Groeten uit de Atlantische Oceaan - Dag 14

Nog even het vervolg van dag 13 en een rechtzetting.

Iets te vlug geschreven dat de Minke Whales oog hebben voor authenticiteit.
Toen ik na het schrijven van het vorige berichtje onze vislijn weer binnen
nam, was onze laatste inktvis verdwenen. Ik troost me bij de gedachte dat
ik een walvis aan de lijn heb gehad, en dat ik daarmee de viscompetitie, die
we onderling hadden uitgeschreven met de Elena en de Sunboy, alsnog gewonnen
heb. Er rest mij nog een midweekje om mijn pleidooi voor te bereiden om de
concurrentie te overtuigen.

En dan die squalls. We hebben er onze portie dubbel en dik van gehad. Hoe
noordelijker je vaart, hoe meer kans op die squalls. Van het grote pak ARC
boten zullen de meeste ervan gespaard gebleven zijn. Wij hebben er vannacht
4 van over ons heen gehad. Tijdens 1 ervan dacht ik: "Dit is overdreven.
Dit is niet meer geestig." De regen deed pijn, het striemde door de wind in
mijn gezicht en op mijn benen. Windkracht 8 Bft. Het was pikkedonker door
de gitzwarte wolken en de golven sloegen op het achterdek. Alle zeilen
waren naar beneden gehaald, we hadden enkel een lapje genua van 1 vierkante
meter, en nog stoven we vooruit aan 6 knopen. Haike en de kinderen sliepen.
Dan voel je dat je volledig in de greep bent van de kracht van de natuur.
Nederig ben je dan. En dankbaar als je voelt dat die natuurkracht, die je
kan versplinteren en laten verdwijnen, zijn greep terug langzaam lost en
grijnzend toekijkt op dat kleine schulpje op de grote oceaan.

Dag 14

We hebben nog 1 squall zien passeren (en kunnen ontwijken). Hopelijk de
laatste. Volgens de weerberichten zouden er geen squalls meer zijn voorbij
de 50 graden westerlengte. Tegen de avond moeten we daar gepasseerd zijn.
Verder niet veel speciaals tenzij dat de kinderen enorm opschieten met hun
schoolwerk en we weer een Minke Whale als gezelschap hadden. We hebben hem
een paar keer volledig uit het water zien springen en met een enorme kracht
op zijn rug terug in het water zien splashen. Fenomenaal.
Geen vis gevangen vandaag. Geen verrassing want onze azen zijn weg.
We hebben nog een stukje biefstuk in de diepvries liggen. Dat snijden we in
fijne reepjes. Met ajuin, een tomaatje in stukken en een blik champignons
komen we daar een heel eind mee. We maken pitta's vanavond.

En daarna hopelijk een nacht zonder squalls en met slaap.