De oversteek van Porto Santo naar Madeira Grande is amper 30 mijl (ongeveer 60 km). Tussen de twee eilanden wordt het wel 3000 meter diep. Als de zee zou leeglopen zou dit hier een spectaculair berglandschap zijn. Vandaag is het een platte zee. Een licht briesje en zachte deining. Dat maakt dat je veel tijd hebt om de horizon af te speuren en geweldige dingen te zien. Grote schildpadden bijvoorbeeld! Ze hebben iets meelijwekkend asl je ze wat sukkelachtig ziet zwemmen. Het lijkt wel of ze moeite moeten doen om hun kopje boven te houden. En walvissen zie je hier ook! Soms hoor je eerst een pshhhttt, en soms zie je de pshhhtt eerst. Daaronder zit dan een walvis.
Het schijnt hier ook een gebied te zijn waar de militairen komen oefenen met duikboten. Nog geen gezien. Ook nog geen gehoord. Wellicht geen pshhhttt, maar eerder een “piejuw, … piejuw, … piejuw, …”. Of zo klinkt het misschien alleen in de films of binnen in de duikboot.
Het blijft toch vreemd dat we mensen de ruimte in schieten terwijl we amper weten wat er op grote diepte onder de zeespiegel leeft. Expedities naar de zeebodem gebeuren zelden, er bestaat geen ISS op 5000 meter diepte,... Wellicht is daar ook heel wat meer te zien en te ontdekken dan in de ruimte…
Wij moeten het weer in de gaten beginnen houden omdat we na Madeira weer een wat langere tocht van 2 dagen en 2 nachten voor de boeg hebben naar Lanzarote. Er komt ook bezoek, en het zou lullig zijn als wij vast zouden zitten in Madeira omwille van het slechte weer, terwijl ons bezoek in Lanzarote staat te schimmelen. En laat er zich net nu een storm ontwikkelen ten westen van de Britse eilanden waar de uitloper wat ambetant zou kunnen worden. Wat zeker vervelend zal zijn, is de deining die die storm zal veroorzaken en onze richting zou uitkomen. We zullen wel zien, en even afwachten hoe het allemaal evolueert.
Verder is er nog het mysterie van de gsm. Die is verdwenen, IN de boot! Wellicht ergens tussen gesukkeld, of verkeerd gelegd. En het stomme is het toestel uit stond, dus bellen en luisteren waar hij ligt is geen optie. Diefstal is ook geen optie omdat er niets anders verdwenen is en er altijd iemand op de boot was. Buiten de boot nemen we de gsm ook nooit mee, dus daar kunnen we die ook niet verloren zijn. En als we nog steeds kunnen vertrouwen op onze ondervragingstechnieken en folterpraktijken, hebben de kinderen er ook niets mee te maken. Maar goed, hij duikt wel weer op. We hebben gelukkig een tweede simkaartje en reserve-gsm.
Weerwolven. Daar moet ook nog iets over gezegd worden. Dat is hier het favoriete spel geworden van onze kinderen (en onszelf eigenlijk ook). We zijn het in Nazaré met de Australiërs beginnen spelen, en gisterenavond zijn we met een bont gezelschap naar het strand getrokken om er te gaan weerwolven. Belgische, Deense, Australische en Britse kinderen én volwassenen die allemaal in een grote kring zitten en hun ogen sluiten als Haïke zegt: “And the night falls and everybody goes asleep... And then the werewolves come awake and kill someone…” Ambiance!
We liggen nu voor anker in Baía de Abra, een afgezonderde en rustige ankerplaats onder de hoge kliffen, waar je maar 1 verlaten gebouw kan zien staan. Tijd om te gaan snorkelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten