zaterdag 11 juni 2011

Cairns, Queensland, Australië – 28, 29 en 30 mei 2011

We ankeren in het kanaal voor de jachthaven van Cairns. De luxe om binnen te gaan liggen laten we aan ons voorbij gaan want het is schandalig duur. We stuiven dan maar telkens het kanaal over met de dinghy als we naar de stad willen gaan.

Cairns is het grootste toeristische centrum aan het Great Barrier Reef en het loopt hier dan ook vol met mooie jonge meisjes, achtervolgd door jonge mannen op zoek naar een flirt. Van hieruit vertrekken dagelijks meerdere boten naar de riffen en de resorts in het Great Barrier Reef.

Gemotiveerd met het zoeken van ‘geocaches’ stappen we de hele stad af. Hoogtepunt is de groentemarkt.  Een grote overdekte hal met een overvloed aan keuze van verse groenten en fruit die nog niet in de koelkast hebben gelegen en zo veel langer meegaan op onze boot. Bovendien nog goed betaalbaar ook, dus slaan we een grote voorraad in.

marie,clemence,celine,belgische meisjes We krijgen ook bezoek van drie Belgische mooie jonge meisjes: Marie, Clemence en Celine,  die met een kampeerwagentje Australië rondtrekken.  Ze zijn alle drie net afgestudeerd en Marie, die journalistiek heeft gestudeerd, wilde graag een interview met ons. ‘t Was een gezellig onderonsje op de boot en ze bleven ook graag eten.

 

 

Verder wordt ons verblijf in Cairns gevuld met boodschappen doen, zwemmen in de kunstmatige lagune, stiekem de was doen en stiekem gaan douchen in de dure jachthaven. We vullen de boot nog met diesel en water aan het tankstation en dan trekken we naar de eilandjes van Low.

Fitzroy Island, Great Barrier Reef, Australië – 27 mei 2011

Een ander eiland op een perfecte plaats om te gebruiken als tussenstop. Een ander eiland met een resort (dat gelukkig met rust gelaten werd door Yasi) en een ander eiland met wandelmogelijkheden waar een knie patiënt neerslachtig van kan worden.

We maken de wandeling naar de vuurtoren en de hoogste top van het eiland. Het zicht was adembenemend. De klim ook.

Verder niet veel speciaals, tenzij de watertrampoline waar de kinderen zich op konden uitleven.

Volgende stop is dichtbij: Cairns.

zaterdag 4 juni 2011

Het boek van Flor

DSC_2442DSC_2451Flor heeft zijn eerste boek geschreven. Een verhaal van 10 bladzijden en een half.  Met de hand, dat wilde hij er absoluut aan toevoegen.

Het is het verhaal over Ivo die een zeevaarder wilt worden.

Hij heeft het nadien gedicteerd om op de blog te zetten.

DE SCHAT

Er was eens een jongen die al altijd eens schat wou vinden.  Hij heette Ivo en hij wilde een piraat worden die de beste piraat is van de hele wereld. En hij gaat naar de zolder en hij kijkt naar alle dingen die van zijn opa zijn. Hij botst tegen een kader en er komt een schatkaart uit. Hij dacht: “Is mijn opa een piraat?”. Ja dus.

Maar de schatkaart was maar half, dus hij kijkt naar de schatkaart, die half was, en hij zocht naar de andere helft en hij dacht diep na en hij had een idee en hij maakte de kader helemaal kapot. Hij vindt een ooglapje en nog andere dingen en de andere helft van de schatkaart.

En de mama zegt: “Wat ben je aan het doen?”. “Oh, niks, mama”. OK. En hij vindt nog een schatkaart en een foto van een piraat. “Dat is mijn Opa, dus hij was een piraat!”

Hij had een idee. Hij nam een papier en hij tekent een boot. Zijn papa is houthakker, dus kan hij voor hem hout hakken. En papa had veel geld mee, maar ze zijn arm, dus is mijn papa hout gaan verkopen en zo kregen we geld. We wonen in een klein huis. Papa is akkoord. Hij gaat morgenvroeg om vijf uur hout hakken.

En ze maken de boot en de papa zegt: “Mag ik het aan mama vertellen?” en Ivo zegt: “Ja, maar op één voorwaarde: als je mee helpt de boot helemaal met mij te maken en als het klaar is te schilderen”.

“In welke kleur wil je de boot doen?”, vraagt papa. “Groen”. “OK”. En ze zijn klaar. “En nu mag ik het tegen mama zeggen?”. “Ja, OK, je kunt het tegen mama zeggen als het OK is als ze mee wilt helpen met de boot”. “Zal ik doen”.

En de mama vindt het OK en de mama komt ook mee helpen en de boot is klaar. Het was een zeilboot.

En Ivo gaat op reis. Het was 3 nachten en hij had geen motor. Dus hij moest zeilen. Hij gaat naar een motormaker en die maakt een motor op de boot en nu had hij een motor. En hij gaat weg maar er was ook een “Slegte Piraat”. Hij was al drie jaar onderweg en hij had ook echte matrozen. En Slegte Piraat gaat achter Ivo aan. En Ivo had het niet gezien…

Zijn mama had op een papier geschreven en ook getekend dat als je een piraat met een zwarte baard ziet, dat is een Slegte Piraat, OK? En Ivo vindt het papier en leest het en hij kijkt naar de boot en de papa had een zwaard in de boot gelegd en nog een schild voor tegen de Slegte Piraat. En Ivo had het gezien. Hij gaat naar buiten en kijkt naar achter zijn boot en hij ziet de Slegte Piraat met een zwarte baard en hij denkt in zijn eigen: “Ik moet snel wegwezen”. En de papa had ook een harnas in de boot gelegd.

En Ivo moet ook de afwas in zijn eentje doen en ook de zeilen alleen doen. Alles moet hij alleen doen. En het eerste afstapje is Brazilië en de schat is in India, dus een heel lange reis. Dat is 25 dagen. En de papa en de mama zijn arm. Eigenlijk zijn zij arm en Ivo kan goed zeilen.

En hij is dus in Brazilië aangekomen en ze zeggen: “Wie wilt met een race meedoen moet naar de portcaptain gaan”. “Dat is perfect want ik ga nu naar de portcaptain, dus kan ik mij inschrijven”. En ze zeggen: “Als je wint krijg je 1000€”. Maar Slegte Piraat heeft het ook gehoord en zegt: “Ik wil dat geld hebben”.

En Ivo gaat naar de portcaptain. “Mmmm, OK” en Ivo had zijn zwaard bij zich en was bij de portcaptain en die zegt: “Kom jij voor de race?”. En Ivo zegt: “Ja, om me in te schrijven en ook om in te klaren”, zegt Ivo.

Ivo gaat terug naar de boot en botst tegen Slegte Piraat en die ontvoert hem en neemt hem mee naar zijn boot. Slegte Piraat zegt: “we zijn bij mijn boot”. En Ivo zegt: “waw, deze boot is nog veel groter dan mijn boot. Mijn boot is 15 meter en jouw boot is 50 meter. Wablieft, zo groot. En gaat jouw boot ook veel sneller? 20 knopen, waw dat is snel.”

En Slegte Piraat probeert hem te vermoorden en hij fluit en al zijn maten komen en ze komen met zwaarden. Ivo pakt zijn zwaard en hij had nog nooit zwaard gevochten. Ivo vecht ze allemaal in mootjes. Mooi gedaan en Slegte Piraat  pakte een geweer, richtte en schoot. Juist mis. En Slegte Piraat nam zijn zwaard en ze vochten.

Ivo was gewonnen. Slegte Piraat schrok en Ivo sprong van boord en liep naar zijn boot en hij voer naar de start en hij was juist op tijd voor de start.

Ivo komt aan als de race begint binnen 5 minuten. En hij zag de piratenboot. Start. En je mag niet met de motor. Hij ging 10 knopen, 1 dag lang. En Ivo was gewonnen. Hij had het geld. 1000€. En Slegte Piraat was niet blij want hij was tweede en hij had maar 500€. Daar was hij ook blij mee, maar ook niet zo blij omdat hij liever 1000€ had en ook die jongen.

En Ivo ging verder en verder en verder en verder tot hij op zijn kaart keek en de schatkist op dat eiland in India zag. Hij pakte een schup en hij graafde heel lang. En hij vond de schat.

En Ivo zeilde heel blij terug naar huis. Einde.

donderdag 2 juni 2011

Dunk Island, Great Barrier Reef, Australië – 26 mei 2011

IMGP8365

Om het diepvriesje te openen moet je je vinger door het gat in het deurtje steken en dan trekken. En we waren niet zeker of die krab nog actief zou zijn of ingeslapen. Gelukkig was er geen beweging meer, nadat we  eerst herhaaldelijk op het deurtje klopten. Krab gekuist, de kookpot in en opgepeuzeld. Bijzonder lekker. Nog!

Daarna op verkenning. Haïke had ontdekt dat er een paar interessante wandelingen waren, dus wij naar de kant. Wat we daar aantroffen was verbijsterend. Een volledig vernield resort. Cycloon Yasi is hier in februari gepasseerd en heeft het resort en het eiland volledig vernield. Het was beangstigend om te zien. Het zwembad was vol zand gespoeld, de daken waren weggeblazen, de palmbomen stonden er zonder bladeren, het restaurant was één ravage, het leek wel oorlogsgebied.

IMGP8374 IMGP8377 IMGP8380 IMGP8408

Yasi had ook het wandelpad naar de top van het eiland volledig vernield en ontoegankelijk gemaakt. Mijn knie was daar nu niet echt rouwig om. En door dat resort rondwandelen en ramptoeristje spelen, was heel wat interessanter. We ontmoetten wat verder de verantwoordelijke voor het resort. Hij zat met een andere man te praten aan een tafeltje in een gebouw dat gespaard was gebleven. In het begin was hij vriendelijk en zei ons dat het wandelpad ontoegankelijk was. Dan werd hij emotioneel toen we het over Yasi hadden en zei met krop in de keel en natte ogen: “it got us really bad”, en tenslotte werd hij kwaad op ons en beschuldigde ons van “trespassing” omdat we de omgewaaide bordjes “no landing” op het strand genegeerd hadden (die we pas zagen toen we terug naar onze dinghy gingen).

We begrepen dat de mens een mentaal wrak moet geweest zijn, hadden medelijden met hem, wensten hem veel geluk en maakten ons uit de voeten.

Hinchinbrook Island, Great Barrier Reef, Australië – 24 en 25 mei 2011

Hinchinbrook is het grootste eiland langs de kust van Queensland. Kapitein Cook had niet door dat het een eiland was toen hij hier langs voer, hij dacht dat het vasteland was. Een mooi, bergachtig eiland met dicht regenwoud in het midden en vele mangroves langs de kust. Het grootste deel van het eiland is zelfs nog nooit geëxploreerd.

Ramsey Bay

We zijn de enige boot die geankerd ligt in Ramsey Bay. Aan de kant is er geen teken van leven noch beschaving. ‘s Avonds kijken we tot bedtijd naar de sterrenhemel en oefenen we onze sterrenbeelden. Alleen op de wereld. Wat een rust.

Zoe Bay

‘s Anderendaags ankeren we in Zoe Bay. Een ankerplaats die enkel bij rustig weer kan gebruikt worden en van waar je een prachtige wandeling kan maken naar een waterval met vele zoetwaterzwembaden. Het weer is alles behalve rustig maar we willen absoluut die waterval zien. We ankeren in een woelige baai, checken of het anker goed houdt, leggen snel de dinghy in het water en gaan naar de kant.

IMGP8320

Ook hier zijn we helemaal alleen. Terwijl we de dinghy op de kant trekken bekruipt ons een gevoel van paranoia. We zijn omringd door dichte mangroves en wellicht worden we begluurd door krokodillen. Het bordje een beetje verderop bevestigt het en we maken dat we snel weg zijn van het strand…

IMGP8317 IMGP8318

Elk jaar gebeuren er in het noorden van Queensland meer en meer incidenten met de zoutwaterkrokodillen. Omdat ze sinds tientallen jaren beschermd zijn, en niet meer mogen geschoten worden, zijn hun aantallen spectaculair toegenomen en blijven ze toenemen. Goed nieuws, tenzij voor deze die ze van te dicht zien. Op het menu van die zoutwaterkrokodillen staat immers ‘mens’.

Dr Graham Webb the Northern Territory's leading expert on Saltwater Crocodiles recently stated that Saltwater Crocodile numbers have returned to the numbers found 200 years ago.  All visitors to tropical areas in Northern Australia should use extreme caution when near water in Northern Australia. (http://ozmagic.homestead.com/australiancrocodileattacks.html)

Maar bon, op ons menu stond wandelen. Wij naar die waterval, waar geen krokodillen zitten. En wat een pracht hebben we daar gevonden. Van de mooiste watervallen die we ooit gezien hebben. Omdat er toch geen levende ziel te bespeuren viel, zijn we met z’n allen in ons adamskostuum het water in gesprongen. Formidabel. Allemaal geweldig genoten en gelachen.

IMGP8241  IMGP8254

Missionary Bay

Na het genieten in de oase zijn we terug naar de boot gekeerd. Heel vlotjes de Moo in het water geduwd om de krokodillen te vlug af te zijn en door de bijzonder woelige baai naar de Nest die lag te schudden en te rollen. Een vijftal mijl verder noordelijk ankeren we in de volgende baai van Hinchinbrook: Missionary Bay. Een baai waar we omgeven zijn door mangroves. Ideale plek om de krabbenval nog eens uit te zetten.

En dat gebeurt niet zonder de nodige stress. Want hoe dichter je de krabbenval bij de mangroves kan leggen, hoe meer kans op succes, maar ook hoe meer kans op een ontmoeting met een krokodil. We gooien twee krabbenpotten uit, net voor de zon onder gaat.

‘s Anderendaags is het groot feest want we hebben voor het eerst een ‘Mudcrab’ gevangen. ‘t Klinkt ranzig maar het zijn de lekkerste krabben die er zijn. Het is een mooi exemplaar, heel levendig en dus ook erg agressief. Het is een uitdaging om als onervarene zo’n krab vast te nemen, zonder een vinger te verliezen. Maar we krijgen ze te pakken (je neemt ze langs achter) en we stoppen ze in de diepvries (45 minuten en de krab slaapt vredig in). De mudkrab rechtstreeks in een kokende pot gooien is te gevaarlijk. Ze zijn zo snel en agressief dat ze eruit springen en de aanval inzetten. En het vlees zou beter zijn als de krab zonder stress ingeslapen is in de diepvries, alvorens ze te koken.

mudcrab

Soit, wij dus goedgemutst onderweg met onze mudkrab in klein diepvriesje, dat gelukkig leeg was, richting Dunk Island…