POS 028 05.377 S 042 28.945 E COG 243 Deg SOG 4.90 Kts

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 6

Na de perfecte dag komt alleszins niet de perfecte nacht. Het berichtje was nog maar verstuurd en de wind en de golven kwamen nog eens met onze voeten spelen.
Oncomfortabele situatie en we vonden maar geen goeie balans met de boot. Af en toe beukt er een geweldige golf tegen de stuurboordkant met een harde klap. Slapen als
je niet van wacht bent is dan ook lastig. Wind is ook zo wispelturig dat we twee keer tijdens de nacht de zeilen en de uitgeboomde giek moeten veranderen van
kant. En veel reven en ontreven.
Het lijkt wel of de regulator van de wind hapert: de ene keer 10 knopen en dan plots 30 knopen. Vermoeiend nachtje.
En dat gaat zo door tijdens de voormiddag. We hebben de boordklok een uur teruggedraaid en dan lijkt het ook nog eens of alles nog eens langer duurt. De BootTijd (BT)
is nu UTC+3, dus nog maar twee uur verschil met België (UTC+1). Volgens het weerbericht moet de wind deze namiddag wegvallen. De regulator zal helemaal stuk zijn,
dan.
De Indische Oceaan is een wispelturige bipolaire bitch. Het ene moment poeslief, het andere moment venijnig tot hysterisch.
Gelukkig is er een reden tot feesten: we zijn het halfweg punt gepasseerd! Er zit een Duvel in de koelkast om dat vanavond te vieren. Ze verkochten Duvel in de
supermarkt in La Réunion. Wat een eiland, toch.
In de namiddag wordt het weer opnieuw rustiger en ga ik even een dutje doen. Vijf uur later wakker geworden, toen de zon net onder ging. De Duvel als ontbijt. Wat een
ontbijt, toch.
Rhune van Go Beyond heeft een SuperduperIndianOceanBingoTournament georganiseerd. Elke dag speelt hij via de radio (CH77) bingo met de kinderen. De kinderen zijn er
wild enthousiast over. Elke dag om 16u is het Bingo Tijd, dan verandert Rhune in 'Svetlana' en verandert A Small Nest in een feesthol en goktent. Vandaag werden de
eeste finales gespeeld. Sepke won, Ward werd tweede en Flor derde. Rhune heeft voor schitterende prijzen gezorgd die zie in Richards Bay overhandigd zullen krijgen:
eerste prijs een rieten mandje met schoonheidsproductjes, tweede prijs een soort vliegende schotel, derde prijs een pistoolset met politiebadge. We zijn blij dat de
uitslagvolgorde overeen kwam met de prijzen. Morgen begint de tweede serie Bingo, met finale net voor aankomst.
Ondertussen zitten we gevangen in een sterke tegenstroom. We varen 5 knopen door het water, maar slechts 2 knopen over de grond. Het is alsof we in tegengestelde
richting op een loopband lopen. We krijgen een periode met lichter weer en het zal goed afwegen worden wanneer te motoren en wanneer niet. We hebben nog voor 3 dagen
diesel en we zijn nog minstens 5 dagen van 'huis'.
Vanmiddag Wahoo gegeten. Wellicht morgen, overmorgen en de dag ernaa ook. Gelukkig is het een overheerlijke vis.

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 5

Perfecte en heerlijke zeildag vandaag. Lekker windje, 15-20 knopen, mooi
uit het oosten, dus pal langs achter zodat we kunnen vlinderen
('melkmeisje' voor de Nederlanders), heerlijk weertje, kalme zee. Zo mag
het elke dag zijn.
Sugar Daddy zit ons op de hielen, lieten ze ons weten. Ze zijn ongeveer 500
mijl achter ons, maar die halen met een beetje wind makkelijk een
gemiddelde snelheid van 14 knopen. Ze willen opnieuw een waterballoonfight
op de oceaan. Benieuwd of ze ons gaan inhalen.
Daarnet in het donker nog een gigantische vis gefileerd. De vislijn iets te
lang bij valavond uit laten zitten, en opeens werd er hard aan de lijn
getrokken. Een wahoo van 1,40m lang. We hebben nu meer dan 10 kilo
prachtige visfilets in de koelkast liggen. Iemand zin om te komen eten?
Nu is de wind opgekomen, dus we zullen een snelle nacht tegemoet gaan. Wel
zitten we hier nog altijd met een tegenstroom van soms meer dan een knoop.
Maar we klagen niet. Het mag elke dag zo'n dag zijn.
11/09/2011 17:40 (utc) POS 027 22.099 S 046 40.979 E COG 264 Deg SOG
7.28 Kts WIND 20-25 kts E

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 4

We zijn vannacht zonder kleerscheuren door dat front gezeild. Bij momenten
harde regen en stevige windvlagen uit verschillende hoeken, maar al bij al
was het minder dan verwacht.
Vanochtend hebben we een goeie wind gevonden en de hele dag al zeilen we
scherp aan de wind aan ruim 7 knopen (8 knopen door het water en 1 knoop
tegenstroom). Morgen zouden we de stroming met ons mee moeten krijgen...
Het weerbericht voor vannacht en morgen ziet er goed uit. Goeie wind. We
merken dat het frisser wordt: 25 graden in plaats van de 30 graden die we al
zo lang gewoon zijn.
Haike blijft boeken verslinden, de kinderen amuseren zich en de boot ruikt
naar het brood dat in de oven zit.
Verder niet veel te melden.
Onze positie op 8/11/2011 13:04 (utc): 025 52.253 S 049 37.070 E
COG: 232 Deg SOG:7.03 Kts

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 3

De onmetelijke grootte van de oceanen begint weer door te dringen. Drie dagen onderweg, nog minstens een week te gaan. Minstens, want het gaat traag. Er is weinig
wind en als we motoren moeten we spaarzaam zijn met onze diesel, dus gaan we traagjes vooruit. We houden er nu een gemiddelde van iets meer dan vijf knopen op na,
terwijl we meestal 6,5 tot 7 knopen rekenen.
Fijne dag gehad. Vanochtend konden we zeilen, daarna tijdens ons middagmaal (spaghetti bolognese), viel de wind helemaal weg en zijn we met z'n allen in het water
gesprongen. Zwemmen in 5 kilometer diep water, het zal altijd een kick geven. Even daarvoor hadden we nog walvissen voor de boot zien zwemmen. Daarna hebben we onze
weg verder gezet op motor.
We hebben nog nieuws ontvangen over dat gezonken jacht Wizzard. Het zou tegen een container gevaren zijn. Over die piratenmelding niets meer gehoord, dat zal dus wel
niets geweest zijn.
Haike is intussen aan haar zesde boek bezig (2 per dag!) en de hele dag zijn de kinderen in de weer geweest met het in elkaar steken van een toneeltje. Geen van allen
mochten gestoord worden. Ik heb ondertussen het gevoel een solozeiler te zijn, en om de eenzaamheid te doorbreken praat ik nu en dan eens tegen Don, de automatische
piloot.
Nog een mijlpaal gepasseerd: 90 mijl geleden zijn we opnieuw (voor de derde keer deze wereldreis) over de steenbokskeerkring gezeild. De eerste keer gebeurde dat een
jaar geleden toen we van Nieuw Caledonie naar Australie voeren, daarna eerder dit jaar als we van Sydney naar Darwin voeren, en nu opnieuw. De vierde keer dat we de
steenbokskeerkring zullen oversteken zal het langs de kust van Namibië zijn. Misschien moeten we die eens overzwemmen voor de verandering.
Bon, ondertussen 300 mijl achter de rug en nog 1100 te gaan. En we zijn aan het motoren, dedju.
De reden dat we geen wind hebben is dat er een front zit aan te komen waar we door moeten. We gaan gedonder op onze donder krijgen de volgende 24 uur. We mogen
stortregens verwachten gepaard met stormwinden en donder en bliksem. Als we ergens schrik van hebben is het dat wel: de bliksem. Nooit echt geruststellend op open zee
met een aluminium mast in de lucht te pieken. Straks gaan de belangrijste elektronische dingen de oven in (kooi van Faraday): de laptop, de satelliettelefoon, een
reserve gps en de handheld marifoon. Bij Thor, tot morgen!

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 2

We krijgen net te horen dat er eergisteren een jacht gezonken is met 6
bemanning aan boord. Ze werden gered uit het reddingsvlot door een tanker.
Het jacht heet Wizzard, schipper Jerry, we kennen ze niet.
We zagen vannacht iets voorbij drijven, waarvan we niet weten wat het was,
het leek wel een opgeblazen binnenband van een traktor. Het was zwart
en moeilijk te zien in het donker. Veel later zat ik me af te vragen of het
een klein reddingsvlot zou kunnen geweest zijn. We zijn er op 5 meter van
gepasseerd toen we net druk in de weer waren met een zeilwissel. Het
deklicht was aan en als er al iemand in gezeten zou hebben, zou die ons
zeker gezien en gehoord hebben. En deze ochtend dreef er een fender
voorbij. Een ander jacht, Empire, dat in het groepje zeilt dat drie dagen
voor ons vertrokken is, heeft vannacht slapende walvissen gezien. Dat is
nog zoiets waar je liever niet tegen vaart.

Erg veel scheepvaart komen we tegen op onze route, vannacht 8 boten, vandaag
overdag minstens even veel. Het houdt je druk tijdens de wacht.

Alles ok, al bij al heerlijk zeilweer op dit moment. In de namiddag is de wind
wel weggevallen. We moeten de komende twee dagen door een front heen met
variabele condities en dan zullen we weer wind vinden.

En dan krijgen we nog een mailtje van Empire: ik copy past het hier even.
"To all yachts on their way to South Africa!

I would like to inform that at 1400 06112011 (UTC+3) we received a call on
VHF ch 16 from a vessel in position 25`44"S 045`58"E (close to the
coast, south of Madagascar) saying they were under pirate attack. A
few minutes later there was a Mayday call from the same vessel, asking for
help from Navy or others. Later the conversations on VHF ch 16 ended in
that the whole thing was a drill and that it was a mistake? that the drill
was being transmitted at ch 16. The situation is reported to the Pirate
Attack center i Kulala Lumpur as a real attack - waiting for the
"attacked" ship to contact the Pirate Attack center to cancel the
message...

We do not know what the real story is, but decided it would be correct to
let you all know... "

We zijn er niet door gealarmeerd. Het is zo dicht bij de kust gebeurd (20
mijl) dat er geen sprake kan zijn van internationale (Somalische) piraterij.
Wellicht is het een misselijke grap van iemand, een foute dril of een lokaal
incident. Niets om ons zorgen over te maken.

We maken ons hier klaar voor het avondmaal en de nacht. Tot morgen.

De oversteek naar Zuid Afrika - dag 1

Voila. We zijn vertrokken voor een tiental dagen en 1400 mijlen op zee. Om
9u zijn we, samen met Go Beyond, vertrokken uit het jachthaventje van La
Reunion. We waren er de twee laatste cruisersboten die er nog waren. De
rest was al drie dagen eerder vertrokken. We varen wel dezelfde waypoints
als de grote groep die voor ons vertrokken is, in geval dat iemand hulp zou
nodig hebben.
De eerste uurtjes is het bijzonder kalm, we motorsailen een beetje tot de
wind oppikt en we aan een aangenaam tempo (6+ knopen) op een bijna vlakke
zee kunnen zeilen.

We zijn een competitie gestart met Go Beyond. Hierbij de puntenregeling:
Een dolfijn zien: 1 punt
Een zeeschildpad zien: 2 punten
Een walvis zien: 10 punten
Een zeilschip zien: 5 punten
Een cargo/tanker zien: 1 punt
Een vissersboot zien: 1 punt
Een drijvende container zien: 100 punten
Een vis vangen: 1 punt per 10 cm lengte van de vis
Een andere boot raken met een waterballon: 5 punten

Het staat +10 tegen -5. Go Beyond staat dik op kop. Wij dachten een
zeilschip gezien te hebben maar het bleek een visser (zich vergissen is
minpunten), Go Beyond zag en visser en ving een wahoo van 90 centimeter.

We hebben al goed gelachen met die Wahoo. De koelkast van Go Beyond zit
namelijk stampvol en ze wisten geen blijf met die grote vis. We zijn dan
maar begonnen met Operatie halve Wahoo overbrengen van de ene naar de
andere boot. En het is gelukt!

We hebben onze donut (het speelgoed dat we soms achter de dinghy hangen)
opgepompt en 40 meter achter onze boot aan gesleept. Go Beyond kwam dan
voorzichtig dichter en hebben vervolgens de helft van de Wahoo netjes in de
donut gedropt. Zo hebben we vanavond al een heerlijke bouillabaise gegeten
en eten we morgen wahoofilets.

Alles goed aan boord. Iedereen is nog wat z'n zeebenen aan het zoeken, maar
de zee is gelukkig rustig.

Leuk om weten: onze vrienden van Sugar Daddy (die supersnelle Gunboat,
catamaran) varen opnieuw in de buurt. Vandaag waren ze ter hoogte van
Rodrigues, dus we kunnen verwachten dat ze een van de volgende dagen op
onze hoogte zullen zijn. We hebben hen onze coordinaten doorgegeven, zodat
we nog eens een waterbalonnengevecht kunnen houden.

Goed, tijd om eens naar buiten te gaan kijken. Het is een heldere nacht met
een halve maan.

La Reunion: slot en foto’s

Morgen, zaterdag 5 november 2011, laten we het leuke en rustige jachthaventje van Saint Pierre achter ons en varen we naar Zuid Afrika. So long!