Ik heb je beloofd om een lange brief terug te schrijven en hier komt ie dan.
Deze ochtend om 5 uur zijn we vertrokken uit Vanuatu. Papa had
gisteren gezegd dat het tegen de wind in was en dat de golven van
vooraan gingen komen. Dus maakte ik alles vast in mijn kamer. Want als
ik dat 's ochtends moest doen was ik al direct zeeziek. Dus maakte
papa om 5 uur de boei los terwijl wij nog allemaal lagen te slapen.
Toen ik de motor hoorde starten wist ik dat we vertrokken naar
Nieuw-Caledonië. De motor bromde en A Small Nest vaarde uit. Zalig. Ik
werd weer wakker en de boot ging op en neer. Het was net een wieg,
maar toch kon ik niet meer slapen. Ik was benieuwd waar de jongens
waren. De jongens lagen buiten. En papa was ook wakker. Mama lag te
slapen. De jongens hadden genoeg buiten gezeten en gingen in hun kamer
nog wat slapen. Ik vroeg of ik mee mocht komen slapen en dat vonden ze
geen probleem. Ik legde me naast Ward en Flor lag naast Ward.
Gezellig. Mama was wakker geworden. En papa had de vislijn uit
gesmeten. Papa had zo zin in pannenkoeken en vroeg aan mama of ze
pannenkoeken wou bakken. Joepie!!! Mmmm! De pannenkoeken waren zeer
lekker.
Papa ging gaan lezen. Mama ging op de wacht staan en wat lezen. Ward
ging een film kijken met Flor. En ik las buiten mijn boek uit. Flor
had genoeg gekeken en ging gaan slapen. Hij was een beetje zeeziek.
Ward kwam buiten zitten. Ik had mijn boek uitgelezen en legde me effe
neer. In geval dat ik zou kunnen slapen. Ward viel na een tijdje in
slaap. En papa kon zijn slaap ook niet meer trotseren en viel ook in
een diepe slaap. Ik kon niet slapen en begon dus aan een nieuw boek.
Na een hele tijd werden papa, ward en flor wakker. Het was ondertussen
4 uur geworden. Mama haalde frambozen tevoorschijn en we aten ze
allemaal op. Mama had gezegd dat het een rustdag was en daarom mochten
we een film kijken. Je weet wel wat ik ga schrijven: we keken weer een
film. Na de film ging ik buiten aan het stuur zitten en keek hoe
schuin we gingen. Toen besefte ik dat we al gans de dag zo gingen en
ik was niet eens bang. Het was prachtig, de zon ging onder. Ik bleef
daar nog effe zitten en dacht toen: ik schrijf een brief naar Oma, Opa
en Mika. Mijn brief loopt nu ten einde. Ik vond het een lange maar
leuke dag.
Groetjes,
Sepke
XXX
PS: Ik weet al een volgende brief maar dat blijft nog een verrassing.
PPS: We hadden helaas geen vis beet.
Dag prinses,
BeantwoordenVerwijderenWat een verrassing om jullie brieven te lezen bij ons ontbijt deze morgen.Ik ben er door ontroerd en ge weet dat een traantje wegpinken er bij mij, bijhoort. Door jullie brieven krijgen we een glimp van het dagelijks leven op de boot midden de oceaan. Alles lijkt zo vanzelf te gaan. Ieder vindt zijn rithme en zoekt de best mogelijke zachte plekjes om zich tegen zware golven te beschermen. Omdat papa en mama weten wat ze doen, voelen jullie zich veilig en geborgen in jullie nestje.
Pannenkoeken eten voor ontbijt moet heerlijk zijn. Dat ga ik ook eens doen! Het wordt dan een "nestjes ontbijt"!
Geniet maar, lieve schat, van al het mooie en wonderlijke dat jullie op elke tocht zomaar te zien krijgen. Leven is mooi!
Liefs en knuffels van je Oma
jamaar!wat van het schoolwerk, slaapkoppen!
BeantwoordenVerwijderenSepke, Wat heerlijk om zo met jullie mee te mogen leven. Misschien ga je ook nog een keer een filmpje maken voor Man Bijt Hond? Dan kunnen we het allemaal nog eens bekijken.
BeantwoordenVerwijderenMees en Pieter zijn inmiddels aangekomen in Devonport op Nieuw Zeeland. Ze gaan daar naar school en hebben zwemles. Als we ze aan de telefoon hebben krijgen we hele enthousiaste berichten. Mees belde pas geleden met Hanneke en vertelde zijn verhaal tot hij op een gegeven ogenblik tegen Leonie zei "Is het zo genoeg mamma?" Toen Leonie bevestigend antwoordde hing Mees meteen op.
Vdeel plezier en de groeten aan pappa, mamma, Ward en Flor.
Pim Tiddens (de opa van Mees en Pieter)