Groeten uit de Atlantische Oceaan - Dag 13

Nacht 12

Nacht 12 heeft een beetje met onze voeten zitten spelen. Eerst te weinig
wind, en dan tegen de ochtend, een dikke vette squall. Maar we hadden hem
zien aankomen en waren op tijd gereefd. We hebben even 8 Bft rond onze oren
gekregen maar dat duurde gelukkig niet zo lang. De boot is nog eens gekuist
en de nachtrust grondig verstoord. Zo. Het blijft wel de mooiste job ter
wereld. Oceaanvaarder met familie. Squall of niemendal.

Dag 13

Een prachtige dag op de oceaan. Heerlijk weer (30°C, hier en daar wat
wolken, perfecte wind, recht in 't gat, van 5 Bft uit het oosten), aangename
deining (golven van 3 meter maar een hoge periodiciteit zodat ze heel breed
zijn), het water is heerlijk (28,3°C), heeft een heldere saffierblauwe kleur
en A Small Nest snijdt erdoor aan 7 knopen.

Visnieuws: nog steeds ramadan bij de tonijnen en de daurades. Maar...

We hebben een hele tijd lang twee walvissen naast ons gehad (natuurlijk zijn
dat geen vissen, we weten wel dat het insecten zijn, dus past eigenlijk niet
onder 'visnieuws', maar alla). Het was een koppel Common Minke Whales, ofte
de Balaenoptera Acutostrata. Bij walvissen hadden we ons eerder apathische,
ongeïnteresseerde dieren voorgesteld, maar niets is minder waar. Ze
kruisten ons aan een enorme snelheid, keerden zich om en kwamen eens goed
kijken. Ze zwommen onder de boot, naast de boot, voor de boot en achter de
boot. Wat een elegantie en wat een snelheid die dieren van 10 meter en 9
ton konden ontwikkelen! Onwaarschijnlijk! Ze eten voornamelijk scholen
kleine visjes en krill. En mijn enig overgebleven inktvisje hing nog achter
onze boot! Ze zijn er vlakbij gepasseerd, maar ze hebben gelukkig een oog
voor authenticiteit. De Minke Whales zijn relatief kleine walvissen en dat
heeft ervoor gezorgd dat ze tot de twintigste eeuw gerust werden gelaten
door de walvisvaarders. Maar de laatste 100 jaar zijn er vele tienduizenden
afgeslacht door walvisvaarders uit Noorwegen, IJsland en Japan. Ons koppel
is er terug vandoor. Dat ze hier maar wat blijven, onder de
Kreeftskeerkring, ver genoeg van het noorden.

Ondertussen hebben er zich weer wat squalls zitten ontwikkelen. Het lijkt
wel of die dingen ons kunnen detecteren, want ze komen precies ook eens goed
kijken. Tijd om te reven! Tot morgen (of zo)!