24-01-2010 - Dag 184 - Aves de Borlavento, Las Aves, Venezuela

Het doet een beetje pijn, het wegvaren uit Los Roques. Maar we willen de
wereld rond en dan moeten we in maart door het Panamakanaal en we moeten nog
langs Aruba, Curacoa, Bonaire, Colombia en de San Blas eilanden. We zeilen
met uitgeboomde genua het machtige natuurpark uit en kijken nog vaak om.
Benieuwd wat op onze wereldomzwerving daaraan gaat tippen.

Aves de Borlavento is ook een Venezolaanse eilandenarchipel die precies op
de weg van Los Roques naar Bonaire ligt. Er niet stoppen zou onnozel zijn.
Nog voor we Aves kunnen zien, komen hun bewoners ons al tegemoet: Boobies!
Hier zijn dat vogels, meneer. Een soort donkere zeemeeuw met blauwe ogen en
rode poten. Schitterende vogels, helemaal niet bang. We krijgen wat last
met drie van hen die onze plastieken aas inktvis achter de boot in de mot
kregen. Eentje duikt plots naar het aas, pakt het en stijgt terug op.
Gelukkig gaat de haak niet door zijn snavel en laat hij het aas terug
vallen. We zouden niet de eerste zeilers zijn die een vogel aan de haak
slaan, wat meestal fataal voor het beestje afloopt (je moet de vogel dan
binnenhalen, en als hij niet door verdrinking of door de schrik sterft,
sterft hij meestal van zijn verwondingen door de haak die de snavel
molesteert). Het inktvisaas dat op de oppervlakte van het water kaatst,
wordt snel binnen gehaald, en vervangen door ons oranje "Maartens Sure Fuck"
aas. Dat aas duikt naar 6 meter diepte, te diep voor de Boobies, hoewel er
een paar het met een duikvlucht proberen.

Het waait hard. De genua is genoeg om de boot aan zeven knopen door het
water te trekken. We varen om drie uur Aves de Borlavento binnen, we
kronkelen ons een weg tussen de ondieptes en de koraalrotsen die we goed
kunnen onderscheiden en we eindigen op een ankerplaats waar we moederziel
alleen liggen. Geen boot, geen gebouw, geen mens te zien. Voor ons het rif
waar de golven van de Caraïbische zee op breken, links van ons het vlakke
water rond eilandjes van de archipel en rechts van ons de dichte
mangrovebossen, (over)bevolkt met Boobies, fregat- en andere zeevogels die
af- en aan vliegen met eten voor hun jongen.

De duisternis valt en terwijl binnen de Buena Vista Social Club speelt en
iedereen zit te lezen, horen we buiten de wind loeien. Er raast 7 Bft wind
over het dek en de Nest beweegt heen en weer en op en neer. Het zou wel
eens een onrustig nachtje kunnen worden. En morgen gaan we met Moo naar de
Boobies kijken.