7 tot 10 augustus – Dag 14 tot 17 – Oversteek van de Golf van Biskaje

 

Ziezo.  De oversteek zit erop.  Lijntje bij op onze zeil-cv: Golf van Biskaje – 430 mijl - 3 dagen en 2 uren.

Op het einde vlogen we vooruit.  Gisterenavond hebben we tot 23u onze vuurrode spi (eigenlijk een gennaker, een groot voorzeil van 130 m2 in de vorm van een ballon) laten staan, tot er teveel windshifts waren en het te donker werd om die enorme lap zeil veilig onder controle te houden.  Wat later trok de wind aan tot 5 Bft en schoten we vooruit door de nacht.  Veel vroeger dan verwacht verscheen de Spaanse kust aan de horizon.  De andere kant zien, geeft een dubbel gevoel: fier dat we erin gelukt zijn en aan de andere kant jammer dat het al gedaan is.  En wat was het op het laatste plots druk (5 vissersboten).

Het doet iets met een mens, zo’n oversteek.  Het zet alles even terug in de juiste proporties.  De mens is, op het verwaarloosbare af, nietig in het heelal, en heeft een veel te groot gedacht van zichzelf op aarde en in zijn omgeving.  De mens is miskweekt in kleine ruimtes, iedereen samengepakt en allemaal met zichzelf bezig. 

Als een mens drie dagen van land verwijderd is, en het enige contact dat er nog is met zijn vier reisgenoten is, de zee 5 kilometer diep is onder hem, het heelal onbevattelijk is boven hem, en er maar af en toe een schip passeert aan de horizon, dan nog wel op een paar uur varen afstand en voor de rest: niks of niemand.  Dan is het er rap terug: het respect voor de grootsheid van de natuur, het besef van de nietigheid van ons bestaan.  Dan heeft elke ontmoeting met gelijk wat onderweg iets speciaals.  Dolfijnen, haaien, jan-van-genten, platkopmeeuwen, springende vissen, walvissen… Lotgenoten op de blauwe bol.

 

Dolfijnen: grandioos.  Drie verschillende soorten zagen we (bottlenose, common dolphin & harbour dolphin).  Schitterend hoe ze in de boeggolven van Nest komen spelen, acrobatisch jumpen, sommigen springen meters hoog, zwemmen omgekeerd onder de boot en tonen hun buik, schieten links en rechts onder de boot en weer terug.  Meestal blijven ze een half uur rond de boot spelen en vervolgen erna terug hun tocht.  En onze kinderen worden er wild van.  Ze roepen vreugdekreten, waw’s, klappen in hun handen.  En de dolfijnen worden er nog enthousiaster door en beginnen nog meer show te verkopen, waardoor onze kinderen nog enthousiaster worden...  Ward is er hees van.  Tijdens mijn nachtshift van 0u tot 3u, tijdens de tweede nacht werden we wel een uur lang geëscorteerd door een delegatie van 6 dolfijnen.  Het had iets geruststellends.  Af en toe sprongen ze boven water om oogcontact te maken en te zien of alles ok was.  Door hun sprongen fluoresceerde het water.  Het had iets magisch.

Haaien: mysterieus.  We hebben een periode windstilte gehad.  Op dat moment kan je ze zien, kleine haaien die traag slangsgewijs vooruit bewegen met een tipje van een vin en staart boven water.  Haike is de specialist om ze te spotten.  Niet makkelijk.

En dan hebben we het geluk gehad om twee walvissen, op 30 meter van de boot te kunnen zien.  Onbeschrijfelijk.

En van de vogels vraag je je af wat die daar zo ver van land komen zoeken.

Zonsondergangen en zonsopgangen, maansopgangen en maan ondergangen.  Impressionante sterrenhemels, vallende sterren, enzovoort, enzovoort, enzovoort…

Wat ook bijzonder leuk is aan de oversteek: de geleidelijke overgang naar ons nieuwe weer.  We voelden het gaandeweg warmer worden (vrijdag overdag nog ingepakt als op poolexpeditie, zondag in t-shirt en short op het dek), en de wind draaide van op kop naar in ‘t gat. 

De Spaanse vlag wappert in onze mast.  Dat hoort zo.  Je voert vooraan de vlag van het land waar je je bevindt.  We gaan veel vlaggen nodig hebben tijdens onze trip (en als je dat telkens koopt in zo’n maritiem winkeltje ben je een fortuin kwijt).  Daarom maken de kinderen ze zelf.  Met gutta en textielverf, van onze schat van een overbuurvrouw Renée meegekregen, op een zakdoek.  En het leuke is, als onze reis voorbij zal zijn, kunnen we onze vlaggen opnieuw als zakdoeken gebruiken.  Een snotvalling opvangen in een Spaanse vlag.  ‘t Zal rap beter zijn.