Dagboek van een oversteek: Van Sint Helena naar Ascension - dag 1

Zaterdag 24 maart 2012 - het vertrek

Tegen de middag zijn we klaar om de 700 mijl aan te vallen die tussen de
ankerbaai van Jamestown en Ascension liggen. Het voelt helemaal niet aan als een
lange
oversteek van 5 of 6 dagen, maar meer als: "we varen eventjes naar het eilandje
hiernaast".

In Sint Helena valt het resterende groepje wereldzeilers nog eens in twee. Zij
die naar Ascension varen om nadien Europa of de Caraïben te bereiken, en zij die
van
Sint Helena naar Brazilië oversteken. Afscheid nemen van de mensen waar we vaak
mee opgetrokken zijn, stemt triest. Ook omdat het afscheid nemen is van het
fantastische leven dat we samen gedeeld hebben. De avonturen , de problemen, de
oplossingen, het lachen en het verdriet. Het brengt het besef heel prominent
naar
boven dat onze wereldreis op z'n einde loopt en dat we er beter nog maar heel
hard van genieten.

We nemen afscheid van vrolijke Zweed Per met zijn boot Arctic, een 44 jarige
solozeiler sinds zijn vrouw twee jaar geleden in Tonga onverwacht stierf aan een
infectie. Hij heeft in St Helena een nieuwe liefde leren kennen en dat was mooi
om te zien. Grappig hoe heel de cruisersvloot met hem aan het meeleven was in
die
ankerbaai. "Is ze vannacht blijven slapen?", "Tot hoe laat is hij aan wal
geweest?"... We nemen afscheid van David van Shearwater, de 60 jarige dirigent
die ook solo
rond de wereld vaart en waar we veel mee opgetrokken hebben.

Tijdens een van de etentjes bij een onwaarschijnlijk mooie zonsondergang in een
kalme Atlantische oceaan, met de weerspiegeling van de jachtjes in het water en
een
prachtig eiland aan de andere kant, waren we het er allemaal over eens: wat gaat
het wennen zijn, dat we plots vier muren rond ons heen zullen hebben. OK, we
zullen
wel niet meer uit plastieken borden eten, en de tafel zal versierd zijn met
prachtige glazen en kandelaars, maar het uitzicht waar we zo gewend aan geworden
zijn: wat gaan we dat missen. En de spontaniteit waarmee zo'n etentje tot stand
komt. Oh, toevallig allemaal tonijn gekocht voor avondmaal? Wel laten we het dan
allemaal samen opeten! De ene maakt saus, de andere sla, nog een andere brengt
dessert, alle tonijn gaat in dezelfde pan en er is altijd teveel wijn…

OK, goed, maar we wijken af. Vertrekken, dat moest dus gebeuren, en dat is dan
gebeurd. Een hele namiddag op de spinnaker in het zicht van Blauwe Pinquin, Go
Beyond
en het meest bijzondere en afgelegen eiland ter wereld: Sint Helena.

Zondag 25 maart 2012 – Dag 1

De nacht is donker, want het is nieuwe maan. De condities zijn heerlijk. 4
Beaufort over een vlakke zee. De wind pal van achter. De zeilen staan
gevlinderd. Wat een
heerlijk zeilgebied is de Zuidelijke Atlantic.

Zelfde condities tijdens de dag, een mens kan geen mooier cadeau krijgen voor
zijn verjaardag. Tenzij natuurlijk de fantastische tekeningen, snoepjes,
chocolademousse, een Duvel (!) en de verjaardagswensen van Haike, Sepke, Ward en
Flor. Op kanaal 77 klinkt de Noorse versie van 'lang zal hij leven'.

Ervan genieten zal goed lukken vandaag.

-----------

Dienstmededelingen en log:

Ontbijt: spiegelei met bruin brood
Middagmaal: Spaghetti al Nero di Seppia met Hottentotbaai-kreeft, ui, look en
peterselie in wittewijnsaus
Avonmaal: Misschien tartaar van tonijn, maar die moet nog bijten, dan. Anders
een slaatje.

3/25/2012 12:18:29 PM 014 16.991 S 007 29.260 W COG: 310 Deg SOG:
7.48 Kts Wind: 17 kts SE