Cape York, Queensland, Australië – 14 juni 2011

En dan, vroeg uit de veren en op naar de top ! Cape York, here we come !

Bovendien is het vandaag Haïkes 40ste verjaardag, dus dat maakt het dubbel speciaal. Dagen zijn de kinderen in de weer geweest om stiekem cadeautjes te verzinnen en te maken. Haïke is verbaasd over hoeveel originele cadeautjes ze wel krijgt omdat ze niet veel verwacht had. Het is immers al twee weken geleden dat we nog een winkel gezien hebben.

We varen door de Albany Pass waar je timing maar beter juist zit, terwijl de kinderen binnen pannenkoeken bakken voor het verjaardagsfeest. Met vijf knopen stroming ‘in ons gat’ schieten we door de pas aan 12,5 knopen! Het doet vreemd aan om het land zo snel te zien voorbij gaan.

Eenmaal door die Albany Pass ronden we Cape York, het meest noordelijke punt van het Australische vasteland. De hele oostkust van Australië hebben we nu gezien. Van het uiterste zuiden (Tasmanië) naar het hoogste noorden, Cape York. Wat een eind. Wat een onmetelijk groot land is het toch.

Dat moet kapitein Cook ook gedacht hebben toen hij, na het ronden van Cape York, de Union Jack op ‘Possession Island’ plantte en zo de hele oostkust van Australië als Brits verklaarde.

Via de beruchte Torres Strait varen we richting Golf van Carpenteria. Een nieuwe zee, nadat de Stille Oceaan meer dan een jaar, sinds Panama, de onze is geweest. Wellicht zal de Stille Oceaan altijd onze favoriet blijven. Benieuwd of dat te overtreffen valt.

Tegen de middag komen we aan in Seisia, een kleine Aboriginalnederzetting, met een pier, een paar huizen, een camping en een supermarktje. De Aboriginals die we op de pier ontmoeten zijn opmerkelijk vriendelijk en nuchter. Ze laten de kinderen mee vissen en ze wijzen ons een krokodillenspoor van een grote saltie die er deze nacht aan land is gegaan om wat achtergelaten visafval op te eten.

De prijzen in het supermarktje zijn het dubbele, dus kopen we enkel wat verse groenten. Een ijsje kan er ook vanaf, omdat het feest is. Er staan opvallend veel kokosbomen in Seisia, dus nemen we ook nog wat kokosnoten mee naar de boot. Om vier uur heeft Sepke een grote schotel kokosrotsjes gebakken en komen Mads en Elin het verjaardagsfeestje opvrolijken.

Ah! En er is nog goed nieuws: we hebben een mailtje ontvangen van Pelican. Alles goed met hen en de hond. Ze hebben de krokodil in Morris gelukkig niet gezien.

Morgen beginnen we aan de lange oversteek naar Darwin.