Het familieponton van de ARC
Vandaag en gisteren hebben we ons helemaal toegelegd in het verder klaarmaken van de boot. Alle veiligheidspunten die we nog moesten verbeteren zijn gebeurd, een eerste grote lading boodschappen werd deze morgen door de supermarkt aan onze boot geleverd, de boot is binnenin alvast nog eens schoongemaakt, enz…
We zouden dus morgen al kunnen vertrekken. Het aftellen kan beginnen. Nog 11 dagen.
A Small Nest naast de Elena
… zei Sepke toen Leonie, onze buurvrouw van de Elena, vroeg of ze vanavond zou willen babysitten op Pieter (1,5 jaar) en Mees (3 jaar). Ze ziet het helemaal zitten, voor de eerste keer babysitten.
Wij gaan ondertussen lekker naar de Welcome Party!
Miljaar zeg. Die Safety Check heeft me inderdaad meer stress gegeven dan alle stress die ik ooit bij alle examens samen heb gehad. Wat een pietluttig gedoe zeg.
Voor het feit dat dokter Haike een noodhospitaal kan oprichten midden op de oceaan met alle geneesmiddelen en EHBO dozen die we aan boord hebben, kregen we geen felicitaties van de jury.
Neen, we hebben tweede zit.
Plastic kapjes en lichtjes op de reddingsvesten moeten we nog voorzien. Verder moet er nog een reservesysteem navigatielichten geïnstalleerd worden. Nog een werplijn, en een rescue sling (onze man-over-boord-boei en het hoefijzer met licht is niet genoeg). 2 witte handfakkeltjes tekort (we kunnen nochtans een oudejaarsavond opvrolijken voor een hele wijk met al ons vuurwerk), nog een reserve antenne voor de marifoon (neen, een hand held is niet genoeg), een zoeklamp op 12 Volt en reflectieve tape om op de boeien te plakken. En de radarreflector voldoet ook niet, dat moet een andere worden… Het zal pijn doen in de portefeuille.
Voor de rest voldoen we (reddingsvlot, lifelines, epirb, grab/panic bags, noodstuurinrichting, brandblussers, vuurdeken, satelliettelefoon, pompen, fluitjes, en alle andere toeters en bellen).
Op naar de nautische shop, met ons lijstje en de visakaart. Auw.
Er heerst een gezellige bedrijvigheid op Ponton R, het familieponton van de ARC, in de jachthaven van Las Palmas. De kinderen leren elkaar kennen, vangen krabben, vallen in het water, lachen met elkaar, … De ouders zijn allemaal bezig met de voorbereidingen van de boten. Iedereen wipt bij elkaar binnen om elkaar raad te vragen, of hoe dit en dat bij de andere is geïnstalleerd.
Zelf hebben we de internetantenne van de buurvrouw afgekeken. Een straffe antenne, een kabel van 5 meter, een boostertje die je aan de laptop hangt, een lange paal (de pikhaak), vastsjorren aan de railing en klaar is kees. En nu hebben we plots wél draadloos internet, wat het een stuk makkelijker maakt omdat we niet met het laptopje naar een café hoeven te gaan. Of op dat ene plekje op de kaaimuur moeten gaan zitten waar er goeie ontvangst is.
We krijgen later deze week een veiligheidscontrole (om aan de ARC te mogen deelnemen moet je boot voldoen aan een aantal veiligheidseisen). Daarvoor nog de laatste dingetjes gekocht (een tweede emmer, drie fluitjes en een zee-ankertje voor onze man-over-boord-boei. Voor de rest wachten we wel de controle af, om te zien wat er nog moet bijgekocht worden. Maar het is een vreemd gevoel dat we op dat vlak bijna klaar zijn, terwijl je de bedrijvigheid ziet op de andere boten: het is sinds 1995 geleden dat ik het gevoel van examenstress gehad heb…
Bijzonder leuk vinden we het dat onze Nederlandse vrienden van de Elena hier vannacht zijn aangekomen. Ze zijn hier midden in de nacht in zwaar weer toegekomen. Mees, de oudste, heeft twee bedden ondergekotst tijdens de oversteek. Ocharme het manneke.
Nu effe dieseltanks vullen.
