Van Bora Bora naar Raiatea, Tahaa en terug.

Bora Bora, part 1

We hebben een geweldig leuke tijd beleefd in Bora Bora. Te meer omdat het helemaal anders was dan onze verwachtingen. We dachten er aan te belanden in een hyperchique honeymooneiland vol dikke Amerikanen en trouwende Japanners. Die hebben we maar sporadisch gezien terwijl we broederlijk met de Flash V ergens afgelegen op de meest wondermooie ankerplaatsjes hebben gelegen. We hebben ons goed geamuseerd met de Belgen (Koen, Annie, Bob en Séverine) van de Flash V. Snorkelen, duiken, wakeboarden, dinghyracen, kokosnoten openen, shaken, aperitieven en samen eten.

De natuur in Bora Bora heeft ook iets magisch. Het eiland zelf is erg groen en is heel vruchtbaar. En het fauna en flora in het omliggende water is fantastisch. Terwijl Haïke haar dagelijkse rondjes rond de boot zwemmen aan het afleggen was, werd ze bezocht door een Manta van drie meter groot. Tijdens onze duik buiten het rif zagen we twee lemon-sharks waarvan één enorm groot (zeker 3 meter lang) en dik (ik dacht, terwijl ik bijna mijn mondstuk had ingeslikt van het verschot, dat er wellicht een duiker in zijn buik zat). En verder weer tientallen black tip reefsharks, maar daar zijn we intussen aan gewend.

Raiatea

Na 5 dagen Bora Bora moesten we terug naar Raiatea, voor onze garantiecheck. Die verloopt bijzonder vlot en het is bovendien een geruststelling dat de boot nog eens “gekeurd” is en goed bevonden. Er zijn een paar zaken die in garantie moeten geregeld worden (herstellen boordradio, nieuwe bilgepomp, en wat kleine dingskes), maar daar hebben we gelukkig de goede service van Ship Shop voor, die ons de stukken later op onze reis zullen opsturen. Ik installeer een voorlopige bilgepomp en koop een reserve VHF en installeer die, voor de veiligheid. De volgende etappe die we gaan zeilen, naar de Cook eilanden, wordt ook wel eens “The Dangerous Middle” genoemd, en daar willen we geen risico lopen.

Soit, de boot is dus weer in tip top shape en terwijl we nog in Raiatea liggen, ontdek ik iets erg interessant. Via de Flash V ontmoeten we een Amerikaans koppel (Ken en Suzan van de “Bint al Khamseen”) die zélf hun bier brouwen aan boord! Hij vond het fantastisch om zijn bier te laten testen door dé referentie in Bierland: Belgen. Een amberkleurig biertje, hergist op de fles. Schitterende pint, die zonder schroom naast een Palm kan staan. Op 10 dagen tijd brouwt hij 20 liter bier. Dat gaan we dus ook doen (vanaf Australie): zelf ons bier brouwen. Gedaan met dat gesukkel met blikken en rantsoenering.

Tahaa

Na Raiatea zakken we af naar het “Vanille Eiland” Tahaa. We ankeren in de Hanamene baai. Na een mooie wandeling bezoeken we een vanilleboerderij. Impressionant is het verwerkingsproces van de vanillestokjes die naar Europa (de grote stokken) en de VS (de kleine stokjes) worden uitgevoerd. Puur natuur, gedroogd door de zon, er komt geen machine, noch iets chemisch aan te pas.

De ochtend van de 11de juli varen we op de Flash V mee, de baai uit, om de zonne-eclips te kunnen zien. Een bijna volledige eclips. Bijzonder bijzonder.

De vakantie van Bob en Séverine is voorbij en ook Koen en Annie gaan weldra terug naar België. We moeten dus nog eens afscheid nemen, en dat doet pijn. Aan de andere kant van de wereld met Belgen optrekken, het was een beetje terug thuis zijn.

Bora Bora, Part 2

We zijn erna met volle zeilen naar Bora Bora gevlogen op onze huwelijksverjaardag. De wind zat perfect, was hard, de golven vielen mee, en zo haalden we tot 9,5 knopen. Op de VHF ontdekten we dat de snelle catamaran Sea Level een kleine tien mijl achter ons voer. Sea Level had de regatta tussen Tahiti en Moorea gewonnen, met topsnelheden van 19,3 knopen. We dachten dus dat het niet lang ging duren vooraleer ze ons zouden inhalen, maar het lukte ons om eerst de pas van Bora Bora in te sturen.

Het verzamelpunt van de yachties om de festiviteiten voor “Bastille Day” of “Quatorze Juillet” te vieren, is in de Bora Bora Yacht club. We pikken het laatste vrije boeitje op en merken dat we omringd zijn door bevriende boten: Fine Gold, Tangaroa, Elena, Mulan, Stray Kitty, Bubbles en eindelijk nog eens de Sunboy! Die hadden we voor het laatst in Bonaire gezien en waren door technische problemen een heel stuk achterop geraakt.

De Bora Bora Yacht Club heeft sinds twee jaar nieuwe uitbaters en die doen heel hard hun best om de slechte reputatie, die de club had, terug goed te maken.

Uitstekende omstandigheden om te feesten dus, en dat gebeurt dan ook. We nemen met de hele yachtclub deel aan de feestelijke parade door het stadje, verkleed als piraten. Het zootje ongeregeld van de Bubbles steelt de show door hun flessen rum aan de plechtige magistraten, die op de eerste rij in de tribune zaten, aan te bieden. Wat later doen ze de hele stad lachen door met hun piratenvlag achter de deelnemers van de bananenrace te rennen.

De kinderen amuseren zich de rest van de dag met hun vriendjes van de andere boten en ze mogen het kampvuur aanmaken.

‘s Avonds is het party in de Bora Bora Yacht Club…

‘s Anderendaags horen we dat tijdens onze vrolijke drukte het elders minder vrolijk was. Een vrouw op een Australisch jacht krijgt tijdens hun oversteek van Moorea naar Huahine een hersenbloeding, er zinkt een ander jacht tussen Mexico en de Markiezen, en op de Mulan wordt tijdens het feestje een laptop gestolen. Ze zijn al hun foto’s van het afgelopen jaar kwijt.

Nu maken we ons stilaan klaar om te vertrekken naar de Cook eilanden. De wind zit goed en zou vanaf maandag wegvallen. Dat hebben we net nodig in dit stuk. In de meeste van de Cook eilanden kan je enkel binnen en ankeren als het rustig weer is. Anders moet je er voorbij en kan je pas in Tonga stoppen. We zijn dus klaar om 9 dagen te varen, en hopen voordien te kunnen stoppen in Aitutaki, Palmerston en/of Niue.