maandag 24 mei 2010

22 en 23 mei 2010 - Anaho en Hakapaa Bay

Er zijn ergere plaatsen te bedenken om te wachten op
gunstig weer om naar de Tuamotu's te varen. We willen
erheen zeilen, zonder motor, en dan heb je wind nodig. Die
wind komt wellicht vanaf maandag of dinsdag. En tijdens
ons wachten worden we plots beloond, met opnieuw één van
de mooiste en spectaculairste dagen die we mochten
meemaken op onze reis.

Zaterdag 22 mei 2010 - Dag 302 - Nuku Hiva, Anaho Bay

De baai ligt erbij als een spiegel. Weinig wind, vlak
water. We hangen vandaag op het gemak wat rond. De boot
vullen we nog eens helemaal met het heerlijke bronwater,
we maken kennis met de oude, grijze en sympathieke dame
van 'Wonderland' die zichzelf "The Witch of the Sea"
noemt. Ze heeft een dvd van Tim Burtons Alice in
Wonderland en die willen de kinderen vanavond wel eens
zien. In de namiddag nemen we afscheid van onze Canadese
vrienden van de Renova en gaat Haïke op ruiltocht naar een
huisje op het strand. Ze keert terug met meer dan ze kan
dragen. Een grote zak vol granaatappels, "Pomme Citerne"
en broodfruit die ze van Daniël en Maria gekregen heeft.
Ze waren erg bezorgd over ons omdat we met onze kinderen
naar de Tuamotu's gingen waar geen fruit te vinden is. Om
17u krijgen we bezoek van de Quartermoon en Fine Gold, het
is bijzonder gezellig en we aperitieven tot ver na bedtijd
van de kinderen…

Zondag 23 mei 2010 - Dag 303 - Nuku Hiva, Hakapaa Bay

Na een lekker fruitontbijt springen we in de Moo om te
gaan snorkelen. Er is hier, in Anaho Bay, een "cleaning
station" van Manta roggen. Vergelijkbaar met een car wash
voor manta's. Ze zwemmen er traag door en laten vissen het
vuil van hun lijf eten. Bij onze tweede poging is het
raak. We springen uit de dinghy in het water, bij de
rotsen, en nog geen minuut later zien we een enorme manta
met een reikwijdte van meer dan 4 meter van uit de diepte
naar boven komen. Adembenemend. Statig en rustig komt hij
dichter tot bij ons, en zwaait dan sierlijk weg. We zien
hem nog tien meter verder zweven, tot hij verdwijnt in het
donkerblauwe van het water. Schitterende ontmoeting.

Na de lunch nemen we afscheid van de Quartermoon, Fine
Gold en onze zeeheks, trekken het anker op en varen naar
Hakapaa Bay.

Onderweg komen we terecht in een groep van honderden
"Melon Headed Whales". We beslissen de snelheid uit de
boot te halen en in het water te springen met onze
snorkels. Haike gaat eerst, terwijl de kinderen zich
klaarmaken en ik alles in de gaten hou van op de boot. Het
duurt één seconde voor Haike terug boven komt en roept dat
het buitengewoon is. De kinderen springen erin en zien het
ook. Na tien minuten komt Haike me aflossen achter het
roer en kan ik ook het water in. Vanaf het eerste moment
dat je in het water zit en ziet wat er allemaal onder en
naast je gebeurt, weet je dat dit uniek is. Het is
helemaal niet angstaanjagend. Je kijkt naar het mooiste
spektakel ever. Honderden dolphin whales zwemmen rond je.
En ze komen tot twee meter van je zwemmen. Ze vinden het
leuk om te zien dat ook mensen in groepjes van vier
zwemmen. Net als zijzelf. Goh, en wat je hoort! Het gepiep
van die honderden dolfijnen die met elkaar communiceren.
Je vraagt je af wat ze over je te vertellen hebben. Het is
werkelijk onbeschrijflijk en onklopbaar. We kregen er maar
geen genoeg van. De tranen stonden in onze ogen, klaar om
een duikbril te laten vollopen. Een uur lang wisselen we
elkaar af om te zwemmen tussen al die dolfijnen. We hebben
1 minuut met ons waterproof fototoestel kunnen filmen. De
mooiste minuut tv die ik ooit gemaakt heb.

Als we na een uur beslissen verder te varen, blijven de
dolfijnen ons nog lang volgen. We draaien een nieuwe baai
in, Hakapaa Bay, waar geen andere ziel te bespeuren is.
Helemaal alleen liggen we hier. Aan de kant staat een
verlaten huis. A Small Nest is omgeven door groene bergen.
We eten kip met frietjes van broodfruit. En allemaal zijn
we nog diep onder de indruk van wat we vandaag hebben
mogen meemaken. Zelfs de kleinste, onze Flor, vatte het
nog eens mooi samen tijdens het eten: "Ik ga vandaag nooit
van mijn leven vergeten".

Perfect day.

7 opmerkingen:

  1. Schitterend verhaal! En dat terwijl wij dit weekend 15 ton puin uit ons huis geruimd hebben. Veel groetjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik hoop dat je dat minuutje film op je blog geplaatst krijgt?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. oma Stellamans24 mei 2010 om 22:58

    Enig, uniek en voorazl wat een vreugde.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Adembenemend verhaal...na rustig uitademen ook eens gekeken waar jullie heenvaren: de Tuamotu's....hemels mooi...wij gaan jullie reis & fantastische blog ook nooit vergeten, Flor & co !

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ontroerend! Een mens wordt er stil van, en dan heb ik het nog niet van dichtbij meegemaakt.
    Is het juist om te denken dat je daar tot een gevoel/ervaring/bewustzijn van eenheid kwam: mens/natuur/schepping? Subliem!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Waauw, zo schoon! Krijg gewoon een krop in mijn keel terwijl ik het lees...
    Pedaalman

    BeantwoordenVerwijderen