Tonga, Tonga, Tonga !

Armada

We voeren dus met onze kleine armada rond in Tonga. Het verjaardagsfeest van de jongens kwam eraan en dat wilden we op het eilandje Vaka’eitu vieren. Zo werd de kleine armada plots een grote armada, met een heleboel boten met kinderen erop. We hielden een schattenzoektocht met gps op een prachtig stuk eiland. De schat was een grote doos met snoepen. Geestig hoe zo’n internationaal gezelschap kinderen zich zo kan amuseren samen. De Australische kinderen van de Sunboy, de Zuidafrikaanse kinderen van de Merlin, de Nederlandse kinderen van de Tangaroa en de Elena, de Franse kinderen van Olivier, de Amerikaanse kinderen van Oso Blanco en Totem, en onze drie Belgjes… ‘t Was mooi om te zien .

Lape

In onze zoektocht naar de geschikte locatie voor het feestje waren Haïke en ik ook op het eiland Lape beland. Er wonen zes families op en er was 1 schooltje met 5 kinderen. We geraakten aan de babbel met Koleo, een vijftig jarige inwoner van het eiland. Hij nodigde ons uit om zondagmorgen naar de mis te komen en nadien een grote lunch te houden op het strand. Ze wilden er niks voor vragen maar we mochten altijd een donatie doen voor de restauratie van hun aanlegsteiger. We kregen 20 zeilmakkers op de been om mee naar het feest te komen en zo het eilandje en zijn gammele aanlegsteiger een stevige financiële duw in de rug te geven. ‘t Was een unieke zondag. Prachtige gezangen in een klein kerkje, met zicht op zee. Het buffet was een verbluffende collage van Tongaanse gerechten: een geroosterd varkentje (ik kreeg het oor op m’n bord), zeeslakken, jam (een soort maniok), taaie eilandkip, watermeloen, zoete aardappelen, gehakt in olijfbladen, kokosbrood, allerlei slaatjes, …  Heel speciaal en lekker (maar het oor heb ik niet opgegeten).

Duiken

Tonga hebben we ook afgevinkt in ons lijstje van droomduiken die we wilden doen. Samen met Adam en Leonie van de Elena gaan we met Beluga diving twee duiken maken. We hadden de hele duikboot voor ons alleen. De eerste duik heette ‘Chinatown’: een heerlijke duik, prachtig koraal (waaronder ook “magic” koraal dat van kleur verandert als je het aanraakt), vele clownvisjes (de Nemovisjes), zeeschildpadden, … De tweede duik was een ‘cave’-dive. Eerst een grot in waar je boven kon komen, langs koraal in waaiers (seafans) naar een lange tunnel onder water waar we de andere kant weer uitkwamen.  Twee keer drie kwartier zitten genieten van het onderwaterleven in super helder water, elk twee duikflessen leeggezogen. Bij het terugkeren merkten we dat onze divemaster (jong sportief gastje, begin de twintig), maar 1 duikfles had nodig gehad want van de tien duikflessen was er nog 1 ongebruikt. Die gast is wellicht de tussenstap in de evolutie terug van zoogdier naar vis. Of hij moet kieuwen hebben.

Afscheid nemen

De duik met Adam en Leonie was een onderdeel van ons afscheidsproces. De Elena vaart van hier verder naar Nieuw Zeeland, terwijl wij naar Australië gaan.  Het tweede luik van ons afscheid bestond erin samen te aperitieven en te gaan eten, elkaar uitgebreid te bewieroken, de vele mooie herinneringen op te halen en in tranen en snotteren uit te barsten. We hebben samen de halve wereld afgezeild en de mooiste momenten van ons leven met elkaar gedeeld. Wat gaan we elkaar nog missen.

Kenutu

Dan op weg naar het mooiste ankerplaatsje van de Vava’u eilandengroep, het eilandje helemaal ten oosten: Kenutu. Moeilijk stukje navigeren omdat een hurricane alle markeringen van de passage tussen de koraalrotsen en ondieptes had weggeslagen, maar we varen er zonder problemen rustig tussen door. We vinden er onze vrienden van de Quartermoon, Sunboy en Go Beyond. Een giftig clubje feestvarkens eigenlijk. Elke avond steken we grote vuren aan op het strand om te barbecueën, te weerwolven, te drinken, te lachen en te dansen. De dagen vullen we met wandelingen, snorkelen, hout hakken met onze machetes voor het vuur en ‘kneeboarden’. Kneeboarden is een soort waterskiën op een surfplank op je knieën.  Sepke en Ward zijn er helemaal mee weg, terwijl Flor het liefst van al gewoon op die plank wilt blijven liggen om zo aan een rotvaart, achter de dinghy aan, door de baai gesleept te worden.

Alcohol

Omdat de alcoholconsumptie een stuk hoger is in het gezelschap van zo’n heftig clubje feestvarkens, experimenteer ik voor het eerst met het maken van bier. Een cider om precies te zijn. Een cider van mandarijnen, limoenen en een pompelmoes. Na vijf dagen brouwen was het een spannend moment om het brouwsel te testen. Anderhalve liter pompelmoescider hebben we rond het kampvuur uitgedronken om te besluiten: ondrinkbaar.

Gelukkig zonder vervelende nevenwerkingen, tenzij wat vals gezang en gibberend gelal. Volgend brouwsel wordt een appelcider en niets bitter.

Plaatjes