Port Vila, Efate, Vanuatu – 9 tot 15 oktober 2010

We liggen in de hoofdstad van Vanuatu. Een stuk minder primitief dan de andere dorpen die we bezochten in Tanna en Erromango. Hier is wel elektriciteit. Er staat een groot hotel, er is een jachthaven, ze hebben overal stenen huizen, er zijn supermarkten en bankautomaten.

Hier richten ze zich op de Australische en Nieuw-Zeelandse toeristen die op grote cruiseschepen aangevoerd en in het stadje uitgespuwd worden. Hier adverteert het ene immokantoor naast het andere grote ontwikkelingsprojecten. Ongerepte eilandjes en paradijselijke stranden zullen worden volgebouwd. Over vijf jaar zal het hier wellicht niet meer te herkennen zijn.

We hebben, gelukkig nog helemaal alleen, kunnen genieten van de mooiste watervallen die we ooit gezien hebben. De sjofele musea en tuinen hadden hun onprofessionele charme. We reden rond in oude busjes voor een dollar, …

La Nina

Veel zeilers blijven maar zeggen dat het een ‘El Nino’ jaar is. Dat is het niet. Het is een ‘La Nina’ jaar.  Ik leg het heel bondig en kort door de bocht uit voor de geïnteresseerden (anders schuingedrukte tekst gewoon skippen). ‘El Nino’ en ‘La Nina’ zijn weersystemen die ongeveer om de vier jaar plaatsvinden. Ze worden beiden veroorzaakt door de warme zeestromingen langs de westkust van Zuid Amerika. Als die zeestroming hard stroomt is het een El Nino jaar, als die heel zacht stroomt en zo  de Humboldt stroom vanuit Antartica kan overnemen, is het een La Nina jaar. Soit, om het kort te houden: beide systemen beïnvloeden het normale weer in de Pacific omdat de watertemperatuur verschilt met wat normaal is. Het effect is dat in een El Nino jaar de winden veel gematigder zijn, in een El Nina jaar kunnen ze veel sterker zijn dan normaal. Maar in beide gevallen begint het hurricaneseizoen vroeger. In een ‘El Nino’ jaar is het water warmer rond de evenaar, in een ‘La Nina’ jaar is het  warme water veel zuidelijker gesitueerd…  Op dit moment zijn de temperaturen van het oppervlaktewater van de Pacific rond de evenaar 25 graden, dat is zo’n 4 graden koeler dan normaal. En hier in deze streek is het warmere water dan normaal blijven hangen. En, als er zoveel warm water veel zuidelijker gecentreerd ligt, is de kans veel groter dat er cyclonen ontstaan. Om maar te zeggen: we mogen dit jaar niet te lang in de Pacific blijven hangen als we niet in een hurricane willen belanden. 15 November is de ‘normale’ weer-deadline om in Australië te zijn. We gaan er twee weken vroeger proberen te zijn. Volgende week worden hier in Port Vila de aanlegboeien afgezonken, omdat ze geen jachten meer verwachten. Het geeft ons allemaal een gevoel van op het nippertje te leven (maar we zijn nog mooi op schema, mama).

Naar Nieuw-Caledonië

Morgenvroeg vertrekken we naar Nieuw Caledonië. Van hieruit is dat bijna pal naar het zuiden, dus verwachten we scherp aan de wind te moeten hakken. We plannen een tussenstop op het eiland Lifou, 200 mijl van hier en een deel van de Loyality Islands dat weer een deel is van Nieuw Caledonië. Nieuw Caledonië is dan weer een deel (kolonie) van Frankrijk, dus er wachten ons lekkere kazen, stokbroden en wijn.

Na een weekendje Lifou varen we verder naar de hoofdstad Noumea.

En daar maken we ons dus klaar om onze laatste grote oversteek  (naar Australië) te maken en het tweede grote hoofdstuk ‘De Pacific’ van onze reis af te sluiten.

Nog 1 ding waar bij ons wat stress over bestaat. Onze visa-aanvragen voor Australië. Waar het maar een week duurde om goedkeuring te krijgen voor mijn visa, blijkt er een probleem te zijn met de visa voor Haïke en de kinderen. We hopen het snel opgelost te krijgen in de Australische ambassade van Noumea. Anders kunnen we niet naar kangoeroeland…