dinsdag 16 november 2010

Couple rescued from sinking yacht

En ik wou net een stukje schrijven over de overdreven veiligheidsmaatregelen die de Australische Coast Guard hanteert. Als je langs de kust van Queensland en New South Wales zeilt, word je constant gemonitord door de Coast Guard. Voor je vertrekt, laat je de Coast Guard weten waar je heen gaat en wanneer je daar denkt aan te komen. Als je op je bestemming bent, laat je hen dat ook weten. Als ze niks van je horen, dan roepen ze je op om te checken of alles OK is. En als je een lange oversteek maakt, van een paar dagen, dan checken alle rescue stations waar je passeert je status. Wij zijn ons al eens vergeten ‘uit te checken’ en hadden de boordradio al uit staan. Ze hebben ons opgebeld op onze gsm om te vragen of alles wel OK was. Een andere keer, toen we tussen de pieren van de haven van Mooloolaba aan het binnen varen waren, riepen we de Coast Guard Mooloolaba op om ons uit te checken. Dat mocht nog niet. We moesten eerst veilig aangelegd zijn. Tien minuutjes later, midden tijdens ons aanlegmanoeuvre in een smal plaatsje in de jachthaven, riepen ze opnieuw op. Of alles wel OK was en of we al aangelegd waren. Ja, zeg.

Als je net meer dan 15000 mijl op de teller hebt staan, de Atlantic bent overgevaren, de hele Pacific hebt doorkruist, en je voor je veiligheid meestal op jezelf bent toegewezen geweest, dan is dat een serieuze aanpassing en een vreemd gevoel. Het lijkt wel of je plots een puber bent met een overdreven bemoeizuchtige moeder. Je krijgt de neiging om er tussenuit te muizen, je niet meer aan te melden, en lekker anoniem en onafhankelijk de kust af te varen.

Maar het moet wel gezegd: de Australische Coast Guard zijn wellicht van de beste, vriendelijkste en efficiëntste ter wereld.

Zonder hen had het wellicht een stuk slechter afgelopen voor dit koppel die bijna klaar waren met hun oversteek van Fiji naar Australië en gisteren, niet ver van hier, moesten gered worden…

Couple rescued from sinking yacht
http://www.abc.net.au/news/stories/2010/11/15/3066633.htm

We zullen dus maar dankbaar gebruik maken van de uitstekende service die de Australische Coast Guard voorziet, en ons braafjes aan- en afmelden bij ieder stukje dat we zeilen…

6 opmerkingen:

  1. Die Australische kustwacht geeft waarschijnlijk een grotere betrouwbaarheid dan mijn brandende kaarskes. Luister maar naar hen!
    Och arme dat koppel, wat moeten zij in al die bange uren verteld hebben aan elkaar?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En toch hebben die brandende kaarskes toch al heel goed werk verricht, vind ik.
    Ik zou ze nog niet opzij zetten.
    groetjes
    sylvia G

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hela , hier is het nog 16 november ,17.14 u en niet 17 november 2.16u s'nachts.

    sylvia G

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha, ikzelf was ook een lastige puber die niet wilde dat ze zich met mijn reis bemoeiden. Wat dachten ze wel? Ik kwam van de andere kant van de wereld gezeild!
    Tot ik op een nacht met de hardste wind van de hele reis te maken kreeg, dacht nooit de haven binnen te kunnen varen met zo'n stormwind, en de coastguard met een trillende stem opbelde voor hulp en advies.
    Zelden zo blij geweest een rustige Australiër te horen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wou het efkes geheim houden maar de familie heeft die coastguard rijkelijk betaald om een oogje in het zeil te houden. Wat denk je? Eerst zonder navigatiesysteem varen en dan ook nog zelf bier beginnen brouwen. Wat zou je zelf gedaan hebben?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Willem, dat bier; even een wellicht overbodige vraag, hoe lang is dat bier houdbaar. Overbodig, omdat iedere houdbaarheids datum alleen een stimulans kan zijn om daar niet aan toe te geraken. Het zal toch slechts enkel dagen zijn?
    Gezondheid, Pim

    BeantwoordenVerwijderen