=?utf-8?Q?Dagboek van een oversteek: Van Namibi=C3=AB naar Sint Helena - Deel IV?=

Dag 6 - woensdag 7 maart 2012

We krijgen steeds minder en minder wind. De hele dag en nacht varen we met een volledig grootzeil en uitgeboomde genua aan een rustige vijf knopen vooruit. Het gaat
langzaam, maar we zijn niet gejaagd.

Verder de routine van elke dag: lezen, schoolwerk, eten maken, eten opeten, brood maken, brood opeten, dutjes doen en wacht lopen.

Op het menu:
Ontbijt: wentelteefjes (verloren brood, met het laatste restje Namibisch brood)
Lunch: Tomaat, mozarella, bacon, olijfolie en basilicum in de oven
Avondmaal: vers gebakken brood met kaas

En een leuke afwisseling: we hebben ons allemaal buiten, achteraan op de achtersteven, gewassen met emmers zeewater en nadien snel afgespoeld met zoet water. Za-lig!

Om 22u steken we een ander belangrijk lijntje over. De Meridian. De GPS geeft zo even 000°00.000 E/W aan als we van het oostelijk halfrond naar het westelijk halfrond
varen. Iedereen slaapt en de enige waarmee we dit feit konden delen was Mads van Go Beyond die een paar mijl achter ons vaart. Vreemd dat we even elk op een andere
helft van de wereld waren. Het wilt ook zeggen dat we, voor de tweede keer tijdens deze oversteek, het uur hebben kunnen terugdraaien. We zijn nu 1 uur voor op
Belgie.

Het grootzeil wordt naar beneden gehaald wegens herriemaker. Te weinig wind om het zeil aan één kant te houden. Het klappert heen en weer. De rest van de nacht met
enkel genua uit. Het is magisch kalm. Volle maan, platte zee, de boot kabbelt rustig verder. Af en toe komen een paar dolfijnen rustig meezwemmen en gooien vliegende
vissen zich dramatisch op ons dek.

Dag 7 - donderdag 8 maart 2012

Nu al drie dagen geen scheepvaartverkeer meer gezien. Het is hier bijzonder rustig op de Zuidelijke Atlantische Oceaan. De wind is niet meer dan een zacht briesje van
8 knopen. We varen de hele dag met onze gennaker (ons rood ballonzeil). Heerlijk.

Wat ook heerlijk zou zijn, is een vis in de pan. Maar ze bijten niet. Ook andere boten waar we contact mee hebben (en die deze oversteek al voor ons gemaakt hebben),
wisten ons al te melden dat ze niks of bijna niks gevangen hadden. Het zal hier toch niet leeggevist zijn? In boeken van zeilers die hier dertig jaar geleden voeren,
wordt beschreven hoe ze de ene tonijn na de andere vingen...

We zitten een week op zee. De vader van Mads (Go Beyond) houdt hen dagelijks op de hoogte van het wereldnieuws. Omdat we samen varen heeft Mads' vader nu ook een luik
Belgisch nieuws in zijn mails opgenomen, die ons dagdagelijks voorgelezen worden via de VHF-radio. Het heeft iets absurds: op kanaal 77 luisteren we naar Belgisch
nieuws, voorgelezen door een Noor. Je zou hem "Joke Schauwvliege" of "Herman van Rompuy" moeten horen uitspreken. 't Klinkt als perfect Westvlaams.

Op het menu:
Ontbijt: een zachtgekookt eitje dat ik vergat uit het kokend zeewater te halen, dus het was hardgekookt...
Lunch: Hottentotbaaikreeftenstaarten in zoetzure saus, ui, knoflook, ananas en rijst
Avondmaal: mangoslaatje met mozarella en brood

Om vier uur hebben we de gennaker even gestreken en zijn we met z'n allen in het water gesprongen. In vijf kilometer diep water, terwijl de boot aan twee knopen, voor
top en takel, verder richting St Helena dreef.

Zonsondergang. We varen naast Go Beyond. Zij hebben een identieke knalrode gennaker. Doodjammer dat niemand dit spectakel kan zien. Zij aan zij, twee witte jachten
met hun rood ballonzeil bij ondergaande zon. Onze haren nog nat van de zwempartij, de boot klieft door een vlakke zee, volledig vrij... Een mens zou van minder
manisch worden. We laten die gennaker staan, vannacht, en de vislijn blijft uit tot een vis hapt. Yeah.