We hebben 4 van die plastieken inktvissen gekocht om te vissen. 4 omdat je
er dan 3 reserve hebt als je er eens eentje kwijt bent. Ondertussen waren
we er dus al 2 kwijt door de minderwaardige lijn, en zijn er nog 2
reserveazen. Geen probleem. Aas aan de vislijn vastmaken, uitgooien, effe
wachten (30 minuten), beet, genua binnenhalen om vaart te minderen, vis wat
uitputten, en beginnen binnenhalen. Spannend. Wat zou het nu zijn? En dan
plots: "ploink". Vislijn weer geknapt. Derde vis die met zo'n dure inktvis
gaat lopen. Mijn vloek galmde over de oceaan!
Toen waren er nog één... Inktvisazen. Tijd om van taktiek te veranderen.
Ik heb mijn lijn van mijn kite bovengehaald (breeksterkte van 300 kg),
daaraan heb ik een metalen draad bevestigd van 2 meter, zodat de vissen het
touw niet kunnen doorbijten, en daaraan mijn laatste inktvis met een
vlijmscherpe haak erin verstopt. Als er iets is wat we niet willen
verliezen is het die laatste inktvis!
En dan: het aas zo'n 30 meter achter de boot aanslepen en wachten. Een uur,
niks. "Het gaat verdomme niet lukken met dat dikker touw zeker?". Nog een
uur later: niks. "Die inktvis is eraf zeker?". Touw binnenhalen om te
checken. Halverwege merk ik serieuze weerstand. En er springt een vis op.
Aha! Beet!
We hebben een prachtige daurade (goudbrasem) van een 70 cm binnengehaald.
Van medelij geen sprake: de ovenschaal in!
Het avondmaal was een feest. De kinderen hebben ervan gesmuld (de enige vis
die ze normaal lusten is de fishstickvis). En plots: een graat in mijn
keel. Moervast. Even dacht ik: dat zou het nu wel zijn: sterven in het
midden van de oceaan door een onnozele visgraat. Een snee of drie brood
later is de graat losgeraakt en naar beneden gezakt. Voortaan iets trager
eten als het vis is...
Na het eten, als het goed donker was, hebben we nog even 'Disco' gespeeld.
De muziek op volle bak, flikkerende zaklampen aan en allemaal dansen.
Hoogtepunt van de fuif was het nummer 'Pokerface'.
En dan de kinderen hun bed in, en wij afwisselend de nacht in. We moesten
extra waakzaam zijn omdat we door een gebied varen waar eerder een onbemande
vissersboot was gesignaleerd. Het zou nogal onnozel (en een geweldig
toeval) zijn. Op zo'n gigantische oppervlakte op een onverlichte boot
knallen. Maar het risico hebben we niet genomen en wat minder gelezen
tijdens de wacht en wat meer rondgekeken
Dag 9 (30/11/2009)
Geen vissersboot gezien. Ook vandaag nog uitkijk gehouden, maar het gebied
waar ie zou kunnen ronddobberen zijn we min of meer gepasseerd.
Vanavond kip met curry, dus moest er niet gevist worden. Ideaal om wat
slaap in te halen.
De kinderen zijn in hogere versnelling hun schoolboeken aan het doorwerken.
Opperste concentratie in 30°C in het midden van de oceaan. Ze willen
vakantie als we aan de overkant zijn en dus wat voorsprong nemen. Omdat
Flor zijn rekenboek afgewerkt heeft was het aperitief met snoepjes. En zo
is er iedere dag wel een of ander klein leuk feestje.
Vannacht gaan we ons "half way point" passeren. En dat ga ik vieren met een
Duveltje. Wellicht terwijl de Sint hier komt binnengevallen met zijn pieten
(hij passeert hier toch wel toevallig met zijn boot zekerst, op weg naar
Antwerpen). Hij komt nu al langs omdat de kinderen dan wat langer kunnen
genieten van hun cadeautjes (voornamelijk boeken) tijdens de overtocht (en
hij nu toch in de buurt was).
Die leguaan gaat nogal schrikken.
