Groeten uit de Atlantische Oceaan - Dag 7 en 8

Dag 7

Vandaag was het feest aan boord van A Small Nest. Niet omdat we een nieuw
dagrecord (169 mijl) geklokt hebben, noch omdat we er meer dan 1 derde
hebben opzitten, maar omdat er op zaterdag gedoucht mag worden !!! Party!
Als je het moet missen is een douche van het opperste genot. Eén voor één
vanachter op het dek gaan staan, een paar keer overgoten worden met emmers
oceaanwater, helemaal inzepen en het haar wassen, terug een paar emmers
oceaanwater erover en dan... Naspoelen met zoet water ! Haaaaa ! We
voelen ons alle vijf herboren. Het is hier trouwens prachtig weer (volle
zon en zo'n 30 graden) en het oceaanwater heeft een zalige temperatuur
(26,3°C!) . Jammer dat de zee zo ruw was en er zoveel wind stond, anders
hadden we zeker ook eens gezwommen...
Vandaag hebben we ook de klok een uur moeten terugdraaien. Elke 15
lengtegraden we verder naar het westen gaan, moet de klok een uur worden
teruggedraaid.
Het verloopt voor de rest allemaal prima. De boot doet het uitstekend en we
zijn ons zee-leven al helemaal gewoon geworden. Allemaal vinden we het
heerlijk. Het lijkt ook helemaal niet dat we bijna een week onderweg zijn.
Iedereen heeft de indruk dat we pas een dag of drie aan het varen zijn. De
kinderen hebben in de namiddag weer een hoop schoolwerk gedaan, terwijl ik
twee mooie azen ben kwijtgeraakt bij het vissen. De eerste keer had ik
wellicht een kanjer van een vis beet, en die heeft zo hard gesnokt aan de
lijn dat die geknapt is (lijn met breeksterkte van 50 kg). Weg was die vis
met mijn schone gouden plastieken inktvis. Daarna mijn paarse wahoo-inktvis
gemonteerd. Tien minuten later weer van 't zelfde. Daarna een uur bezig
geweest de lijn die op de molen zat, te vervangen door betere lijn. Ik heb
het vermoeden dat de man van de viswinkel in Las Palmas me in 't zak heeft
gezet en een minderwaardige lijn op de molen heeft gezet. Sinds de nieuwe
mijn erop zit, is er niks meer geknapt, maar ook niet meer beet gehad... De
spaghetti was ook heel lekker. Morgenochtend nieuwe poging.
Ah! Nog iets: we hebben vandaag een andere boot gezien! Aan de horizon. 't
Was druk zeg.

Dag 8

Deze ochtend, voor het eerst sinds ons vertrek, eens naar mijn moeder gebeld
met de satelliettelefoon om haar wat gerust te stellen. Leuk om haar en
mijn vader te horen. Die heeft er thuis wellicht zijn handen mee vol om
haar op haar gemak te stellen. Gelukkig is net op dit moment ook een nieuw
kleinkind in de familie, zodat er de nodige afleiding is. Ook bijzonder tof
te horen dat Finn, mijn eerste neefje en Haikes eerste metekind, zo'n tof,
schoon, lief, alert en flink bazeke is.
Daarna, zoals elke dag, Adam van de Elena aan de lijn. Echt geestige babbel
iedere keer. Ze liggen een 100 mijl van ons verwijderd en kregen net de
regenbuien over hen heen die wij vannacht over ons heen hebben gehad. Als
het geen "squall" is (een regenbui gepaard met stormwinden), is zo'n
regenbui een zegen. De boot is eens helemaal gekuist met zoet water.
Vandaag op het programma: Ed the Iguana, onze leguaan, nog eens aansporen
zijn log te schrijven voor de ARC-website, wat slaap inhalen want we zijn
wat ontregeld na het veranderen van uur, schoolwerk voor de kids en vissen,
vissen, vissen. Vandaag willen we geen pasta eten!

Hasta La VIS- ta !