Sorry

En dan kruip je in je bedje na een feestje in de Bora Bora Yacht Club, aan het voeteinde  heb je minder dan een meter breed, naast je je vrouw die al alles ingenomen heeft. Je kussen stinkt een beetje van het zoute zeewater dat een paar weken terug binnen gekletst is. Je voelt je rottig om dat je de blog verwaarloost en het vanavond wel ging updaten. En toch denk je: ‘t is toch te hopen dat er niet te veel andere mensen ontdekken dat dit soort leven het opperste geluk is… Ja, echt, sorry.

Ik zou het jullie bijna besparen, want het is van het ergste geluk: van dat geluk dat saai is om te lezen.

Binnenkort weer een week op zee, dus dagelijks verse miserie.

En een update van de voorbije week.