De oversteek van Tonga naar Fiji…

… ligt bezaaid met riffen die niet op de kaart staan en eenmaal dichter bij Fiji ligt het ene kleine eilandje naast het andere. Fiji bestaat uit 300 eilanden. Wij moeten iets over halfweg eerst door de Lau eilandengroep en om er veilig tussen te kunnen varen moet je één van de beschreven passen nemen.

Over één van die passen zegt Jimmy Cornell in de cruisersbijbel “World Cruising Routes”:

If using the Oneata Passage , one should be aware of the dangers of sailing at night through the area west of Oneata, where none of the islands have lights.

De Oneata Passage hebben wij genomen. Het is nu nacht, en we zijn ten westen van de Oneata pas. Het lijkt spannend maar onze digitale kaarten (Navionics) kloppen. Enfin, ze klopten toch toen het nog daglicht was. Straks komt de volle maan ons ook nog wat helpen.

De eilandengroep van Lau ziet er fantastisch uit en het is heel verleidelijk om er te stoppen. Maar het mag niet. Je kan enkel een cruising permit in Suva bekomen, en dat kan slechts uitzonderlijk, op uitnodiging van een inwoner daar. In de gidsen staat dat Fiji het toerisme daar ontmoedigt omdat het heel rurale en authentieke volkeren zijn die er wonen, en ze willen dat zo houden. Het bezoek van bootjes als ons is er niet gewenst, we respecteren dat en varen ‘zonder aankomen’ door een paradijs verder naar het hoofdeiland van Fiji, Vitu Levu.

Mijlpaal nummer 1

We zijn op onze oversteek een mijlpaal gepasseerd. De meridiaan die door België loopt en waar we vertrokken zijn (04° oosterlengte),  zijn we aan de andere kant van de wereld opnieuw overgestoken (176° westerlengte). We zijn letterlijk de halve wereld rondgevaren. We blazen de wereldbol op, die we van Sylvia en Fabien gekregen hebben bij ons vertrek, om het de kinderen uit te leggen. Ze staan ervan versteld hoe ver we van huis zitten. Verder kan niet. De wereld is halfrond.

En we hebben dat gevierd. Met ons laatste pakje chips als aperitief, het laatste pintje Maka en de laatste frisdrank uit de koelkast. Onze voorraadkasten zijn bijna leeg. Het goedkope Fiji zal een verademing zijn na de dure Pacific en zijn schaarse voedingswaren. De prachtige dorade (mahi mahi of ook dolphin fish) die we vandaag gevangen hebben wordt als feestmaal opgediend. Enfin, 800 gram van de 7 kilo vis. De rest zit in de frigo.

De derde nacht is ondertussen ingegaan en iedereen heeft weer zijn zeeritme kunnen vinden en kan van de tocht genieten. Hoe langer je in kalm water verblijft, zoals in Tonga, hoe langer het duurt om je zeebenen weer terug te vinden. Flor zit ook opnieuw in zijn zonneritme. Opstaan bij het opkomen van de zon, om 6u, en om 18u in slaap vallen op zijn bord met dorade omdat de zon weer onder is gegaan.

Mijlpaal nummer 2

De derde nacht passeren we nog een mijlpaal. De Oost-West grens. België ligt op het oostelijk halfrond. Het was maar een klein stukje varen tot in Engeland (voorbij de Greenwich meridiaan of de nulmeridiaan) vooraleer we op het westelijk halfrond aankwamen. Wel, vanaf dan tot vannacht hebben we elke meridiaan van dat westelijk halfrond gekruist. Van nul naar 180 graden. En als we straks de 180 gradengrens doorkruisen, zijn we terug op het oostelijk halfrond. Na een dik jaar terug op hetzelfde halfrond als waar ons thuisland ligt. Dat gaan we morgen vieren. We hebben nog een blikje met pindanootjes voor de aperitief. En als feestmaal eten we mahi mahi.

Mijlpaal nummer 3

We zijn nu ook van onze wereldkaart, die in de woonkamer hangt, gevaren. De rode lijn, die onze route weergeeft, is helemaal tot de linkerkant van de kaart getrokken. Suva (Fiji) ligt aan het begin van rechterkant. De kinderen vonden het leuk om mee te ontdekken dat we niet van de aarde gevallen zijn. De wereld is rond.

We gaan ook dat vieren. Als we voor anker liggen in het quarantainegebied van de haven van Suva. Met wat vrienden van andere boten, die ook liggen wachten op inspectie, gaan we barbecueën op onze boot. Dolphin fish!