15-09-2009 – Dag 53 – Oeiras (Lissabon)

Om 7u was het welletjes.  Om het uur hadden we onze posities gemonitord en gezien dat het anker lichtjes aan het krabben was. Nu lagen we nog maar 25 meter van het dertiende eeuws fort van Berlenga waar de golven geweldig potig tegenaan kletsten en we trokken dus ons anker op.  Allan van de Sunboy schoot uit zijn slaapzak (die had de hele nacht buiten ankerwacht gehouden en had niet gezien dat ook zijn anker lichtjes aan het krabben was omdat hij onze boot als referentie had gebruikt).  Hij dacht dat we een valse start namen. 

De afspraak was: we racen met elkaar tot in Lissabon, de start is om 8u.  De Sunboy is meer een racer, dus een veel sneller schip (langer en veel meer zeil), A Small Nest is een cruiser, maar wij hebben een gennaker.

De omstandigheden waren ideaal om de Atlantische oversteek te oefenen.  Wind van 5 Beaufort, pal vanachter, grote brede golven waar we vaak surfend van naar beneden denderden, terwijl we ons vastklampten.  We hebben alle zeilcombinaties eens uitgetest voor deze omstandigheden.  De test met de gennaker (ons rood ballonzeil) in zoveel wind liep bijna faliekant af.  Om zo’n zeil makkelijk op en af te kunnen tuigen, zit dat in een spikous, een soort ‘slurf’.  De slurf trek je naar boven en dan blaast de wind het zeil op, en als je het wil binnenhalen, trek je de slurf naar beneden, haal je zo de wind eruit en kan je de worst tenslotte makkelijk naar beneden halen.  Ter illustratie fotootje van het optrekken van de slurf, op een andere dag, bij kalm weer:

Toen bij het opzetten, de slurf halverwege was en de spi zich  begon te vullen met wind, knapte het touw voor de bediening van de slurf.  Onze gennaker heeft een oppervlakte van 130 m² en als daar bijna 20 knopen wind in blaast is dat geen poesje om zonder handschoenen aan te pakken.  Mijn kop was dan ook zo rood als de spi van de inspanning en de stress om het ding terug binnen te krijgen.  Einde test gennaker 5 Bft.  Weg voordeel ten opzichte van de Sunboy…

Vlinderen was een stuk makkelijker.  Het grootzeil langs de ene kant en de genua (het voorzeil) uitgeboomd aan de andere kant. 

We vlogen vooruit, A Small Nest de kortste weg kiezend, pal voor de wind, de Sunboy afkruisend en dus meer afstand afleggend, maar aan een hogere snelheid.  Het ging gelijk op, en bij aankomst voor de haven van Oeiras, na tien uur varen, moesten we nog opletten dat we niet op elkaar knalden.  We hebben dat in de haven met een paar pinten (teveel) gevierd.

We liggen hier nu een week om een paar herstellingen en bestellingen te doen, Lissabon te bezoeken, van het bezoek van Oma en Opa te genieten, les te geven, grote kuis te houden, enz…  Van zeilblabla als hierboven zal u dus gelukkig even gespaard blijven.