St Helena, slot

Wat doet een mens als hij moet wachten op het vullen van gasflessen in St Helena?

1. Gaan duiken. Prachtige duik gemaakt, bijzondere helderheid van het water (te vergelijken met de duikcondities in Nuie. In grotten en spelonken, waar kreeften wonen van bijna een halve meter groot!

2. Gaan vissen. Met mijn maat Mads twee dagen proberen een Mahi Mahi of een tonijn te vangen met onze dinghy. Ondertussen kreeftenvallen uitgezet. Resultaat: een opengereten aasnet van de lobsterpot, een lege dinghytank en geen gram vis.

3. Vis kopen. Het is onnozel om hier zelf te gaan proberen vissen. Op de markt hebben we een kraampje gevonden dat vers gevangen yellow fin tuna (de beste tonijn) verkoopt voor drie euro per kilo! Haha! En de vissers die op de kade toekomen verkopen hun reuzenkreeften voor 5 pond… Gisterenavond hebben  we een tonijnfestijn gehouden op onze boot met Go Beyond en Blauwe Pinquin. Het was heerlijk en bijzonder leuk.

4. In spanning de gasflessen halen. Ik kon Tony, de gasvuller van het winkeltje Queen Mary, wel kussen. Hij is erin gelukt met een verkeerde fitting onze gasflessen toch vol te krijgen. We kunnen voort tot in de Azoren! Yes!

5, Routeplanningen maken. Op dit moment zit er een heel brede strook doldrums (windstille zone met onweren) van wel 600 mijl aan de evenaar. We varen van hier naar Ascension, geen probleem. Daarna varen we naar de evenaar die we wellicht rond 21° westerlente zullen oversteken. Van daar varen we in een boogje (we houden de tradewinds aan 50 tot 60 graden aan stuurboord) rond de Kaapverden (die we dus wellicht niet zullen aandoen), naar de Azoren. We verwachten daar begin mei te zijn.

6. Water bijvullen. Niet evident hier. De voorbije dagen hing er een waarschuwing uit aan het kraantje aan de kade dat het water besmet is met de E. Coli bacterie. We hebben geen watermaker aan boord, dus zijn we aangewezen op het locale water. Tot nu toe is dat nooit een probleem geweest. Bij de politie krijgen we zuiveringstabletten om ons water te ontsmetten. Het smaakt niet bijzonder lekker, maar we kunnen voort tot in Ascension.

7. De nodige reparaties doen. De lazyjacks waren hier en daar aan een oplapbeurt toe, dat is door Haike bijzonder netjes gedaan. Verder de mast in om het toplicht preventief te vervangen (was wat zachter gaan schijnen), want liever nu vervangen dan in het midden van een oversteek. En de kinderen hebben fantastisch werk verricht met het schoonmaken van het onderwaterschip en de kiel.

8. Nog een lapje tekst voor de blog schrijven en bij nummertje acht zeggen: “morgen laten we dit unieke eiland achter ons en hopen er ooit nog eens terug te komen”. St Helena - Ascension is een oversteek van een vijftal dagen.  So long!