zaterdag 8 januari 2011

Bloed en tranen. De val van Flor.

‘Of zouden we toch naar een ziekenhuis rijden?’, vroeg ik vertwijfeld aan Haïke. Flor had opnieuw een schreeuw geslaakt die door merg en been ging. Haïke stond daar, aan de tafel van onze boot, met steriele handschoenen aan en hield chirurgische naald en draad vast. Het bloed van Flor druppelde op m’n schoot. Er zat nu 1 hechting in de gapende wonde van zijn hoofd. Ons hart brak.

Zaterdagnamiddag waren we uitgenodigd bij Mads en Elin die bij Kings Cross in Sydney een luxeappartement te leen gekregen hebben. Wij met ons vijven welgezind onze ‘nieuwe’ auto in en daarheen. Als je gedurende anderhalf jaar niet met de wagen gereden hebt, went het links rijden snel. Het moeilijkste is nog zonder GPS de weg vinden in Sydney. Maar het lukte wonderwel en een half uurtje later reden we zonder missen tot in de garage van het flatgebouw. Een hartelijk weerzien met de Go Beyond was het.  Gezellig bijpraten en plannen maken over welke terugtocht richting Europa. Het was ook prachtig weer, dus konden we gebruik maken van het zwembad, de sauna en de jacuzzi die ter beschikking stonden van Mads en Elin.

Toen we lichtjes verfrommeld waren van het zwemmen gingen we met z’n allen in de jacuzzi. Ward en Flor bleven nog wat stoeien in het zwembad. En toen stond de wereld even stil. Een gruwelijke gil en geschreeuw.

Flor is uitgegleden, vlak voor zijn sprong in het zwembad. Hij is keihard met zijn hoofd op de rand van het zwembad gebotst voor hij het water ingevallen is. We waren er heel snel bij. Het water rond hem was al rood gekleurd van het bloed. Hij schreeuwde van de pijn. We hielpen hem uit het water en droegen hem naar de douche, om de schade te kunnen opmeten. Een spoor van bloed lag achter ons op de grond.

Het was een gapende wonde van 5 centimeter op zijn achterhoofd. Haïke, die dokter is, zag het meteen: dat moet gehecht worden. We moesten naar het ziekenhuis. Flor was niet buiten bewustzijn geweest. Hij sprak van wat tintelingen net na de val, maar voor de rest leek alles normaal in zijn gedrag.

Nog een geluk dat we net die auto hebben. We laten Sepke en Ward bij Mads en Elin en racen door Sydney naar het ziekenhuis. We rijden de emergency binnen en krijgen daar te horen dat ze Flor niet kunnen helpen. Het is een volwassenen ziekenhuis, hier doen ze geen kinderen. We moeten naar een ander ziekenhuis, een paar kilometer verder in de stad. Ze kunnen wel eens een kijkje nemen of het moest gehecht worden, maar dat zou natuurlijk geld kosten, en het was wel duidelijk dat het moest gehecht worden. Wij terug de auto in, vloekend, met een slechte fotokopie waarop de weg onduidelijk was aangegeven met een fluostift. Bij het eerste kruispunt was het al niet meer duidelijk. Merde.

Toen namen we de beslissing om terug naar de boot te rijden en het zelf te hechten. Haïke had daar toch al het nodige materiaal voor aan boord. Bovendien lagen de verzekeringspapieren en het paspoort van Flor ook nog aan boord. Het zelf doen leek ons het snelste en makkelijkste. Sukkelen om de weg te vinden naar dat kinderziekenhuis om daar nog eens tegen een administratieve muur te lopen (zo is dat hier in Australië), daar hadden we geen zin in.

Twintig minuten later lag Flor op onze eettafel in de boot. We knipten zijn haar weg, Haïke maakte alles steriel, legde haar materiaal klaar en spoot Flor in met verdoving. Het manneke gilde van de pijn. Vier hechtingen later zei hij: ‘nooit meer’. Wij ook.

We zijn trots op Flor, hoe hij de pijn verbeten heeft en zich flink wist te houden. En ik ben trots op Haike hoe ze in zo’n moeilijke omstandigheden het hoofd toch nog koel wist te houden en haar eigen zoontje vier hechtingen door zijn hoofdje joeg.  Straf. Heel straf.

IMGP3039IMGP3038

23 opmerkingen:

  1. Oijojoj!!! Aijajaj!!!
    Knap werk Haike!
    En nu de foto van het gehechte resultaat........

    Flor, beterschap he manneke!

    XXX, Michelle

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oeioeioei. Gelukkig goed afgelopen. Knap, Haike. Ik weet niet of ik het zou kunnen. (En dit verhaal brengt meteen weer wat afwisseling na jullie vakantieverhalen over stranden en zon en feestjes en snorkelen en zwemmen enz. ;-).) Veel beterschap voor de dappere Flor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Amai, mijn hart staat stil en tranen springen in mijn ogen terwijl ik jullie blog lees! Flor, wat moet jij hard op je tanden gebeten hebben! En Haike, wat ferm om effe al de gevoelens aan de kant te zetten om geconcentreerd een wonde zo groot als het Panama kanaal te hechten. Ik denk ook dat je juiste keuze gemaakt hebt om het zelf te doen. Om hier toelating te krijgen om in een prive ziekenhuis opgenomen te worden moet je door een serieuze administrative rompslomp gaan en Australie is hoogstwaarschijnlijk hetzelfde. Hopelijk voelt Florreke zich al beter en is iedereen bekomen van de shock! TAKE CARE!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. na de flying doctors, the sailing doctors! binnenkort ook in de Vlaamse husikamers, produced by Willem Stellamans & Co

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Finn, Michèle en Anton9 januari 2011 om 10:18

    Knap van Flor dat hij zo op zijn tanden heeft kunnen bijten!
    Knap van Haïke dat ze zo koelbloedig heeft kunnen opereren!
    Knap van Willem hoe hij ondanks de spoed links is blijven rijden!
    Knap van Ward en Sepke dat ze groot genoeg zijn om achter te blijven!

    Knap nu maar snel op, Flor!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Eerst even mijn tranen afvagen en mijn neus snuiten. Klaar om te reageren:Flor toch, klein baasje, soms wordt ge gedwongen om op een onverwacht moment héél groot te zijn. Haïke chapeau en Willem zo lovend over vrouw en kind. Flor, nu heb je, zoals elke zeebonk een litteken! Het zal wel pijn gedaan hebben maar voor de rest van je leven zal jij,van de wereldreis, Sydney, nooit meer vergeten.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb het bloedstollend verhaal nog eens gelezen en...het leest als een triller!
    Maar daarin las ik ook een heel blij bericht: "de terugtocht naar Europa" werd besproken.
    Daar ben ik heel gelukkig mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. beterschap arme flor!!
    groetjes Rosa

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Kippevel... Pffftttt hoe snel het toch gebeurd is soms he. Gelukkig waren jullie niet ver uit de buurt om hem snel uit het water te vissen.
    Chapeau Flor en Haike voor jullie beide en van Willem zijn verhaal druipt de trots voor vrouw en zoon er zo af :-)
    Bekom maar effe van de schrik voor jullie aan het volgende avontuur beginnen.
    Veel plezier daar in de outback!!!
    Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  10. wow - zonder woorden. We volgen jullie verhaal op de voet en zijn blij te horen dat alles goed is gekomen met Flor, veel sterkte en snel genezen.. amaai, zo'n mama.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Nogmaals het bewijs: alleen de kalmte kan ons redden!!
    Gelukkig kent dit verhaal een goed einde en binnen enkele jaren wordt dit een super verhaal.
    Groetjes Lieve

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Beterschap Flor.
    Je hebt en toffe moeder en vader ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Deze nacht vroeg ik me net af of je je artskwaliteiten nog niet nodig had bij jullie tocht ... wat bleek, dat jij intens aan aan het hechten was ...
    Toch handig zo'n viking-mama aan boord ... sta wel versteld van jullie afwijzing in het eerste hospitaal ... dus niet enkel in BelgIë houden ze van papieren ...
    Veel beterschap en een druppel voor de schrik.
    Zoen,
    Véronique

    BeantwoordenVerwijderen
  14. jawadde Haike en Willem , wat een bloedstollend verhaal !!!!! gelukkig wel met een goed eind voor de ongelooflijk dappere Flor !!

    xfabienne, jo, simon, margo en emma

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Flor, van harte beterschap. Het geheel zal bedekt worden door je haren. Da's aardig. Tegen de tijd dat je echt heel oud bent komt het ineens weer naar voren door je uitdunnende haren. Heb je tegen die tijd weer een stoer verhaal.
    Knap van Hedwig dat ze door dat hele verhaal die losse opmerking over Europa oppikte. Dat zal bij de eerste lezing wel achter een traantje verloren zijn gegaan. (Groot-)ouderschap op afstand is een hoogst emotionele aangelegenheid.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. en nu aub die gruwelijke foto verwijderen, ik kan er niet meer tegen...

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Even melden dat alles intussen heel goed gaat met Flor. Hij heeft geen pijn meer, en enkel als je heel dicht en goed kijkt kan je vier blauwe haartjes zien op zijn blonde kopje. Flor bedankt iedereen voor de lieve reacties. We zullen morgen die gruwelfoto doen vergeten met het resultaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. en na 2 keer de blog gelezen te hebben en (bijgaande foto) en oma's reactie en Pim's reactie voel ik me geroepen om de vraag te stellen: WAT VAN EUROPA? Bedoel je dat Europa dat je bereikt via lange ommetoer langs Zuid Afrika?

    BeantwoordenVerwijderen
  19. barbara en bernard, wout en hanne10 januari 2011 om 21:52

    amaai,jullie blog is plots een thriller. Ok, we waren tot net daarvoor stikjaloers op jullie avontuur, maar 't is niet nodig dat jullie Flor gebruiken om ons te sussen he...
    Flor ! laat je maar goed verwennen, ook als je geen pijn meer hebt. Ik vind dat je dat helemaal verdiend hebt. Haike ook trouwens !!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Allemachtig wat scary.. Mooi dat jullie ook dit weer weten te overwinnen. Veel sterkte Flor!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Ik heb bewondering voor jullie koelbloedigheid en voor dappere Flor.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Zo zie je maar, halve wereld omzeilen zonder grote ongelukken en dan in een zwembad struikelen.....Flor heel veel beterschap! "Haike, goed voor binnen- en buitenkant van uw hoofd"...
    Groeten van de Lamawaje!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Flor, je bent nen harde, nen echte zeilavonturier, en zo'n zwembadrand ligt dan in de weg. En met zo'n mama en papa in de buurt komt alles goed.
    Ik hoop dat dit het ergste voorval is van wat jullie meemaken, want de manier waarop jullie het op jullie blog neerschrijven is al om van te huiveren.
    Good luck,
    Bert

    BeantwoordenVerwijderen