Dagboek van de Grote Oversteek - Deel VIII

Vrijdag 30 april 2010 - Dag 16

Tijdens de nacht geen oog dichtgedaan. We hadden de rode
spi laten staan, en de wind is iets beginnen aantrekken.
Meestal vier, maar vaak een vijf beaufort. Teveel
eigenlijk, maar we hadden ook geen zin om het rode gevaar
naar beneden te halen in het donker. Small Nest vloog
vooruit, af en toe een surf van de golven aan
topsnelheden. En dan slaap je dus niet. Standby achter het
roer, om in te grijpen als het fout dreigt te gaan. Om zes
uur, bij het opkomen van de zon hebben we de spi in vlagen
van 20 knopen kunnen binnenhalen. Wat een opluchting toen
we ons tasje koffie konden drinken onder het gewone
grootzeil en de genua. De rest van de dag veel dutjes
gedaan. We zijn trouwens de laatste 500 mijl ingegaan.
Sepke heeft vandaag gevist. Met het superaasje want
vanavond zijn we door onze visvoorraad heen. Later op de
dag hebben we kanjer aan de lijn. De lijn met breeksterkte
van 80 kilo snapt! Weg superaasje! Argh!
De kinderen hielden zich in de namiddag verder bezig met
het maken van een musical voorstelling, die we tijdens de
aperitief te zien kregen. Bijzonder geestig.
We eten onze laatste tonijnfilets op bij de ondergaande
zon. Geen spi, vannacht, wel slapen.

Zaterdag 1 mei 2010 - Dag 17

We kunnen ons niet meer herinneren wanneer we laatst een
ander schip hebben gezien. Wellicht twee weken geleden. En
we hebben ook nog geen enkele dolfijn of een walvis
gezien. Niks. Af en toe een vogel, en veel vliegende
vissen. Da's al. Er komt een mailtje binnen van een
Amerikaanse vriend, Frank van de Tahina, die een duizend
mijl achter ons vaart. Hij schrijft: "We've seen a
horrifying number of Japanese fishing vessels. Seven of
them going around in a grid pattern. Some of them have
names like Seiwa Maru No. 78 and are 197 feet in length.
We came within a mile of three of them! Here they are 7000
miles from home, and fishing all over the place. It makes
you stop and think just how many of them are out here
catching ALL the fish?! Did you see any of them?". Het
verklaart meteen ook dat alle collega-zeilers klagen
weinig of niks te vangen tijdens hun oversteek. Terwijl in
de reisverslagen van zeilers van de voorbije jaren staat
dat het makkelijk vissen is in de Pacific. De volgende
generatie wereldzeilers zal niet veel vis meer zien. Ik
vraag me af wat erger is: de mens die de zee aan het
leegvissen is, of de mens die laat begaan dat de zee wordt
leeggevist.
Het zal geen verrassing zijn dat we vandaag ook niks
gevangen hebben. We eten restjes. Al het 'verse' eten is
op. Vanaf nu is het blik. Tenzij we alsnog iets vangen,
natuurlijk.

Zondag 2 mei 2010 - Dag 18

Tijdens de nacht passeren we een vissersboot. Zo'n grote
Japanner. Het werkt geweldig op het humeur, en de wind
valt ook nog eens weg. Om 4u gaat de motor aan. Nog 250
mijl. We moeten in daglicht arriveren, dus slaan we aan
het rekenen. Misschien halen we maandagavond net voor
zonsondergang nog net, maar dan moet het vandaag terug wat
beginnen waaien. Anders vertragen we wat en komen we
dinsdagmorgen, bij zonsopgang aan. We zien wel. De enige
reden waarom we liever maandagavond willen aankomen is om
een goed stuk vlees te kunnen gaan eten. Een malse steak.
Of kip. Of ribbetjes. Of een hamburger met frieten. Ah!
Met een pintje. Nee, véél pintjes.
Ondertussen zullen we vandaag en morgen creatief zijn met
boontjes of erwtjes uit blik, tonijn of ham uit blik, een
ui en 4 eieren. Het aas hangt uit, maar dat is als gokken
op een jackpot die net leeggewonnen is.