Fraser Island

Garry’s Anchorage, Great Sandy Straight

De ‘Wide Bay Bar’ was bijzonder rustig bij het binnenlopen. Het klutste wel een beetje in de wasmachine, maar niets dat we nog niet hadden meegemaakt. We waren er precies op tijd en er stond weinig wind. Makkie. Ondertussen geankerd in Garry's anchorage. We liggen vlakbij het grootste zandeiland ter wereld, Fraser Island.

Korte verkenningstrip met de dinghy om onze ‘crab pot’ uit te zetten in de hoop morgen een dikke krab op het menu te hebben. Ward en Flor wilden graag naar het strand dus die waren mee in de Moo. De verkenningstrip leerde ons ook het volgende. Er zitten dingho’s op Fraser Island en die zagen we lopen langs de waterlijn. Een soort wilde honden, die, als ze hongerig zijn, wel eens een kind durven aanvallen. Gelukkig hadden we Ward en Flor nog niet op het strand afgezet alvorens de krabbenvallen te zetten. Tweede leerzaam feit: toen we aan land gingen, zagen we een waarschuwingsbord. Pas op voor de krokodillen hier!

Huh? Krokodillen?

We weten dat we ten noorden van Bundaberg heel erg moeten opletten voor de zoutwaterkrokodillen. Bijzonder roofzuchtige dieren die het op de mens gemunt hebben. Maar hier? Blijkbaar zakken die dieren steeds zuidelijker… Op het bord stond dat we best 50 meter van de kustlijn bleven, heel goed moesten opletten bij het stranden of te water laten van de dinghy, en waakzaam zijn als je vis kuist in de buurt van het water…

Ward en Flor bleven gewoon bij ons en waren iets minder happig om alleen op het strand te blijven….

Morgen nemen we Opa mee op wandel. We gaan Fraser Island verkennen.

Van Mooloolaba naar de Great Sandy Straight

Vannacht om 3 uur gooien we de trossen los en zeilen we naar de Great Sandy Straight. Om in die Great Sandy Straight (een soort binnenweg richting Bundaberg), moet je vanuit de zee een zandbank oversteken. Een zandbank die surf-golven kan veroorzaken.

We hebben een week in Mooloolaba verbleven omdat het weer bijzonder stormachtig was. Vannacht is het het eerste moment dat de wind wat vermindert. De golven zullen wel nog hevig zijn, maar we willen vooruit. We zouden graag met Opa naar Fraser Island gaan.

Vandaar dat onze timing perfect moet zijn. Om 3 uur vertrekken we in Mooloolaba en we schatten in dat we één uur voor hoog water aan die beruchte Great Sandy Straight zullen zijn.  Is de timing niet correct, dan kan je iets voor hebben zoals deze collega (en daar passen we liever voor):

Vandaag gaf de Coast Guard ons de coördinaten door die we moeten bezeilen om door die pas te geraken. De man van de Coast Guard was bijzonder behulpzaam. Hij zei dat het ruw zou zijn, maar iets minder ruw dan vandaag. Ze noemen het stuk "The Washing Machine”, wees dus maar voorbereid, zei hij nog.

En nu terug serieus.

We hebben Gold Coast achter ons gelaten. Het was een bijzonder aangenaam verblijf in de marina van Mike en Colleen in Hope Harbour. Het werd een beetje onze uitvalsbasis om de boot uit het water te laten halen, mijn verjaardag te vieren, op en af naar Brisbane te rijden, en te wachten op een goed getij om de binnenweg tot in Brisbane te nemen. Het gezelschap van Sea Level, Go Beyond en Endless Summer was bijzonder leuk.

Samen met Opa huurden we een auto om gedurende twee dagen op en af naar Brisbane te rijden. Onderweg stoppen we telkens in de Ikea, het nieuwe mekka van Opa. Door zijn 40 daagse verblijf op het Zweedse schip Oberon is hij fan geworden van de Zweedse keuken. Hij slaat zijn voorraad Kalles Kaviar in tube in, met een stapel knakkebrod en diverse soorten haring. We gaan ook twee keer eten in het restaurant (de obligate gehaktballen, de gemarineerde zalm, de inktvisjes, …). Flor drinkt zich een indigestie aan frisdranken omdat je er gratis mag bijvullen.

Op 1 april is het getij eindelijk hoog genoeg om met onze 2,1 m diepe kiel door het ondiepe kanaal te kunnen varen tussen Gold Coast en Brisbane. Go Beyond vaart met ons mee. Zij steekt 5 cm dieper, dus stellen we haar voor om voorop te varen. Een paar maand geleden deden we dezelfde weg, maar in omgekeerde richting achter Sea Level aan (http://asmallnest.blogspot.com/2010/11/spit-gold-coast-queensland-australia.html). Het getij was ditmaal iets minder hoog en we hadden slechts een paar centimeter onder de kiel bij het passeren van het ondiepste stuk. Go Beyond raakte even de grond maar was onmiddellijk weer los.

Opa genoot van het avontuur. De “Mo Joengens toch”, en de “Wel Wel Wel”’s werden meermaals herhaald.

Onze passage was om 5u30 begonnen in Hope Harbour Marina. Twee uur voor hoog water waren we aan het eerste punt met ondiepe passages. Drie uur later waren we in Moreton Bay. De wind blies 20 knopen en wat gebeurt er dan met twee zeilboten die een stressvolle ondiepe passage goed hebben doorgemaakt? Die beginnen te racen met elkaar. Eerst met weinig wind (Mads en Elin van Go Beyond op kop), en dan stak de wind op (Small Nest vloog vooruit)… We beslissen door te varen tot aan de Tangalooma Wreck Anchorage, een race ’je van een paar uur. Het is genieten hoe A Small Nest en Go Beyond aan elkaar gewaagd zijn. Een paar keer moeten we uitkijken niet tegen elkaar te varen. En dan komen er een paar “squallls”, hevige wind en stortbuien over. Regen bakken uit de lucht, wind tot 25 knopen, soms wat meer. Daar houdt onze boot van, ze vliegt vooruit en we winnen de informele race.

De ankerplaats van Tangalooma Wrecks lijkt helemaal niet meer op deze die we een paar maand geleden bezochten. De wind en de stroming maakten er een klutsgat van. Een rottig nachtje deed ons besluiten om verder te varen. Dit hadden we immers al gehad (en een stuk beter) ( http://asmallnest.blogspot.com/2010/11/tangalooma-moreton-island-australia.html )

We lieten Go Beyond er achter en voeren naar Mooloolaba.

Mooloolaba. Wat een heerlijk plaatsje. Haike en de jongens gaan onmiddellijk bodyboarden in de fantastische golven, Opa en ik gaan samen  2 kilo vers gevangen ‘prawns’ en een dozijn oesters kopen, terwijl Sepke haar beginnende puberteit in haar rustige eentje kan botvieren op de boot met luide muziek en het schilderen van een stilleven. Bij het avondmaal (de volledige 2 kilo reuzegarnalen  met rijst) wordt meermaals gezegd: “meer moet dat niet zijn”…

Ik kan het alleen maar beamen. Geen idee wat het meer moet zijn.

Geweldig nieuws !!!

Vandaag kunnen we jullie met bijzonder grote vreugde melden dat Brussels Airlines besloten heeft om onze terugreis te sponsoren!

We hebben de beslissing genomen om via Zuid Afrika naar huis te varen. Om die vele extra mijlen te verzachten hebben we naar een manier gezocht om in onze terugtocht iets in te bouwen waar we naar uit kunnen kijken. We zullen Kerstmis en Nieuwjaar in Zuid Afrika vieren en dat zouden we bijzonder graag met onze vrienden en de trouwe lezers van de blog vieren.

Vandaar dat we Brussels Airlines bijzonder dankbaar zijn omdat ze besloten hebben om ons 100 vliegtuigtickets van Zaventem naar Kaapstad te schenken. De afreis is op maandag 26 december 2011 en de terugreis op 7 januari 2012.  Enige voorwaarde is dat er vandaag moet geboekt worden.

We kijken er enorm naar uit om samen met jullie oudejaarsavond te kunnen vieren. Voor de rest zijn jullie vrij te doen wat jullie willen met die reis.

Oma neemt de organisatie van de tickets voor haar rekening. First in, first served. Ze is tot 18u bereikbaar op +32 50 35 77 55.