Walvisbaai, Namibië - 25 tot 29 februari 2012

De nachtelijke oversteek tot in Walvisbaai is een rustige. We motorzeilen de hele tijd want er staat bijna geen wind. Het meest opmerkelijke zijn de gigantische rode kwallen waar we langs varen. Af en toe kleurt de zee helemaal rood en af en toe wordt er eentje gemixt door onze propeller. Rode kwallensoep. Bijzonder.

Voor we in Walvisbaai aankomen, zeilen we voor de vierde keer de Steenbokskeerkring over en bevinden we ons opnieuw in de tropen. Het mag wel wat warmer worden, want de nachten op de boot zijn ijskoud. We doen meer kleren aan dan we zouden doen op een zeiltochtje op de Noordzee in de winter!

Walvisbaai is de grootste haven van Namibië. In een hoekje van de haven kan er geankerd worden voor de Walvis Bay Yacht Club. Leuk clubje, hier wordt wel actief gezeild, en de douches zijn fantastisch.

Het stadje zelf ligt op een half uur stappen van de haven. Het is een stuk minder charmant dan Luderitz, maar de winkels zijn beter. Daar is het ons uiteindelijk om te doen. Hier stocken we een laatste keer op, voor een paar maand. De volgende mogelijkheid die we zullen hebben om inkopen te doen, zal wellicht pas in de Kaap Verden zijn, en dan nog… ‘t Schijnt dat er ook niet veel is. Misschien tot in de Azoren dus, en dat is nog erg ver: ruim 5000 mijl…

Verplaatsen doen we ons met taxi’s en het duurt even voor we het systeem begrijpen. Daardoor worden we de eerste dag gigantisch opgelicht. Woest was ik op die taxichauffeur. Heel het centrum van Walvisbaai heeft kunnen horen wat ik van hem vond.

Grootste probleem dat we hier moesten oplossen, is het vullen van onze gasflessen. De officiële gasverdeler Afrox heeft dezelfde aansluiting op de gasflessen als die van ons, maar die weigeren niet-Afrox-flessen te vullen. Het andere vulstation vult wel internationale flessen, maar heeft dan weer dezelfde aansluiting niet. Na veel rondrijden en gedoe beslissen we om een grote Afroxfles van 9 kg te kopen en zelf onze flessen te vullen met behulp van een tussenstuk. De grote fles ondersteboven boven de kleinere fles, ze verbinden, beiden open zetten, ondertussen wat druk laten ontsnappen via ‘the bleed’ en huppekee, de flessen zijn gevuld. Pas als we terug thuis zijn, zullen we alles weten om een wereldreis te kunnen maken, lachen we.

En nu zijn we klaar om een historische oversteek te maken. Naar St Helena, het eiland in het midden van de Zuid Atlantische Oceaan, waar Napoleon in ballingschap verbleef. Het zal een historische tocht worden omdat we, wanneer we de lengtegraad van 002°44 Oost overschrijden, dat we dan alle lengtegraden ter wereld hebben gepasseerd van Oost naar West en zo de wereld officieel zullen rondgevaren hebben, omdat ons vertrekpunt in Nieuwpoort op die lengtegraad ligt. Een paar dagen voor onze aankomst op St Helena, zullen we dus reden hebben om een klein oceaanfeestje te houden…