Een kort berichtje om te laten weten hoe het gaat:
heel goed. Enne:
- Cartagena is een prachtige stad. Machtige geschiedenis. De kinderen zijn er ook van onder de indruk.
- De spiboom is hersteld, rechtgetrokken. Op het moment dat ik alle hoop op reparatie verloor, kwam er plots een gast uit het niets die hem heeft meegenomen en ‘s avonds weer recht heeft afgeleverd.
- Met de spiboom is mijn moraal ook weer rechtgetrokken.
- Internet is hier een ramp, tenzij in de supermarkt, waar ik nu zit.
- We zijn volop bezig met de voorbereidingen van de transit door het Panamakanaal.
- Zaterdag gaan we verder. Richting San Blas eilanden. Moeten paradijselijk zijn. Met de op één na kleinste indianen ter wereld: de Kuna.
- De Kuna hebben hun kannibalisme al jaren geleden afgeleerd.
- Het motortje van de Pino hebben we kunnen verkopen aan een sympathieke jonge duitser.
- Nog nooit zo’n bedragen geld uitgegeven. Grappig. Voor het herstellen van de spiboom hebben we 60.000 peso betaald (+/- 20 euro). Een pintje kost hier 2500 peso (minder dan een euro).
- Vrouwen zijn hier ook niet duur, te zien aan de oude single zeilers die ze hier af- en aanvoeren naar de kant. Beetje zielig om te zien.
- Wat wel te duur is, is een binnenlandse vlucht naar Medellin. We keken ernaar uit om Eva, een Belgische vriendin, te gaan bezoeken die er al jaren bewonderenswaardig werk verricht, maar ons budget laat het niet toe. Met pijn in het hart.
- Toen ik vorige blog herlas, over de overtocht naar Cartagena, dacht ik: “ach, zo erg was het nu ook weer niet”.
Dat is toch het vreselijke?! Dat je tijdens het zeilen zelf soms de zaak vervloekt maar altijd - bij het binnenvaren van de haven al - vergeet hoe je dat vervloeken deed en denkt 'Eigenlijk was het niet zo erg.'
BeantwoordenVerwijderenpuntje 12 : ewel dat noem ik nu elasticiteit van de geest!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig is dat.
sylvia g
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat we allemaal een delete-knop ingebouwd kregen. Na de bevalling van de kinderen dacht ik ook telkens: "Eigenlijk was het zo erg nog niet...". :-) 'Bite the bullet' wanneer het moeilijk wordt, en 'enjoy and relax' wanneer het voorbij is. Wat kan een mens méér doen?
BeantwoordenVerwijderenBewondering toch hoor voor jullie avontuurlijke, moedige ingesteldheid!
Hilde (en Dries' groetjes)