Dagboek van de grote oversteek naar de Azoren. Land Ahoy! Arrival Azores!

Dinsdag 1 mei 2012, dag 27

Het is bijzonder moeilijk te beschrijven wat er door je heen gaat als je na zo
lang op zee, bij het opkomen van de zon, voor het eerst opnieuw land ziet. Dat
is eigenlijk absoluut niet te beschrijven. Zo, daar zijn we ook weer vanaf, het
spaart de tijd van een paragraaf tekst en zo kan ik wat meer genieten van de
adrenalinerush die door het bloed stroomt. Nog 45 mijl.

"We've put down the iron spinnaker", ttz: we hebben de motor uitgezet, en we zeilen
nu scherp aan de wind, uitgelaten, uitzinnig en manisch op Faial af.
Nog 40 mijl.

De vislijn uitgegooid. Deze circumnavigator gaat nog even een kanjer van een beest
vangen! Hubris viert hoogtij. Nog 35 mijl.

De voeten zijn nu ver boven de grond. We trimmen de zeilen als was het een
raceyacht in de Volvo Ocean Race. Het lukt me wel niet om Haike en de kinderen
te overtuigen om in het gangboord aan loef te gaan zitten met hun voeten in
het schuimende water. Nog 30 mijl.

We schieten door het water. Eindelijk gaan we nog eens 7,5 knopen. Kotterzeil
(Yankee) staat strak, één rif in het strak gespannen grootzeil. Dit is kicken.
Door blinde euforie zie ik een squall wat te laat. We gaan blijna plat.
Nog 25 mijl.

Dat pintje waar ik nu al 27 dagen van afgebleven ben, is nu brutaal open
getrokken. De coctail van alcohol en adrenaline is explosief. Ik overweeg om
blootsvoets achter de boot te waterskieën met Haike op m'n schouders. Nog 20 mijl.

De Portugese vlag wappert aan stuurboord. We varen opnieuw in Europese wateren.
Hiplahoi. En dan, bam! Tonijn aan de lijn! Een dikzak. Heeft geen schijn van kans.
Hubris loont. Nog 15 mijl.

De tonijn is nu netjes in filets verdeeld over vijf ziploczakjes. Honderd gram
rauw naar binnen gewerkt bij het fileren. Happiness is sushi. De watertanks zijn
nu volledig leeg. Het had geen dag langer mogen duren. Nog 10 mijl.

Opeens is het opletten geblazen. Hier varen nog andere boten. Hoe vreemd.
Op onze wereldkaart de rode lijn getrokken tot in de Azoren. Ik moet me
beheersen de laatste etappe niet drie keer vetter te zetten dan de rest. Nog 5
mijl.

We varen de haven van Horta binnen. Vanaf nu maakt de blog tijdelijk plaats voor
een dik feest, vrienden en het verkennen van de Azoren. Nog 0 mijl. We zijn er.
Alle 5 uitzinnig blij.