Groeten uit de Atlantische Oceaan - Dag 3

24/11/2009 - Dag 3

 

Het ene schip dat nog ergens bij ons in buurt de voer is nu ook verdwenen.  We hebben ervoor gekozen om noordelijker dan de anderen te blijven omdat het weer daar iets rustiger is.  Het is verleidelijk om mee met de rest snelheid te gaan maken, maar het is pas op de meet dat de prijzen gegeven worden.  We willen rustig inslingeren, ons materiaal niet teveel belasten en niet te snel vooruit vliegen om vermoeidheid te vermijden.  We zijn maar met z’n tweetjes die afwisselend zeilen (de boot wordt dus eigenlijk 24u per dag solo-gezeild) en we hebben tijd.  Zeeën van tijd, haha.  Als we aan de overkant zijn tegen dat mijn ouders er zijn, is het allang goed (oma zal wel in de reacties zetten wanneer dat precies is). 

We horen hier ondertussen van jachten met meer haast, die hun spinnaker (parasailor) gescheurd hebben, anderen hebben hun grootzeil gescheurd en varen nu enkel nog op een klein stuk zeil, …  De boot die zijn roer verloren was, is uiteindelijk gezonken.  De bemanning kon in veiligheid gebracht worden door een Search & Rescue schip.  Deze ochtend werd er ook een heel zwak mayday-bericht opgevangen door een andere ARC-boot.  De hele voormiddag hebben we berichten gekregen van het hoofdkwartier van de redddingsoperaties in Tenerife om uit te kijken in de positie van de mayday.  We hopen dat ze gevonden zijn.

Aan boord gaat het beter en beter.  Buiten één incident.  Flor heeft deze middag wel onze living helemaal ondergekotst.  Hij schrok er zelf van.  Een mengeling van appel (zijn ontbijt) en tomaat met advocado, hesp en mozarella (zijn middagmaal).  In de kajuit hangt nu een weeë zurige geur, maar het goeie eraan is: de vloer heeft nu een bijzonder goeie antislip/plaklaag.  En dat komt van pas in al dat gewiebel.  Door het kotsincident heb ik te laat op de knop van de Spotme geduwd (en hebben jullie wat moeten wachten op de positie op de site).  Hopelijk heeft dat niet teveel mensen verontrust.

Ah, nog iets: we hebben al 6 beschimmelde appelsienen en 4 gedeukte tomaten moeten “verwerken”: deels wegsmijten, deels opeten.  Ed de Leguaan haalde er zijn neus voor op.

Wat wegsmijten betreft: alles wat we thuis aan onze kippen zouden geven, gooien we overboord.  Voor de vissen.  Al de rest wordt eerst afgespoeld met zeewater, en dan zo klein mogelijk geplet en in vuilniszakken bewaard tot we in St Lucia zijn.  We hebben een antibacteriële spray gekocht in de hoop dat het de stank uit de vuilzakken zal houden.

Vandaag ook tijdens mijn dagelijks rondje ‘rigging check’ een probleem ontdekt.  We varen met uitgeboomde genua, en één van de touwen (de neerhaler) daarvan was aan het doorschavielen over Da Big Moddafokka (ons anker). Een stuk tuinslang van twee meter en tape hebben het probleem opgelost.  Een opengeknipt stuk tuinslang over de ruwe rug van Da Big Moddafokka, en tuinslang rond het stuk touw dat aan het slijten was.  Mooi werk, vond Ed, ervaringsdeskundige en Leguaan.

Het dagboek van Ed de Leguaan proberen we op de site van de ARC te posten, maar we hebben geen idee of dat lukt.

Om 17u samen aperitiefje genoten.  Zo’n moment allemaal samenzitten en babbelen is echt genieten.  En net dan, waren ze er weer: onze vrienden de dolfijnen.  

Als avondmaal was het rijst met rundsvlees en zoetzure saus.  De eerste volwaardige warme maaltijd op de tocht.  Hopelijk blijft ze bij iedereen binnen.

De duisternis valt hier in, geen ander schip te bekennen.  Don, de automatische piloot, stuurt nu recht naar 20°N en 30°W. Wind recht in ’t gat.

 

Veel groeten van ons allen!

(Positie om 19u40 UTC: 25°17’N 20°37W)