Groeten uit de Atlantische Oceaan

22/11/2009 Dag 1 van de oversteek: de start…

Fenomenaal is dat. 216 boten die buiten de haven van Las Palmas allemaal samen klaarliggen voor het startsein. En dan klinkt het door de marifoon: “5, 4, 3, 2, 1… This is the start of the 24th ARC. We wish you all a good crossing of the Atlantic”.  En dan gieren adrenaline en emoties door het lijf als je al die boten door de startlijn ziet gaan, de raceboten eerst, daarna de cruisers zoals wij.  Magisch. 

Een paar uur daarvoor hadden we afscheid genomen van onze collega’s op het ponton.  Het heeft toch iets onbeschrijflijks: iedereen voelt dat hij iets doet dat hij de rest van zijn leven zal meenemen en weet dat de andere dat ook voelt.  Niemand weet echt waar zich aan te verwachten en of het wel allemaal goed zal aflopen…  En dan nog eens afscheid nemen van Lucce en Bea.  Met toegesnoerde keel en natte ogen zijn we van ons ponton weggevaren.  We vonden het fantastisch dat ze er waren om ons uit te zwaaien.

De eerste dag zeilen was heftig.  Veel wind en hoge golven.  Het was maar stilletjes aan boord.  Flor heeft de hele namiddag geslapen.  Ward was ziek. Haike en Sepke hadden het lastig.  De boot schommelt constant van links naar rechts, zodat koken, rondwandelen aan boord, zitten en zelfs liggen onaangenaam is en je je constant ergens moet aan vastklampen. 

De eerste nacht was ook heftig.  Maar opmerkelijk dat er zoveel navigatielichten van andere boten rond ons te zien waren.  Tegen de ochtend was het pak uiteen gezwermd en zagen we nog 4 boten aan de horizon.

 

Nog 2 ARC dingen:

-          De kinderen doen mee met de Basilicum-competitie.  Wie erin slaagt de mooist bloeiende basilicumplant naar de overkant te brengen, wint een prijs.  Ze zijn nogal bezig geweest met die plantjes.  Mooi verplanten, vetstof geven, tegen praten, …  Bij het reven in 35 knopen wind hebben we een grote golf over de boot gekregen.  Al onze basilicumplantjes zien er nu uit als spinazie, die een uur gekookt heeft.

-          We kregen van Nick van de ARC Kids Club, “Ed De Leguaan” mee.  Het is een plastieken leguaan die aan zijn 10^de overtocht van de oceaan begint.  We vinden het een eer hem te mogen meenemen met ons en zijn bijzonder blij dat we nu ook crew aan boord hebben die ervaring heeft met een oceaan oversteken.

 

Dag 2:

Ook weer veel wind en hoge golven.  Het is een heftig inslingeringsproces.  Normaal duurt het drie dagen tegen dat je je zeebenen gevonden hebt en we zullen blij zijn als het zover is.  Kids weer erg stilletjes, wat in de zetel hangen, boekje lezen of luistercd beluisteren, meer zat er niet in.  Flor heeft meer geslapen dan hij wakker is geweest.  Morgen zou het over moeten zijn…  Omdat je niet veel honger en dorst hebt, loert dehydratatie om de hoek.  Het is volle zon, maar door de wind en de zee voel je niet echt  dat je aan het uitdrogen bent.  Daarom heeft elk van ons zijn eigen fles water met naam erop.  Zo kunnen we bijhouden hoeveel er gedronken wordt.

Tegen de middag zagen we niemand meer rond ons.  We zijn nu helemaal alleen op de grote oceaan.

Vanochtend is één van de racejachten zijn roer verloren.  Voor hen is het avontuur al gedaan.  Ze worden teruggesleept naar Las Palmas.

Ed, de Leguaan, heeft helemaal geen last van de golven.  Hij drinkt wel niet veel.  Buiten Ed nog geen andere dieren gezien.  Vreemd.

Als de nacht valt merken we aan de horizon nog een ander bootje.  Zelfde richting, zelfde snelheid.  ’t Zal een ARC-collega zijn en het geeft iets geruststellends bij het ingaan van de nacht.

Intussen is de wind wat gemilderd (10 à 15 knopen) en beginnen de golven draaglijker te worden. Oef.

De slaap vatten tussen de wachten valt mee, ook voor Haike.  Afgelopen nacht hebben we 6 uur kunnen bijeen sprokkelen, en met een paar dutjes overdag volstaat dat wel.  

 

Tot over een paar dagen met meer nieuws uit de zee.