26-12-2009 – Dag 155 – Mustique

En opeens is Lanzarote van de kaart geveegd.  Mustique!  Moet je zien!

Het is een uniek eiland.  Het maakt deel uit van St Vincent & the Grenadines, en maakt daar ook een uitzondering op.  Het werd in 1959 door ene Lord Glenconner gekocht voor 45.000 pond en hij besliste om er een exclusief eiland van te maken voor de rich & the famous.  Ondertussen is het een tweede thuis voor medemensen als Mick Jagger, David Bowie, Bryan Adams, Amy Winehouse, Noel Gallager, Princess Margaret, Shania Twain, Kate Moss, David Duchovny, Hugh Grant, Tommy Hilfiger, enz, enz, enz…  Als je rich and famous bent, en je hebt geen lap grond en een adembenemend huis op Mustique, dan ben je een watje.

Maar eerlijk is eerlijk: het mooiste eiland dat we tot nu toe gezien hebben. 

Je kan hier alleen per boot of per vliegtuigje geraken (helicopters zijn hier verboden, en het grootste vliegtuig dat hier kan landen is een 6-seater.  En ze zijn allemaal heel gastvrij en vriendelijk naar yachties als ons (we kunnen hier maar 3 dagen blijven en het is stikkeduur, dus dat scheelt).  Op alle andere eilanden in de Caribbean komen de bootjongens naar je toegeroeid om je wat geld afhandig te kunnen maken voor een of andere dienst, hier bestaat dat niet.  Hier heeft de lokale bevolking genoeg aan de fooien en het kluttergeld van de rich and famous.  Hier zien ze ons niet meer liggen noch staan (en dat is een klein probleempje als je nog een visje of een kreeftje wilt kopen voor kerstavond).  Maar we liggen hier bijzonder exclusief en vooral rustig voor anker.

We hebben het eiland rondgewandeld en rondgefietst.  Iedere mens die met een golfkarretje (ze heten hier mules en zijn het lokale vervoermiddel) passeert, zwaait heel vriendelijk en herken je van ergens.  Van tv.  Maar van waar weer…

Prachtig om zo samen met Oma en Opa en de “Elena” Kerst te vieren.  Kerstavond trakteerde Opa op een etentje in het bekende strandrestaurant “Basil’s Bar”.  (een resto/bar waar Mick Jagger zo af en toe een privé-optredentje geeft als hij er zin in heeft, en wellicht hangt Bryan Adams dan gewoon halfzat aan de toog met een compleet zatte Amy Winehouse aan zijn arm).

En Kerstdag zelf was ook bijzonder gezellig.  Onze foto’s maken voor het kerstkaartje, wat snorkelen, proberen vissen te gaan vangen op het rif en met een bescheten commissie thuiskomen, wat tomaatjes kopen voor twee euro het stuk bij de lokale groenteboer, enz, enz…  Dan met onze bootjes naar het prachtige strand waar we een picknicktafel onder de palmbomen hadden zien staan.  Machtig.  Daar gingen we verder Kerstmis vieren.  Een flesje wijn later zijn we er gevlucht bij zonsondergang.  We werden er aangevallen door musquito’s (wellicht vandaar de naam Mustique) en zijn gevlucht in een groot weiland met geiten erop (het leek op ‘Out of Africa’).  Daar hebben we gebarbecued en geweldig genoten van ons kerstmaal met Opa en Oma en de vier vrienden van de Elena (Adam, Leonie, Mees en Pieter).  De avond hebben we afgesloten met ‘Weerwolven’.  

Vandaag hielden we het rustig.  Wat zwemmen, snorkelen, spinnakerzwieren en eiland verkennen.  Het is immers kerstvakantie.  En dan waren we getuige van iets spectaculairs.  Plots kwam hier een mega-motor-yacht de baai binnengevaren.  Ik bespaar je de speculaties wie daarin zou kunnen gezeten hebben, maar na wat research hebben we ontdekt dat hier het tweede grootste privéjacht dat ooit werd gebouwd, is binnengevaren: Al Mirqab.  Er is 21 man personeel aan boord en er is plaats voor 10 gasten.  Het schip is enorm (zie foto),  gebouwd in 2008, en is de eigendom van de rijkste man van Qatar (eerste minister en minister van buitenlandse zaken  van Qatar), en hij is tevens de vijfde rijkste mens ter wereld.  Ja, ja, die ligt hier gewoon een boot verder!!! De drempel om een ei aan de buurman te gaan vragen is weliswaar iets groter dan we gewoon zijn. (http://en.wikipedia.org/wiki/Al_Mirqab_(yacht) )

Deze namiddag hebben Haike en ik onze fietstocht rond het eiland afgesloten met een drankje in het Firefly Hotel.  Een bijzonder exclusief hotel, maar met het mooiste zicht op de baai waar de bootjes liggen en de ondergaande zon.  Aan de blikken van het sjiek gekleed personeel konden we opmaken dat het niet zo gepast was om er in short binnen te wandelen en te zweten als een rund (we waren net de steile helling opgereden).  We hebben toch de zon zien ondergaan met een magistraal zicht op onze boot (en die van onze buurman).  Machtig mooi.  Elk ijsblokje dat trouwens in onze drankjes zat was wellicht 5 euro waard.  Maar elk ijsblokje dat in je mond smelt bij dat zicht is eigenlijk onbetaalbaar.  Zeg het ze niet!  En waarom hadden we ons fototoestel vergeten?