=?utf-8?Q?Dagboek van een oversteek: Van Namibi=C3=AB naar Sint Helena - deel 1?=

Het duurt nog een tijdje vooraleer we donderdag echt kunnen vertrekken uit
Walvisbaai. In de voormiddag klaren we uit, en door onze aversie tegen het
onnozel taxisysteem (een taxi nemen met ons vijf is vijf keer duurder dan
een taxi alleen nemen), wandelen we de hele weg naar de officiële gebouwen.
Uitklaren verliep, net als het inklaren in Namibië, bijzonder vlot. We
nemen afscheid van onze nieuwe vrienden op Pomona en Iris en trekken het
anker uit een vieze vettige smurrie.

Het plan was om na het middagmaal, nog snel te gaan tanken en water bij te
vullen in de Small Craft Marina. Nog nooit zo'n "exotisch" tankstation
gezien. We moesten tegen een vissersboot gaan liggen met onze achterkant
aan stuurboord en onze boeg werd aan de kade vastgehouden. Aan bakboord
hadden we nog een meter over naast een vrachtschip. Wat die in de "Small"
craft marina was komen doen, was ons een raadsel. Ondertussen was het goed
gaan waaien, en dat maakte het allemaal wat spannender. De slang was maar
net lang genoeg om ons dieselgat te bereiken. 10 cm korter en we hadden
kunnen fluiten naar bijtanken. En ondertussen werd onze boot aangevallen
door vliegen die hun kans schoon zagen om van een vissersboot naar een
zeiljacht te verhuizen. Hoe zou je zelf zijn...

Het nemen van water aan datzelfde dok was een grote gok. We hadden nog maar
een klein restje (lekker) Zuidafrikaans water over, en het Namibische water
hadden we nog niet geproefd, laat staan dat we zeker wisten of het
drinkbaar was. De vierhonderd liter water waarmee we onze tanks gevuld
hebben is ons drinkwater voor de volgende twee weken, want tussen Namibie
en Sint Helena staat nergens een kraantje met lekker drinkwater...

Uiteindelijk varen we rond 17u de haven van Walvisbaai uit met 400 liter
water, 200 liter diesel en 100 vliegen aan boord. Het waait hard en de zee
is woelig. Er is nog niet veel te merken van de rustigste oceaanoversteek
van allemaal waar onze voorgangers het over hebben. Haike is ziek en gaat
vroeg naar bed.

Dag 1 - vrijdag 2 maart 2012

De nacht is woelig en een groot deel van de dag is dat ook. Maar hoe verder
we ons verwijderen van het vasteland, hoe rustiger de zee wordt. De wind
zwakt af en we gaan aan een gezapig tempo van 5 knopen recht op ons doel af.
Een zeehond volgt een tijdlang onze boot en het lijkt erop alsof hij een lift wilt en op de achtersteven van de boot wilt springen. Wellicht zien we er te gevaarlijk
uit en na een tijd geeft hij dat plan op. Af en toe passeren we een zeehond
die met z'n vinnen in de lucht wat in het water hangt en zachtjes
voort zeilt. Ze schrikken zich steeds te pletter als we plots voorbij komen
gevaren. Grappig zicht, die beesten.
De vliegen zijn ondertussen bijna uitgeroeid. Degene die toevallig naar
buiten vlogen, werden gegrepen door de wind en midden op zee gedumpt.
We eten spaghetti bolognese. Tegen de avond wordt de zee veel kalmer en de
wind blaast zacht. Tijdens de nacht worden we getrakteerd op een
fantastisch fosforescentiespectakel. Dolfijnen schieten als helverlichte
torpedo's langs ons schip. Magisch. 's Nachts trap ik op een vliegende vis die in de cockpit was gesukkeld en glij bijna onderuit. Lang geleden dat we vliegende
vissen zagen, of erop trapten.

Dag 2 - zaterdag 3 maart 2012

Na de verder kalme nacht, een kalme dag. Eindelijk toont de zon zich, die al twee
dagen achter een sluier wolken schuil hield. De zonnepanelen kunnen weer
hun werk doen. Geen boten meer te zien, geen zeehonden meer te zien. Het is weer genieten van een 360° oneindig zeezicht, het opkomen van de zon, het opkomen van
de maan, het ondergaan van de zon, het ondergaan van de maan...
Go Beyond heeft vandaag de lengtegraad van hun thuishaven in Oslo gekruist.
Die zijn dus mathematisch al de wereld rond. We eten macaroni bolognese.
Bijna alle vliegen zijn nu weg. De zee is kalm en er staat rond de tien
knopen wind, dus varen we al de hele dag op spinnaker. Haïke leest haar derde boek, Sepke leest de boeken van de Grijze Jager, Ward is compleet verslaafd aan het
Harry Potterboek 'de orde van de feniks' en Flor verslindt Donald Duck tijdschriftjes uit 1988... Zelf ben ik tijdens de nachtwachten vollledig verslaafd aan de serie
Breaking Bad...

om 15u (utc+1) varen we op 21°19,0 S en 10°09,0 E.
Snelheid: 7 knopen
Koers: 300°
Wind: 12 knopen SE
Golven: 1-2 m
ETA St Helena: 11 maart